Runaway

7. Rein

Ik zit aan een tafeltje in een wegrestaurantje, meer een soort café. Het is hier oud en kaal. Een man geeft me een cola. Ik heb niet gezegt dat ik geen geld heb om deze te betalen. Het geld wil ik betalen voor een slaapplek namelijk. De deur van het café gaat open. Een paar mooie blauwe ogen komen de deur door. De ogen worden een gezicht, en het gezicht wordt een jongen. Hij ziet er goed uit, dat zou ik eerlijk toe geven. Ik ben benieuwt waarom hij hier is. Hij gaat aan de tafel achter me zitten. Lang kijkt hij me aan. Ik probeer zijn blik te ontwijken, anders wordt het iets té gênant. 'Ik ken jou ergens van.' Hoor ik zijn stem zeggen. Het klinkt brak, sexy, om maar even zo te zeggen. Hij loopt naar me toe en kijkt me heel goed aan. 'Jij bent dat vermiste meisje!' Zegt hij dan.

'Hoe bedoel je?!' Zeg ik. Hij gaat aan mijn tafel zitten. 'Dat meisje, van het nieuws. En al die briefjes door heel Nederland door. Overal kom ik ze tegen. Wauw.' Lacht hij. Zijn stem is even sexy als altijd. 'Echt? Ik ben weggelopen.' Zeg ik. Ik schaam me ervoor. 'Oke, wauw. Ik ook, alles werd me teveel.' Zegt hij. Ergens geloof ik hem niet. Ik negeer zijn opmerking en vraag: 'heb je misschien een Iphone oplader bij je?' Ik glimlach erna. Ik ben totaal niet iemand om te flirten, ik kan het gewoon niet. Toch ga ik het nu proberen. 'Nee, ik heb mijn telefoon zelf niet mee. Een telefoon is één en ál thuis. Dat is juist wat ik niet wil.' 'Ik juist wel.' Het gesprek loopt dood. 'Ik ken jou ook ergens van!' Merk ik opeens op. 'Kan kloppen, zegt Mainstreet je iets?' 'Ja! Ben jij die Rein ofzo?' Ik heb geen verstand van boybands, ik hou van heel andere muziek. 'Denk je in Duitsland niet herkent te worden, word je het alsnog.' Lacht hij. Ik kijk naar zijn lippen, ze zijn mooi. Zoenbaar.

Één uur, 6 biertjes en 3 cola's verder tilt Rein me op. We zoenen, op de wastafel in de smerige wc's. Het is geweldig. Hij houdt mijn middel vast en mijn handen zitten om zijn nek. Het is geen cliché, zoenen voor het eerst gaat echt van zelf!