Denizin Ateş'i✨

Bizim Dörtlü✨

(08.03.2012)
Bizim Dörtlü 🎈

"Sana şunu söyleme diyorum. Söyleme!"

Ateş, Enez'i takmayarak, söylemeye devam ediyordu.

"Enesss enessss enessss...ne oldu küçük enesçik ağlıycak mı yoksaa?...eness."

"Enez 'z' ile tamam mı?! Sonunda 'z' var 's'değil. En sinir olduğum şey olduğunu bile bile söylüyorsun!"

"Neye sinir oluyorsun? Enes dememe mi?"

"Bana bak...Gel buraya, öldüreceğim oğlum seni!"

Batu ve ben, Enez Ateş'i kovalarken neredeyse yere düşüp gülmekten bayılacaktık. O kadar komik görünüyorladı ki, gülmeden edemiyorduk.

"Yaa, Ta.. Tamam. Pes ediyorum. Eness"

Koşmaktan nefes nefese kalmıştı manyak Ateş. Enez ise sinirden Ateş'i dövebilirdi.

"Ahh, Yeter be. Ne Enes'miş"

"Ya Enes değil Batuu! ENEZZ!"

Onlar kavga ederken bu sefer Ateş gülmeye başlamıştı. Ben ise kenarda oturmuş onların komikliğini izliyordum. Hepimiz henüz 9 yaşındaydık. Babamdan sıkıldığımda Ateş'in yanına koşardım. Onunla beraber ağlardık. Dert ortağım...

"Ya Deniz! Birşey der misin? Enes mi Enez mi?"

"Hahaha Enesss."

"Ya abi kafayı yiycem. Gidiyorum ben."

Ateş, Enez'i kolundan tutup gitmesine engel oldu. Batuda önüne geçince gitmeye yer kalmadı. Bende ayaklanıp Enez'e sarıldım.

"Tamam Enez. Sen bizim Enez'imsin."

Bu seferde beraber gülmeye başladık. Hep böyle olurdu. Birimiz sinir olurdu, sonra barışırdık. Annemin sesini duyunca irkildik.

"Deniz, hadi yavrum odana gel."

"Gidebilirsin Deniz kızı. Seni seviyorum."

Ateş'ten bunları duymak hoşuma gidiyordu. Sonra Enez'e döndüm. Öpücük attı ve en sona Batu kaldı. Kollarını açtı ve kollarının arasına girmem için bekledi. Koşup sımsıkı sarıldım ona. En son el sallayıp, annemin elini tuttum. Odama geldiğimde saat 21.30'tu.

"Hadi kızım, uyu artık. Seni seviyorum. Yatağını açabilirsin değil mi?"

"Evet annecim. Sağol."

Daha küçüktüm. Anlamıyordum bişeyleri. Ama yaşamıştım. Çekmecemi açıp elime günlüğümü aldım. Evet, her günümü yazardım.

"Iı parola? 1..2..3...4"

Klik!

"Sevgili Günlük,
Bugün bizim dörtlüyle oynamaya gittim. Çok eğlendik. Güldük, sarıldık. Ama biliyor musun? Bugün babam beni dövmedi. Çok mutluyum. Şimdi uyuycam.
Seni seviyorum
~Deniz.

Battaniyemin içine girdim. Sarıldım ve camdan dışarı bakmaya başladım. Herkes gibi bir hayatım olacak mıydı? Sıradan, basit... Dayaksız...

"Turgut! Dur nabıyorsun!? Allah aşkına sakin ol."

"Olamıyorum, anlamıyorsun... OLAMIYORUM!"

Evi sarsan bir kapı sesi... Sessizlik, sessizlik.. Annem ve babamın basit kavgaları. Yine ne olmuştu kim bilir?
Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım..
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
(09.03.2012)
10.24

Gözlerimi açtığımda evdeki sessizliğe anlam vermeye çalışıyordum. Yavaşça yatağımdan kalktım. Yerde olan patiklerimi ayağıma geçirdikten sonra odamın kapısını açtım, ses çıkarmamaya çalışarak. Odanın başında olan uzun koridora kapıdan başımı çıkarak baktım. Kimse yoktu...