Tüm hakları saklıdır.
O.
Bu.
Şu.
YOK!
Hayatı parçalanan "BEN" varım.
Yalanlara inandırmaya çalışan "SEN" varsın.
Hiç olmayan "BİZ" varız.
Umutlandıran bir o kadar da can acıtan gerçekler var.
Yalanlar üzerine kurulmuş hayallerden hayat var.
-"Kısaca...
Bölüm şarkısı: Murda & Ezel- Bir sonraki hayatımda gel
**********************
Sabah gözlerimi aralamaya çalışmıştım. Dediğim gibi sadece çalışmıştım çünkü uzaylı kılıklı Uzay'ın kolları gözlerimi sıkı sıkı sarmıştı. Kollarını ısırmaya çalışsam da malesef ağızım Uzay'ın kollarına yetişemedi.Bende cırlamaya karar verdim.
"UZAY! LAN TOPLA KIÇINI BAŞINI!" tamam belki kulağına doğru bağırmış olabilirdim ama tokat a ne gerek vardı ki?
"Ya insafsız köpek! ne bağırıyorsun? az kay deseydin kayardım lan!" ay kızmış ben gönlünü alayım.
"Ya Uzayaşkım ama çen böyle bağıyıysan men üşülürüm."bir de yavru köpek bakışı atınca Uzay tav.
"Tamam kalk kahvaltı hazırla açım ben Almira'yı da kaldır. Bende bakkala giderim." ilk defa böyle uzun cümle kurmuştu şapşal. Yani akıllı ama biz yanımızda değişiyor salak. Yoksa tıp öğrencisi yani.
"Kanki benim sana bir şey söylemem lazım ya..." dedim gözlerimi ellerime dikip ellerimle oynamaya başladım.
"Kızıcak mıyım?" dedi oflayarak.
"Şey azıcık." dedim elimle az işareti yaparken.
"Söyle hadi az kızıcam." dedi sakince yani sakindi söyleyebilirdim.
" Benim sevgilim var!" dedim tek nefeste. söylediğim gibi gözlerimi kapatıp yanaklarımı şişirdim.
"Duyamadım, ne dedin ben sevgilim var dedin sandım da yanlış duydum o yüzden tekrar söyle!" yataktan kalkmıştı. Odanın içinde geziyordu. Korkuyorum. Uzay normal de komiktir genelde ama iş biz ve erkeklere gelince olay değişiyordu. Almira'nın eski sevgilisini hastanelik etmişliği var hemde kaç kere bu yüzden...
"Benim sevgilim var hemde şey..." gözlerimi kaçırdım Uzay hariç tüm odaya bakıyordum.
"NEY... HEMDE NEY MİLA DAHA NE OLABİLİR!" dedi şiddetle. Bana zarar vermezdi tabi ama kendine verirdi. Kendini suçlardı hep bizi koruyamadığı için.
Almira sesleri duymuş olacak ki bir anda kapı hiddetle açıldı.
"Söyledin mi?" dedi gözlerini yere indirerek.
"SENDE BİLİYORDUN ÖYLE Mİ?!" dedi ve odada bir şeyler aramaya başladı.
"Öyle ama Uzay vallahi söyleyecektik, hem bak ben sana neler hazırladım ayrıca sen iyice Gökberk'e benzemeye başladın ner-" Almira sözünü tamamlayamadan Uzay dış kapıyı sertçe vurarak evden çıkmıştı.
Dizlerimin üzerine bıraktım tüm yükümü. Artık ağır geliyordu. Ya da ben taşımayı bırakmıştım. Mavi'nin en deniz tonu gözlerim kendi sularını dışarıya bırakmıştı bile. Sık sık ağlamazdım zaten sürekli ağlayanlara sinir olurdum. Ama işte bazen kimseye hissetirmeden ağlıyordum. Ya da bana öyle geliyordu. Saçma. Çok saçma tamam mı? Neden zorluyorsam zaten bırak abi akışına bırak ama yok. Sinir oluyorum bazen kendime.
"Onun Uzay'ı yaralayan kişi olduğunu mu söyledin de bu kadar sinirlendi?" dedi Almira hala anın şokunu atlatamamış gibiydi. Bende ilk defa Uzay'ı böyle görüyordum. Tamam kızardı bozardı ama bu kadar değil. Bu sefer çok tepki vermişti.
"Hayır, daha onu söylememiştim." dedim o anda aklıma gelmişti. Söylememiştim. Durum daha kötü olacaktı kesin.
Sırtımı yatağımının başlığına dayadım. Gözlerimi yere sabitledim. Evet yine gözlerim dolmuştu. Ama ne yapabilirdim ki o benim en yakınlarımdandı.
Telefonum titrediğinde gözlerimi ekrana çevirdim;
@uzayımsı uzun bir aradan sonra yeni bir gönderi paylaştı!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
