Hearts Series 2: Where Do Broken Hearts Go?

Chapter 3

Chapter 3

Annoying

"This will be your room here." Binuksan ni Gab ang pintuan ng isang kuwarto. Tinuro na ito sa kanya kanina ni Sebastian. Hindi rin naman mahirap hanapin kahit sa dami ng mga silid sa mansion dahil katabi lang din ito ng kuwarto niya. Ito ang gusto ng kanyang Lolo.

"Wow! Dito talaga ako?" Bakas ang pagkamangha at tuwa kay Sica.

Gab looked around the room. Mukhang pinaayos at pinaghandaan din ng Lolo niya ang magiging kwarto ni Jessica sa bahay nila. Wala naman siyang naramdamang selos o kung ano doon. Sobra-sobra na ang mga ibinigay sa kanya ng Lolo niya para kainggitan pa niya itong maliit na bagay. It's just so petty. He knows nothing's really special with this Jessica. Sadyang matulungin lang sa kapwa ang Lolo niya at generous.

Sinundan niya ng tingin ang babae na umupo sa kama at dinama ang lambot no'n. Simple lang ito. Nakasuot lang ng skinny jeans at shirt, at white sneakers. Nakasikop sa pantali ang mahabang buhok na talagang nahuhulog sa noo o gilid ng mukha at batok ang ilang hibla na mas maikli at hindi kaya ng panali. At may salamin sa mata.

While he's in his usual slacks and long sleeve polo rolled up to his elbow. Nakahalukipkip siya habang pinagmamasdan ang babae.

"I'll leave you now." paalam niya at tumalikod na para makalabas ng silid.

Napahiga naman si Sica sa malambot na kama nang makaalis na si Gab. Inalala niya kung paano nga ba siya napunta rito...

Si Don Eduardo Angeles ang matandang natulungan niya noon sa restaurant na huli niya sanang naisipang pag-applyan nang araw na iyon.

Simula noon ay tinulungan na sila ng Don bilang pasasalamat nito sa pagligtas raw niya sa buhay ng matanda.

Pinatingnan pa nito ang Tatay niya at bukod sa kaniya ay pati pag-aaral ni Lalaine na nakababata niyang kapatid ay sinagot na rin nito.

At nakatira na ngayon sa mas maayos na tirahan ang pamilya niya. Sa totoo lang, siyempre, ay nahihiya na siya sa sobra sobrang tulong na natatanggap mula sa Don. Kaya kahit magpaalila na siya rito sa mansion ng mag-Lolo ay ayos lang sa kaniya. Pero masiyado talagang mabait ang Don at pinayagan na lang siya nitong maging nurse raw nito. Tinanggap na niya kaysa wala siyang gawin pabalik para sa kabutihan nito. Balak pa sana niyang maid o kahit tagalinis pa ng mga banyo rito sa malaking bahay.

Pero heto siya ngayon at nakahiga lang sa malapad at malambot na kama rito sa loob ng magandang silid. Ito ang magiging kuwarto niya rito sa mansiyon.

Nakatulog na pala siya sa pag-iisip. Nagising lang at naalimpungatan sa pag-iingay ng kaniyang cellphone para sa isang tawag. Ang nakababata niyang kapatid iyon.

"Laine," sagot niya.

"Ateee! Kumusta ka diyan?"

Bahagyang nilayo ni Sica mula sa kaniyang tainga ang phone niya sa ingay ng kapatid mula sa kabilang linya.

"Ayos lang-"

"Maganda ba diyan sa bahay ni Lolo, ate?" nasa boses nito ang excitement.

Napangiti na lang si Sica. "Oo...maganda rito at malaki! Tapos maraming masasarap na pagkain. Ang ganda ganda pa ng kuwarto ko parang kay Barbie." ngumisi siya.

"Hala si ate! Nang-iinggit?"

Tuluyan siyang napatawa. Namimiss na niya agad ang kapatid, ang Nanay at ang Tatay niya. Hindi pa man siya nag-t-twenty-four hours rito sa kumportableng mansiyon na ito ay parang mas hinahanap pa rin niya ang ibang comfort ng maliit nila na bahay noon. Kahit palagi siyang pagod mula sa trabaho at mahirap talaga ang buhay ay kuntento naman siyang umuuwi sa bahay nila at nakakasama ang simple niyang pamilya.