ေကာင္းက်ိဳးမေပးေသာ သမီးပ်ိဳ
အခန္း(၂၈၆)
ေနာက္ရက္မနက္အေစာပိုင္းမွာ သူမ ေဆးဌာနစာၾကည့္တိုက္ကိုသြားခဲ့ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္မွဴးရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈေအာက္မွာ ရွန္ယန္ေရွာင္က ေရြ႕လ်ားေက်ာက္ျပားေပၚတက္လိုက္ၿပီးေတာ့ ရဲခ်င္ေနတဲ့ ၉၅ထပ္ဆီသို႔ သြားလိုက္ပါတယ္။
၉၅ထပ္ကိုရွန္ယန္ေရွာင္ေရာက္သြားတာနဲ႔ တစ္ျခားအထပ္ေတြနဲ႔ မတူတာကို သူမ သတိျပဳလိုက္မိပါတယ္။ အထပ္၉၀မွာ အခန္းသံုးေလးခန္းရွိၿပီး ပူလီစီက အဲ့ထဲက တစ္ခန္းမွာေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၉၅ထပ္ကေတာ့ တစ္ထပ္လံုးဟာ ရဲခ်င္အတြက္ျဖစ္ၿပီး တစ္ထပ္လံုးကတစ္ခန္းျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ဒါနဲ႔တင္ ရဲခ်င္နဲ႔ပူလီစီရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ကို သိျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
ရွန္ယန္ေရွာင္က ေက်ာက္ျပားေပၚကေန သြက္လက္စြာဆင္းလိုက္ပါတယ္။ ေဆး၀ါးနံ႔သင္းသင္းက သူမႏွာ၀သို႔ က်ီစယ္လာပါတယ္။ အနံ႔က ညွီစို႔စို႔န႔ံအနည္းငယ္ ေရာစြက္ေနပါတယ္။ ပူလီစီရဲ႕အခန္းထဲကအနံ႔နဲ႔တူၿပီး ဒီကအနံ႔က ပိုျပင္းပါတယ္။
ေဆးနံ႔နဲ႔အတူ ၉၅ထပ္ရဲ႕ အလယ္သို႔သူမ သြားလိုက္ပါတယ္။ ထိုဆီမွာ ႀကီးမားလွေသာ ေဆးစားပြဲေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ ရဲခ်င္ဟာ ေဆးရည္တစ္ပုလင္းေဖာ္စပ္ေနၿပီး အာရံု၀င္စားေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
သူမလည္း တိတ္ဆိတ္စြာေလွ်ာက္လွမ္းသြားလိုက္ၿပီးေတာ့ ရဲခ်င္ရဲ႕အလုပ္အား အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေစဖို႔ တိတ္တိတ္ေလးရပ္ေနလိုက္ပါတယ္။
ႏွစ္နာရီေလာက္ရပ္ေနၿပီးခ်ိန္မွသာ ရဲခ်င္က ေဆးရည္ဆီကေန အာရံုျပန္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ ရွန္ယန္ေရွာင္ကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူ ခနတာ အံ့ဩသြားခဲ့ပါတယ္။
"မင္းေရာက္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
ေဆးရည္ေဖာ္စပ္တဲ့ေနရာမွာ ရဲခ်င္အတြက္ ေအးခ်မ္းမႈနဲ႔ အာရံုစူးစိုက္မႈအျပည့္အ၀လိုအပ္လို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို သူသတိမျပဳမိပါဘူး။
