Denizin Ateş'i✨

Katil Değilim✨

Gözlerime inanamadım. Daha yakından bakmak için fotoğrafı duvardan alacağım sırada bir ses bunu yapmamı engelledi.

"Ne arıyorsunuz burda?"

Korkudan yerimden sıçrayarak sesin sahibine baktım. Genç bir polisti. Soru sorar gözlerle bana baktığında açıklama yapmam gerektiğini anladım.

"Bi-bilmiyorum. Hava almak için dışarı çıktım ve burasını gördüm. Be-ben suçsuzum."

Hadi ama neden kekeliyorsun? Sakin olamıyosun ki 2 dakikacık! Polis beyefendi -abii diyemem ki bu çok samimiye kaçar- dışarı çıkmam gerektiğini belirten bir el hareketiyle olduğum yere yürümeye başladı. Sakince adımlayarak bu karanlık ve loş odadan çıktım. Ateş'i bulmak için rehbere girecektim ki telefon elimden kaydı. Yere düşen telefonu almak için eğildim ve karşımda durmuş beni izleyen Ateş'i farkettim. Ne ara bu kadar dalgın olduğumu sorgularken düşüncelerimden sıyrıldım.

"Ne arıyosun burda?"

"Gezmek istemiştim."

"Seni bıraktığımda böyle değildin deniz kızı. Birşey mi oldu?"

Demeli miyim? Demeliyim. Demesem olmaz. Sonuçta kaç yıllık arkadaşı. Ama dersem sorgular. Sorgulayacak tabi! Kaç yıllık arkadaşı! Ama üzülecek sonra. Ama bilmesi de gerek. Hadi ama karar ver!

"Birşey mi oldu deniz kızı??"

"Iı şey, şöyle ki; Ben bahçeye çıktığımda aşağıya doğru inen bir merdiven gördüm. Girdim, indim merdivenleri falan. Duvarda Enez'in fotoğrafını gördüm. "Adam Öldürmek" yazıyordu. Sonra korktum. Falan.."

"N-ne?"

Ateş soru sorar gözlerle bana bakıyordu. 'Ne diyorsun' der gibi. Ne diyorum harbiden ben? Ayy saçmaladım iyice. Al işte çocuğun da moralini bozduk.

"Dur bi arayım şunu."

Telefonu cebinden çıkarıp birkaç numara tuşladıktan sonra aramaya bastı.

"Aradığınız kişiye şuan da ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz."

İkinci kere aradı. Kolay pes etmezdi. O telefon açılacak o kadar!

"Dııt. Dıııt. Alo abi?"

"Oğlum neredesin sen be."

"Burdayım be işlerim vardı birazcık kapattım telefonu."

"Ben ne duydum biliyor musun?"

"Şeyi mi?"

"Nasıl oldu lan? Nasıl yaptın abi onu?"

"Dur arıycam ben seni." DIT DIT DIIT.

Şaşkın gözlerle etrafa bakındı ve elindeki telefonu kırmak istercesine bana uzattı. Ne konuşmuşlardı da bu kadar sinirlendi ki? Bir oraya bir buraya dalgın dalgın yürüyordu.

   Ateş'in ağzından*

Az önce duyduklarım yüzünden acayip sinirlenmiştim. Adımlarımı sayıyor bi taraftan da düşünüyordum. Neden?

"Ateş noldu?"

Sesin geldiği yere bakınca elleri saçlarında yere bağdaş kurup beni izleyen bir Deniz'le karşılaştım. Ne mi olmuştu? Ah be deniz kızı. Bir bilsen noldu.

"Hadi gidelim burdan."

Adımlarımı yavaşlatıp elinden tuttum ve arabaya sürüklemeye başladım. Arkamdan tereddütsüz geldi ve arabaya bindik. Kontağı çevirip çalıştıracağım sırada telefonum çaldı.

"Enez Arıyor..."

"Alo?"

"Abi ben katil değilim!"

Telefonu haporlere aldım ve dediklerini Deniz'le beraber sindirmeye çalıştık.

"Araba sürerken adamın teki önüme atladı. Ağır yaralı olarak hastaneye kaldırdılar. Komaya girmiş. Son sözleri de 'ölmek istemiştim.' olmuş fakat beni suçluyorlar."

"Ne diyosun sen ya?"

Deniz araya girince ofladı. Nasıl başarmıştı ya da neden herşey onu buluyordu anlamış değilim.

"Dediğim gibi ben katil değilim."

"Ama herkes seni arıyor. Nerdesin?"

"Nerede olduğumu bilmek istemiyorum."

"Konum at. Hemen geliyoruz."

Gelen konumla birlikte ağzım açık kalakalmıştım. Hapisene de konum gösteriyordu. İyi de nasıl oluyordu?

      -Enez'in ağzından-

Dakikalar önce karakola getirilmiş bekliyordum. Tek suçum o an orda bulunmak ve lanet arabayı kullanmaktı. Her hikayede bir kahraman olur, ben de bu hikayenin suçlu tarafındayım.
"Enez bey çağırılıyorsunuz."
Amirin yanına korkuyla gitmiştim. Suçum yoktu ama suçlu gibi hissettiriyordu bu ortam bana. Sakin ol Enez. Sakin ol. Birşey olmayacak, çıkacaksın gideceksin sakin ol. Kapının önünde kendime verdiğim telkinler bittiğinde kapıya tıkladım. İçeri girdiğimde Elindeki kağıttan başını kaldırıp bana baktı amir. Orta yaşlarda, düz kahverengi saçlı, koyu göz tonuyla gözlerimin içine bakıyordu.
"İçeri gelsenize."
Sakince koltuğa oturduğumda bir kere daha kapı çaldı ve konuşmayı böldü. Kafamı kaldırıp baktığımda karşımda kahrolmuş Deniz'i gördüm. Şaşkın gözlerle bize baktığında daha fazla konuşmaya devam etmeye gerek kalmadığını anladım.
"Polislerin yanına gidin. Bu geceyi burda geçireceksiniz."
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

🖤Her hikayede bir kahraman olur , ben bu hikayenin suçlu tarafındayım.🎬