Runaway

1. Weg

Huilend plof ik neer op mijn bed. De botte opmerkingen van Dylan spoken door mijn hoofd: 'Stomme kut Amerikaan, je denkt echt dat je hier zo maar ons land binnen kan vallen hé, bitch.' En; 'Je bent zo dik, raar, onee, dat is dat normaal in Amerika.' Ik heb er nooit écht bij gehoort in Nederland. Maar dit is wel heel erg.

Ik snap echt niet waarom mijn ouders hier zo nodig heen moesten komen. En al helemaal niet waarom ik mee moest. We hadden alles prima voor elkaar in Amerika. Maar omdat papa hier moest gaan werken, moesten wij mee. Ik heb hier niemand om mee te praten, niemand die me mag, ik bedoel: ik beheers de taal niet eens goed. Ik moet hier weg. Terug naar Amerika. Terug naar Jay. En mijn vriendinnen. Ik besluit Jay te bellen, ik moet hem even spreken. Ik ga op de vensterbank zitten en pak mijn telefoon. Zijn nummer weet ik nog uit mijn hoofd.

Na ongeveer een halve minuut neemt hij op. 'Hey, nina.' Zegt hij. 'Hee.' Het is stil aan de andere kant van de lijn. Dan hoor ik opeens een meisjes stem roepen: 'Come back Jay! we were just so busy delicious!' Ze klinkt hoerig. 'Wie is dat?!' Zeg ik verontwaardigt. 'Eh, ehm, no, eh, nobody.' Zegt hij snel en hij hangt op. Wat is dit nou?! Heeft hij een ander. Weer voel ik dat er tranen uit mijn ogen komen. Waarom? Was ik niet goed genoeg, zovan Nina woont in Nederland, laten we haar maar dumpen, en gelijk met een ander in bed springen. Godverdomme Jay. Nu heb ik helemaal niemand meer. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Opeens pak ik mijn vakantietas en stop er alles in wat ik nodig heb: mijn mobiel, een slaapzak, geld, boeken, zaklamp, kleding. Alles wat je je maar kan bedenken. Ik ben er klaar mee. Ik moét weg. Waarheen weet ik niet, ik zie wel waar ik strand. Ik pak als laatste mijn OV kaart.

Mijn ouders zijn als gewoonlijk niet thuis dus ik schrijf een briefje; 'Als jullie dit lezen, ben ik weg. Het kon niet anders, verder doe ik niks vreemds. Kisses Nina.'

Ik pak de fiets en zet deze neer bij het busstation. Ik ga met de bus naar Amsterdam, en daar stap ik op de trein, naar weet ik veel waar. Ver weg van hier in ieder geval.