'Mam?'
'jaa?' antwoord ze opkijkend van het eten.
'Ik heb iets gevonden' lach ik met de grootste fake-smile.
'Wat leuk!' antwoord ze enthousiast en ze geeft me een knuffel.
'Dus waar is het?' oke, daar komt het. ik haat dit. 'De hemmingstraat...' (a/n ik ga nog steeds stuk lmao. Echt als je daar woont...wow) haar ogen worden groter.
'Welk nummer?'
'141' ze hapt naar adem. 'Nee Naomi, daar ga je niet wonen. Daar ga ik je echt niet heen sturen. Een dood kind door een geest? Zeker niet. Nee je gaat niet. Punt uit.' Ze stapt op van haar stoel en loopt weg.
'Mam, kom op nou. Er is daar geen geest. Je weet niet eens zeker of die meiden wel dood zijn. Toeval bestaat tegenwoordig ook nog'
'je noemt het toeval? toeval?' lacht ze. 'Nee Naomi dat is geen toeval, dat noemen ze het werk van een geest. Nee je gaat niet, ik wil niet dat je vermoord wordt klaar'.
ik zucht, waarom doet ze nou zo moeilijk? het is een appartement...een appartement. Het is niet dat ik in een spookhuis ga wonen ofzo. 'Ik heb het al gekocht' vertel ik haar eigenwijs. Eigenlijk is dat nog niet waar, ik moet nog dingen regelen. Maar als ze gelooft dat ik niet terug kan, laat ze me hopelijk wel gaan.
'Pardon? Zonder het even te zeggen?' ja wat moet ik antwoorden....
'Ik wilde daar gewoon heel graag wonen, dat wist ik zeker'.
'Je gaat niet, ik wil het niet. Klaar' en met die woorden stopt het gesprek.
Beau is al naar huis gegaan en boos loop ik naar boven. Waarom moet ze zo moeilijk doen over een appartement. Vorige keer bij Halloween. Dat was een ramp. Ik stonk een week naar knoflook, en heb de 2 weken lang niet geslapen, doordat mijn moeder allemaal bezweringen zong en ik het beeld van haar in die te strakke kleren niet uit mijn hoofd kon krijgen
*flashback*
-avond Halloween-
*klop klop* 'O MIJ HEMELTJE IS DAT EEN KLOPGEEST?!' roept mijn moeder hysterisch. Lachend zuchten we.(a/n idk of dat kan...haha) 'Nee mam, dat zijn de kinderen die om snoep vragen' antwoord mijn oudere broer Dave terwijl hij opstaat en naar de deur loop. 'Snoep of ik schiet!' roepen de kinderen. 'O HEMELTJE NEE!' hoor ik naast me. Vanuit de gang hoor je gelach, en ik moet toegeven het is grappig. Maar het is mijn moeder en dit is haar persoonlijkheid, en daar lach ik niet om. 'Standaard zin' fluister ik naar mijn moeder. ik zie dat ze wat ontspannen wordt en daar ben ik blij mee. Eigenlijk vindt ik het zielig dat mijn moeder zo bang voor geesten is. Halloween moet een jaarlijkse hel zijn. Mijn moeder staat op en komt terug met nog meer knoflook. 'Mam!' roept mijn jongere zusje Lisa. 'Je kan nooit teveel hebben' krijgt ze als antwoord terug. 'Dat kan je mam, dat kan je. Ik ga naar Lynn, deze geur wordt me teveel'. ze staat op en wilt haar jas pakken. 'Nee jongedame, jij blijft hier.' en mijn moeder duwt haar terug. 'zeblawandrekasanada' oke weer een bezwering?' Ze legt de knoflook overal neer en o god, daar moet ze bij bukken. Snel draai ik mijn hoofd. Waarom ze te strakke kleren draagt weet ik niet, zal er wel bij horen, maar ik hoef het niet nog een keer te zien. echt niet
*end flashback*
-paar dagen later-
Eindelijk sta ik voor de deur van mijn nieuwe appartement. Hoelang heb ik wel niet gewacht op dit moment? Lang. Net als ik de deur open wil doen, gaat de deur naast me open en komt er een meisje naar buiten.
'Hey' zegt ze.
'Hey' antwoord ik glimlachend terug. Ze is schattig, met van die 2 vlechtjes, en een bloesje met een baluwe trui en een zwarte rok. En ze heeft veel sproeten en ze is echt kein. Super schattig. Ik schat dat ze rond de... 4 is? ik weet het niet. Oke terug naar reality.
'Woon jij hier nu?'
'Ja. En jij bent zeker mijn buurmeisje' ze geeft geen antwoord, maar zegt: 'succes'. En ze sluit de deur. Apart meisje.
ik doe nu eindelijk de deur open, en wat ik zie verbaasd me eigenlijk. Het ziet er erg grijs uit, alsof er jaren geleden iemand woonde. Terwijl het eigenlijk 2 weken geleden is.
Ik zet mijn tassen neer, en begin maar met schoonmaken. Kleding in een stoffige kast lijkt me niet echt slim.
Na een paar uur ben ik klaar en is ook gelijk alles ingeruimd. Het is misschien slimmer om dat nog niet te doen, aangezien de meubels nog gebracht moeten worden. Maar die tassen stan ook alleen maar in de weg.
Niet wetend wat ik moet doen ga ik maar naar de Mac, want dat is het dichtsbijzijnde fastfood restaurant. Namelijk op de hoek van de straat.
sorry dat dit hoofdstuk niet zo goed was :(. Hoofdstuk voor @rxcklessniall_ want zij is lief en bae <3
