ARAF

B Ö L Ü M 4

Başımda ki kahrolası berbat ağrı ile açmıştım mavilerimi. Gözlerim beyaz tavanla karşılaştığında yerimde rahatsızca kıpırdandım. O herkesin berbat deyip tiskinircesine kokladı mükemmel hastene kokusu doldurmuştu burun deliklerimi. Yerimde dolğrulmaya çalışmıştım ancak görev başarısız gitmiş olacak ki tekrar rahat hastane yatağının en ucunda bulmuştum kendimi.

"Beceriksiz!"diyen tanıdık sesle karşılaştığımda neden oda da kimin olup oladığına bakmadığıma lanetler okumuştum. Kafamı Bay Ukalaya çevirdiğimde göz devirmekle yetindim. 

"Özür dilerim...Sadece o çocuğun sana yakınlaştığını görünce...Tekrar özür dilerim yakın arkadaşın olduğunu bilmiyordum."gerçekten üzgünce söylediği şeyle minik bir afallama yaşamıştım doğrusu.

"Aaa...Senden beklenmeyen şeyler Bay ukala! Şuan beni yanlış anlayıp laf çevirmen gerekiyordu hayırdır?" dedim sakince. Sesimi şaşkınmışım gibi göstermiştim. 

Mavilerini bana diktiğinde, bir şeyler geveliyordu onu dinlemediğimi anlamış olacaktı ki o da benim yaptığım gibi mavilerini mavilerime dikti. Çok güzeldi gözleri, hatta benimkilerin bir iki ton açığıydı rengi. Benim mavilerim daha çok, denizin en ücra yerlerindeki koyu mavi en sığ yerlerindeki gibi parlaktı.Onunkiler ise aynı gökyüzü gibiydi rengini bulmaya kalksam kaybolurmuşum gibi...

Mete ARAL:

Dünya'nın en güzel rengi olan mavilerini gözlerime dikmişti meleğim. Aslında meleğim Mila için biraz garip oluyor bende o yüzden ona haşin kızım diyecektim.

"Ya bi sal beni! Hem sen gitsene bir yerlere hadi kızlarla falan konuşursun hem git git!"dedi mavişim. Kıskanmışmıydı o beni?

"Yo öyle bir niyetim yok. Ama eğer gitmek istersen kapı orda ama sen çıkamazsın o kapıdan ben izin vermediğim sürece."dedim artık dayanamıyordum ona 3 yıldır dokunamıyordum zaten ve bu benim gibi bir öküz için çok fazla.

"Pardon?! Kimsin sen abim falan mı? Sana abi dememi istediğini söyleseydin derdim zaten kanka." evet vatana millete hayırlı olsun ben bu kızı nikah masasına oturtacakken bu bana kanka diyor. Kafayı yiyeceğim. Bir sinirle ayağı kalkıp

" Ben senin abin veya kankan değilim Allah'ın izniyle bir kaç sene sonra kocan ve sırasıyla çocuklarının babası falan olacağım. Şimdi de aşırı taş bir gelecekte ki kocan olarak hastane çıkışını yaptırmaya gidiyorum sonra benim evime gideriz..."dedim ve odayı terk ettim duyduum son çığlık ise "NE?! HAYIR YA GELMİYORUM BEN SENLE BİR YERE!" deyişiydi Milamın yani beni sevmediğini söylememişti sadece gelmek istemeyeceğini söylemişti. Demek EVET

EVET KIZÇELER BU BÖLÜM KISA OLDU AMA SINAVLAR VAR İDARE EDİN ARTIK.

BİRDE ÇOK AZ VOTE VE YORUM GELİYOR BU YÜZDEN BÖLÜM YAZASIM GELMİYOR. BİRAZ VOTE VE YORUM ATARSANIZ MUTLU OLURUM...