ကောင်းကျိုးမပေးသော သမီးပျို
အခန်း (၂၀၄)
ခရမ်းနက်လေးဟာ ကောင်းကင်ယံတွင် ပျံဝဲနေသည့် စွန်ရဲတစ်ကောင် အတောင်ဖြန့်ထားသလို ဖြစ်သွားပါတယ်။
ရှန်ယန်ရှောင်၏လက်ထဲက တင်းမာနေသော လေးညှို့ဟာပီပြင်စွာပဲ လေးတင်ခံလိုက်ရပါတယ်။
ပိုဆန်းကြယ်တာက နဂိုကမှေးမှိန်နေတဲ့ ခရမ်းနက်လေးဟာ လေးညှို့တင်ခံလိုက်ရတာနဲ့ ခရမ်းနဲ့အနက်ရောင်တို့ တောက်ပလာပြီး ကြယ်တစ်စင်းလို လင်းလက်သွားပါတယ်။
ပန်းပဲဆရာကြီး တောင့်ကနဲဖြစ်သွားပါတယ်။ ပစ်ကွင်းမှာရပ်နေသော ကောင်လေးအားကြည့်ရင်း ဆေးတံကိုင်ထားသော သူ့လက်ဟာတုန်ရီနေပါတယ်။
ရှန်ယန်ရှောင်ဟာလည်းပဲ တောက်ပနေသော ခရမ်းနက်လေးကိုကြည့်ကာ အံ့ဩသွားပါတယ်။ လေးညှို့မတင်ခင်က ခရမ်းနက်လေးဟာ ဖုန်အလူးလူးတက်နေတဲ့ ကျောက်ခဲတစ်လုံးဆိုရင် လေးညှို့တင်ထားတဲ့ ခရမ်းနက်လေးက ကောင်းကင်မှာ တောက်ပလင်းလက်နေတဲ့ ခရမ်းရောင်ကြယ်တစ်ပွင့်ပါ။
" ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ် "ဟုပြောရင်း ဆရာကြီးက စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ပဲ ရှန်ယန်ရှောင်ဆီ သွားလိုက်ပါတယ်။ စောစောတုန်းက မောက်မာဝံ့ကြွားဟန်တွေ လုံးဝမရှိတော့ဘဲ ချစ်ခင်နှစ်သက်မှုတွေသာလျှင် သူ့မျက်လုံးထဲမှာ တဖျတ်ဖျတ်လက်နေပါတော့တယ်။
" ဒီလူငယ်လေးရဲ့ အရည်အချင်းကို လေးစားမှကိုဖြစ်မယ်။ ချာတိတ်လေး ဒီလေးက မင်းနဲ့ဆုံဖို့ဖြစ်လာတာမို့ မင်းဟာဖြစ်သွားပါပြီ " လို့ ဆရာကြီးက ပြောလိုက်ပါတယ်။
သူမက လက်ထဲကလေးညှို့ကို လွှတ်လိုက်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ ဆရာကြီးကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။
" လာလာ ကောင်လေး။ ငါ့မှာ မီးခိုးမြှားနည်းနည်းရှိတယ်။ လေးမှာတပ်ပြီး ပစ်စမ်းကြည့်ဦး " လို့ပြောလိုက်ပြီးနောက် ဘေးနားကစားပွဲပေါ်မှာရှိတဲ့ မြှားအချို့ကို အလောတကြီးယူလိုက်ကာ သူမဆီကိုကမ်းပေးလိုက်ပြီး မြင်ချင်လှပြီဖြစ်ဟန်နဲ့ မျက်လုံးတွေက သူမအား မြန်မြန်ပစ်ဖို့ တိုက်တွန်းနေပါတယ်။
