Why

songwriter

Bir insanın gözleri anlatır hislerini. Gözler parlar mutlu bir ışıltıyla, gözlerden süzülür minik hüzüntü damlaları. Birçok insana baktığınızda ne hissettiklerini, gerçekten umursuyorsanız anlayabilirsiniz.

Bu galiba benim başaramadığım bir şeydi. Onu umursuyordum, onu anlamak için çabalıyordum ama gözlerine baktığımda gördüğüm sadece buz kütleleriydi. O gülümsese de, iyi olduğunu söylese de buz kütleleriydi. Ve benim gözlerimde yanan ateşin o buzları eritmesi nasıl sonuçlar doğururdu emin değildim.

İki haftadır çok farklı bir durumdaydık. Flört ettiğimize yemin edebilirdim, sürekli birbirimizle ilgileniyorduk, ondan küçük öpücükler çalmama bile izin veriyordu ama ikimiz de hala arkadaş konumundaydık. Bu hayatımdaki en aptalca şeydi. Ne ben ne de o bu konu hakkında yorum yapmıyorduk. Ben istiyordum ama emin olamıyordum. O ise... o sadece yine duygularını saklıyordu.

"Selam," dedim onun sınıfına girdiğimde. Sınıfta kimse yoktu. O ise aniden bana dönüp arkasına bir şey sakladı.

Kaşlarımı çatıp ona doğru yaklaştım.

"O da neydi?" diye sordum tuhaf bir ifadeyle. Yutkunup sahte bir şekilde gülümsedi ve çantasına uzanıp omzuna taktı.

"Hiçbir şey."

"Amelia," dedim koluna hafifçe tutarken. "Bana yalan söyleme,"

"Söylemiyorum," dedi geri çekilirken.

Onu canını acıtmadan hızla göğsüme çekip sakladığı şeyi elinden kaptım.

"Hey!"

"Bu da ne?" diye sordum tekrar kaşlarımı çatarak.

Uzanıp elimdeki ilaç kutusunu almaya çalıştı. Kutuyu ondan uzaklaştırdım.

"Shawn, onu geri verir misin?"

"Neden antidepresan kullanıyorsun ve bundan haberim yok."

Kutuyu hızla elimden çekip çantasına koydu ve yüzüme bakmadan sınıfın çıkışına yöneldi.

Gözlerimi kapatıp açtım ve arkamı dönüp onu çıkmadan durdurdum.

"Lia,"

"Ne?" dedi agresif bir sesle.

"Benden böyle bir şeyi saklayamazsın."

"Neden? Sen neyimsin ki? İnsan arkadaşından sır saklayabilir."

Şaşkınca ona baktım.

"Şaka mı yapıyorsun?"

"Hayır, ciddiyim. Şimdi kolumu bırak da gideyim."

"Biz arkadaş değiliz."

Suratı asıldı ve gözlerini kaçırdı.

"İyi, o zaman seni hiç ilgilendirmiyor demek ki."

Arkasını dönecekti ama gitmesine izin vermedim.

"Lia, dursana. Biz arkadaş değiliz. Daha da fazlasıyız."

Gözlerini gözlerime dikti. Ona gülümsedim.

"Birkaç haftadır küçük çocuklar gibi kaçıyoruz bu konudan ama bence bir şeyleri kesinleştirmeliyiz."

Yutkundu. "Sen benim uzun zamandır tanıdığım,en yakın dostum, daima yanımda olan kar tanemsin. Bundan sonra da sana kız arkadaşım demeyi çok istiyorum."

Yüzünde bir gülümseme belirdi. Bu beni de gülümsetti.

"Bunu ben de isterim," diye mırıldandığında onu göğsüme çekip çenemi kafasına yasladım ve saçlarına bir öpücük kondurdum. Kollarını belime sardığını hissettiğimde gülümsedim.