B Ö L Ü M 9

38 8 2
                                    

Multi: Mila

Anlayamıyordum! Kahretsin ki anlayamıyordum işte!

Bu çocuk beni sevmiyor muydu? Hepsi bir oyun muydu? Kandırılan taraf ben miydim? Ya asıl oyunu ben oynuyordum. Salak! Salak Mila! Bide üzülüyorsun bu çocuk için. Kaç kere özür diledim kendi kendime ondan. Çok merak ediyorum, hangi oyunun içine düşmüştüm?! 

"Mila!" Kendi adımın onun sesine ne kadar yakıştığını düşünmeden edemedim o an. Hızla arkama dönüp ona doğru yürüdüm. Kandırdığımı sandığım ama beni kandıran adama yürüdüm. Kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyordu. Bunu değil Mete tüm dünya duyabilirdi. Yanına ulaştığımda boş boş baktım ona.

"Özür dilerim tamam mı?! Harbi mallık ettim. Ama..." Gözlerime yalvarır gibi bakıyordu. Ama onu affetmeli miyim affetmemeli miyim? İşti orasını bilmiyorum.

"Ama ne Mete?!" devam etmesi için sabırsızlanıyordum. Meraklıydım sonuçta.

"Söyleyemem güzelim..." Artık bana güzelim demesi umrum da bile değildi! Gerçekleri öğrenmek istiyordum!

"Mila sevgilim, gerçekten söyleyemem."Hah! söyleyemezmiş. Sevgili olayını çözme vakti de geldi bence." Zamanı geldiğinde öğreneceksin zaten." dedi tekrar. Durgundu. Ama benim bir şeyleri açıklığa kavuşturmaya ihtiyacım vardı.

"Biz sevgili değiliz." dedim ve ne zaman oturduğumu bile bilmediğim banktan kalktım. Kaşlarının çatıldığını ve gerildiğini biliyordum. Hissediyordum.

Kolumdan tutulup bir anda sert bir bedene çarpmam bir oldu. Bu sert bedenin sahibi tabi ki de Mete'den başkası değildi. Yüzü yüzüme fazla yakındı. Çok fazla! Burası sıcak mı oldu ne? Kolumu çekmeye çalıştığımda sanki daha çok yaklaşabilecek gibi daha fazla yaklaştı. Konuşsak dudaklarımız değecekti. Korktuğumu yapıp konuşmaya başladı;

"Sen.Her.Zaman.Benimdin.Ve.Öyle.Kalacaksın." Her kelime arasında durup vurgu yapmıştı. Tamam kabul etmeliyim ki etkilenmiştim. Yiğidi öldür hakkını yeme şimdi ama bunu belli etmemeliydim ki kalp atışlarım bunu aşırı derecede belli ediyordu. Son defa gözlerine bakıp kolumu sertçe çektim. Kesinlikle istediği için bırakmıştı yoksa kolumu oradan kurtarmam imkansız gibi bir şeydi!

"Biz zaten sevgili değildik ki! Sadece sözleşme yapmak istemiştim ta ki sen yine istediğini yapıp beni öpene kadar. Tamam ilk öpücük saçmalıklarına girecek değilim,ama önemliydi yani ben onu sevdiğim adama vere-" 

Sözümü tamamlayamadan dudağıma kapanan dudaklarla neye uğradığımı şaşırdım. Tam ağzımı konuşmak için açacaktım ki bunu fırsat bilip öpüşünü derinleştirdi. İstemsiz ve acemice karşılık verdiğimde dudaklarımın üzerinde ki gülümsemeyi hissetmiştim. Bu onu mutlu etmiş olmalıydı. Ama beni sevmiyordu! Her şey oyundu.

Bir anda arkaya doğru çekilmemle afalladım. Beni çeken kişiye baktığımda ;

"Arel?!" Adını söylememle dudakları yana doğru kıvrılmıştı.

"KARDEŞİMİ NASIL ÖPERSİN LAN?!" Tam sen kimsin de  bana karışıyorsun? Diyecekken aklım kardeşim lafına takılmıştı. B-b-benim a-abim -o-olamazdı d-değilmi?

"Arel boş yapma kardeşim. Bana burada sanki ona abilik yapmış gibi atar yapma!" Mete'nin söyledikleriyle artık emindim. Bacaklarım dayanamıyordu. Ben Mila Seren artık bu yükü taşıyamıyordum. Kendimi dizlerimin üstüne bıraktığımda uğultuyla gelen sesler yok olmuştu. İki kolumdan tutulmamla kalkıp banka oturdum. Yani Mete'yi abim mi göndermişti? Beni takip etmesi için!

"BİR DAHA SAKIN BANA YAKLAŞMAYIN!" Dudaklarımdan dökülürken bile na yapacağımı bilmiyordum. Tamam yani abim gelse nasıl tepki veririm diye düşünmüştüm ama Mete hesapta yoktu ki!

"Mila dur güzelim. Bak otur anlatalım her şeyi!" Mete bunun gibi şeyler zırvalarken ne zaman kalktığımı bilmedim banka döndüm. Tam karşılarında durdum;

"Benim bundan öncede abim ve sevgilim yoktu bundan sonra olmasa da sorun olmaz." bir an önce yatıp dinlenmek istiyordum. 

"MİLA!" Ve tekrar her şeyini özlediğim kişiye çevirdim donuk bakışlarımı," BEN SENİN ABİNİM DİNLEYECEKSİN!" Bak ya bir de posta koyuyor. En yapmacık gülüşümle ona baktım;

"Nerde?" Anlamamış gibi bakıyordu ikisi de. Beyinsiz odunlar işte ne olacak?!

"Ne nerde?" Arel Beyimizin konuşmasıyla bu sefer dudaklarım yukarıya doğru gerçekten kıvrılmıştı.

"Bana abilik yaptığın zamanlar diyorum nerde? Öyle pahalı şeyler göndermeyle abilik yapılmıyor Arel bey! Karşıma çıkmayın bir daha!" son sözlerimi de ortaya koyup eve doğru koşmaya başladım.

SONUNDA YENİ BÖÖLÜÜÜM

DİĞER KİTABIM "LAVİNYA"'YA BAKMAYIUNUTMAYIN

HE BİRDE YORUM VE VOTE GELMEZSE GERÇEKTEN KİTABI SİLMEYİ DÜŞÜNÜYORUM.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: May 05, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ARAFHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin