Kabanata 17: Isa, dalawa, takbo!
“SAAN na tayo?” tanong ni Emanuela sa tatlong lalaking kasama. Tapos na siyang kumain ng mga pagkain na kinuha mismo ni Daniel. She was greatly touched by what he did…for her.
“Nalaman na namin ang lokasyon ni Frederico. Siya nga ang gumagawa ng mga Barbak.”
“Saan?”
“Sa Lintos.”
Napamura si Daniel. “Bakit? Anong lugar ba iyon?” tanong niya sa kanila.
“Marami ng mga tauhan ang ipinadala ng aking ama noon sa Lintos ngunit maski isa ay walang nakabalik. Gusto na ngang pumunta doon ng aking ama kung hindi lang pinigilan ni Ina. The place remains a mystery until now. What happened to the others that was sent there? Are they alive?”
“Baka inambush na sila ng mga Barbak,” sagot niya. “You cannot see them so the enemy took advantage.”
“Hindi ka sasama sa amin, Emanuela.”
Hindi makapaniwalang tiningnan niya si Daniel. Nilingon niya sina Alvin na animo nanghihingi ng tulong ngunit nag-iwas ang dalawa ng tingin. “No! Hindi maaari. Sasama ako sa inyong tatlo. Hindi pwedeng maiwan ako dito at mag-alala na naman kung ano na ang nangyari sa inyo.”
Mahigpit siyang hinawakan ni Daniel sa balikat at inalog. He was trying to put some sense in her mind but he will only fail.
“Maaari kang mamatay kapag sumama ka sa amin. Hindi lang naman ikaw ang maiiwan. Kami lang ni Az ang pupunta sa Lintos.”
Daniel must be very serious that he was unconsciously using Az name.
Kumawala siya sa paghawak ni Daniel. “Alvin?”
“Boss Emanuela, mas mahalaga pa rin sa amin ang kaligtasan mo. Tao ka. Hindi agad naghihilom ang mga sugat mo gaya sa amin. Hindi ka rin marunong makipaglaban. Hayaan mo na lang na bantayan kita rito habang hinihintay natin silang dalawa. Pangako, magiging masaya ang paghihintay natin sa kanila.”
She hated them. She hated it that they are thinking tha she’s weak and will make their mission difficult. She crossed her arms and one by one looked them at their eyes. “Pumili kayo. Iiwan niyo ako ito o ako na mismo ang gagawa ng paraan para makapunta sa Lintos na iyan.”
Naglabanan sa mga mura ang tatlo. She gave a triumphant look.
ARAW at gabi silang naglakbay. Tumitigil sila kapag nakikita na ng tatlo na pagod na siya kaya hangga’t maari, hindi niya ipanapakita ang pagkahapo. Alam niyang nagmamadali si Daniel para hindi sila abutin ng kabilugan ng buwan. Hindi pa rin niya alam kung anong mangyayari sa gabing iyon dahil ayaw magsalita ng tatlo.
All throughout their journey, they did not encounter any enemy. And it made her nervous. It was as if they were waiting for them.
“Dead end,” deklara ni Az. Umupo siya sa ugat ng isang malaking puno. “We had no choice.”
Alvin hummed a wedding march that made Daniel furious. Nangingig ang kamao nito habang pinipigilan ang sariling huwag suntukin si Alvin.
A falls was separating them from the other side. Sa apat na araw, nilakad na nila ang daan patungo sa Lintos. Mas bibilis sana ang kanilang paglalakbay kung pumayag si Daniel na lumipad sila. But no. His pride won’t let him. Ayaw nitong magmukhang walang silbi habang pinapasan ito ni Alvin sa paglalakad.
Minsan hindi na niya maintindihan ang mga lalaki. They were fighting for useless things.
Mula sa kinauupuan ni Emanuela, natatanaw na niya ang isang kastilyo – ang tahanan ng nag-iisang bampira na si Frederico.
BINABASA MO ANG
Claiming Emanuela Velasco (Night Series #1)
Hombres LoboNasa kasagsagan ng pagdedeliver ng relief goods sina Emanuela Velasco kasama ang mga bodyguards niya nang magkaroon ng problema sa kanilang helikopter na sinasakyan at bumagsak iyon. Nagising na lamang siya na nasa isang kagubatang pagmamay-ari ng...
