Deniz Kızı✨

59 7 4
                                    

06.06.2010)

"Turgut! Turgut, yapma gözünü seviyim."

Bütün yalvarışlar, bütün acılar, bütün yenik düşmeler. Herşeyden habersiz küçücük bir çocuk, çocuğuna sahip çıkmak isteyen çaresiz bir anne.

"Hayır! Hakketti o, hakketti. Daha önceden vericektim bunun cezasını! Geri zekalı velet!"

"Baba,baba...ben..o abinin ismini okuyunca...karıştırdım..özür dilerim..."

Korkudan kekeleyerek konuşan masum bir çocuk.

"Hayır! Öyle birisi yok! Olmadı asla hayattımızda. Unutucaksın o herifin adını!"

"Yeter artık, yeter. Çocuğa işkence çektirdiğin yeter."

_________________________________________________

Saatler sonra annemin kucağında, odamın perdesini ve camını açıp gecenin karanlığında yıldızları izlerken buldum yedi yaşımdaki ben.

"Anne..."

Dedim titreyen sesimle.

"Efendim güzel kızım ?"

"Babam niye sürekli bizi dövüyor?"

Anneme sorduğum bu hiçbirşeyden habersiz, mahsum soruda, annemi derinden etkileyen birşey vardı hissetmiştim.

"Deniz, annecim senin adının çok güzel bir anlamı var biliyor musun? Senin adın, hem güzel hem de korku dolu."

Diyerek konuyu değiştirdiğinde kafam karışmıştı.

"Nasıl yani? Ben korkuyu sevmem. Niye benim adımı korku koydunuz?!"

Diyerek sinirlenmeye  başladığımda, annem büyük bir kahkaha attı.

"Annecim, denizler, bizden hep en sevdiklerimizi alırlar ama, insanların bir eğlence aracı gibi birşeydir de. Mesala üzerinde yüzersin, çeşitli araç gereçlerle de, bot gibi veya simit. "

"Anne, simitle insanlar nasıl yüzer ki?"

Sorduğum soru karşısında annem yine ufak çaplı bir kahkaha atarken, soruma cevap aradı.

"Annecim, bu simit yediğimiz simit değil. Yüzme bilmeyen insanların denizde kolaylıkla yüzmesini belki de yüzmeyi daha kolay çözümlemesini sağlayacak bir nesne. Neyse küçük hanım bu akşamlık bu kadar stres yeter. Hadi yatağa..."

"Yaa anne hayır. Ben büyük bir çocuğum. Uykum yok, uyumak istemiyorum."

"Öyle mi? Sen ne ara bu kadar büyüdün de ben farkedemedim?"

Dediği sırada beni ölümüne gıdıklarken, kahkahalarımın arasından

"Anne...dur..dur..yapma..yiaaa..."

Kelimeler çıktı ama, annem durmuyordu! Sonunda annem bana süt getirmek için mutfağa gittiğinde biraz olsun rahatlamıştım ve düşüncelerimle başbaşa kalmıştım.

O gece uyuyamayıp sürekli ismimin anlamını düşünüp durdum. Deniz...deniz...deniz....

Sonra aklıma annemin kurduğu o cümle geldi,

"Denizler, bizden hep en sevdiklerimizi alırlar."

O günden sonra hep okyanusla ilgili dergiler, kitaplar, deniz hayvanlarıyla ilgili dergiler okumuştum. Deniz kızları çok dikkatimi çekmişti. Sürekli deniz kızı olmak istiyordum. Annem ise böyle birşeyin mümkün olamayacağını söyleyip duruyordu. Deniz kızı kolyem, boynumdan hiç çıkarmadığım, deniz kızı posterlerim bitmek bilmedi....

°♡°☆°♡°☆°♡°☆°♡°☆°♡°☆°♡°☆°♡°☆°♡°☆°

🧜‍♀️Deniz; sayısız faydalar var ama selamet istersen kıyıda bulursun. 💜
                                                  

Denizin Ateş'i✨Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin