ေကာင္းက်ိဳးမေပးေသာ သမီးပ်ိဳ
အခန္း(၂၉၀)
ေရကန္ေဘးက အ၀တ္ေတြဟာ ေလထဲကိုေျဖးေလးစြာ ေျမာက္တက္လာခဲ့တယ္။ ေလထဲမွာရွိေနတဲ့ ရွဴက ရွန္ယန္ေရွာင္ရဲ႕ အ၀တ္တစ္ထည္ကိုယူလိုက္ၿပီးေတာ့ သူမကို ဖံုးေပးလိုက္တယ္။
ေျခသံေတြက နီးကပ္လာခဲ့ပါတယ္။ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ရွန္ယန္ေရွာင္ကို သူၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အသာအယာလႈပ္ရွားလိုက္ၿပီး သူမကို ေဘးနားမွာရွိေနတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ကို မွီထားေစလိုက္ပါတယ္။
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ အခိုးအေငြ႔အျဖစ္ျပန္လည္ေျပာင္းသြားၿပီး သူမရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲကို ျပန္လည္၀င္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ၾကဴရွီယာက အျပင္မွာအၾကာႀကီးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာတာေတာင္ ရွန္ယန္ေရွာင္ေပၚမလာခဲ့လို႔ သူ စိတ္ပူလာခဲ့တယ္။ လေရာင္စမ္းကန္နားကို သြားလိုက္ၿပီး"ေရွာင္ေလး"လို႔ ေအာ္လိုက္သည္။
ဘာတံု႔ျပန္မႈမွ သူမရခဲ့ပါ။
မေနႏိုင္ေတာ့တဲ့ ၾကဴရွီယာလည္း ကန္ကိုတန္းသြားလိုက္တယ္။ ကန္ထဲမွာ သူမရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႔ရတဲ့ ၾကဴရွီယာဟာ ၾကာၾကာမအံ့ၾသလိုက္ရဘဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ရွန္ယန္ေရွာင္ကို ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့သည္။
"၀က္ကေလး မင္း ဘယ္လိုမ်ား ဒီလုိအိပ္ႏိုင္ရတာလဲ ဟားဟား"ဆိုၿပီး သူ ရယ္လိုက္မိပါတယ္။
သူလည္း ေရွ႕တိုးလိုက္ၿပီးေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သူမကို သူ႔လက္ေမာင္းေတြနဲ႔ေပြ႔လိုက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႔ထားလိုက္ေလသည္။
သူမက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေပါ့တာပဲ။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ရွန္ယန္ေရွာင္အားၾကည့္လိုက္မိၿပီးေတာ့ သူ ထပ္ရယ္လိုက္မိျပန္ပါသည္။
သူမရဲ႕ ေျခဖ၀ါးႏွစ္ဖက္က ေလထဲမွာ တန္းလန္းျဖစ္ေနရတာေပါ့။ သူလည္းခါးကိုင္းလိုက္ၿပီးေတာ့သာ ေျခအိတ္နဲ႔ဖိနပ္တို႔ကို ကုန္းေကာက္လိုက္ရပါသည္။
