Setting Free

Chapter twenty one

hindi ako sya....

ang hapdi ng mata ko at di ko man lang ito maimulat ng ayos...

mukhang tinamaan na naman ako ng trangkaso... dahil pati katawan ko ay masakit

" ehhhemm ehheemmm,,, agghh"

di ako makapagsalita.. ang sakit ng ulo ko..maging ang lalamunan ko..

" oh gising ka na pala!" inaninag kong muli ang nagsalita, at di ako nagkamali, si Carl ang nasa harapan ko

"asan ako?".. kahit mahirap.. pinilit ko parin ang mag salita kahit na may kahinaan..

"nandito ka sa bahay ko",,

eto siguro yung tinutukoy ni Trish na bahay ni Carl...

"bakit ako nandito?"

"wag ka nang magsalita, ikkwento ko na lang sayo,,

ganito kasi yon... kakaawas ko lang non galing school, binalak kong daanan si Trish, unluckyly di ko sya naabutan.. tapos nakita kitang tumatakbo..kaya sinundan kita.. ang lakas kasi ng ulan nun eh"

naalala ko na naman ang nakita ko kahapon..

" nakita nga kitang nadapa nun eh, lumabas ako para itayo ka pero di ko alam na mahihimatay ka na pala"

napatungo na lang ako,, ang sakit parin para sakin na makita iyon... matagal din ng mapansin kong iba ang damit sa suot ko,,,

"hoy nasan ang damit ko? anung ginawa mo sakin"? napa-upo ako,at hawak hawak ko ang bandang dibdib ko...

kahit paos na at masakit sa lalamunan... pinilit ko parin ang magsalita..

" alam mo ikaw may sakit ka na't lahat ganyan ka pa din,, manyak man ako sa tingin mo, hindi ako nananamantala sa kahit sino, lalo na sa babae",,

*sigh*,,,

nakahinga naman ako ng maluwag..

may na isip na naman ako,,,

" eh kung ganun sinong nagpalit sa damit ko?, wag mong sabihing..."

"ako nga, wag kang mag-alala naka pikit naman ako eh.."

"ano!!" hinagip ko yung unan sa tabi ko at hinampas ko sa kanya...

"g*go ka ha, sasanbihin mong di ka mapagsamantala...manyak ka,,MMMAANNNYYYAAAKKK....eeeeeiiiiihhhhhhhh.......",,

" anu b-, easy,, di ka na mabiro,,

syempre si aling Ason ang nagpalit sayo",

saka lang ako kumalma ng sabihin nya iyon at bumalik na ulit ako sa pagkakaupo ng maramdaman ko ang sakit ng katawan ko..

"akala ko kasi-"

"alam mo masyado ka kasing seryoso, tara na nga ng makakain na tayo, tanghali na oh"

"ayokong kumain,"

"pano ka gagaling nan, nagpaluto na ko ng soup para sayo",,

"wala akong gana eh, kain ka na, don't mind me",,

*sigh*,, tumayo ito at lumabas na ng kwarto, akala ko kakain na sya...

pero laking gulat ko na lang na bumalik syang may hawak ng tray na may umuusok na soup.

"oh ba't mo dala yan!"

"hindi ako kakain hanggat di ka kumakain"

hayy ang kulit anung gagawin ko..

"pasensya ka na talaga per-"

di na ko nakatapos magsalita,,, nag sinalpak nya sa bibig ko yung isang kutsara ng soup..

"ahuhauhauah,,,akk anu ka ba,muntik ng lumabas sa ilong lo yung sabaw",,

"uulitin ko ulit yon pag di ka kumain",,

"sadista ka din eh, oo na, kakain na nga"

susubuan nya ulit sana ako...

"teka teka,, may trangkaso lang ako at hindi ako paralisado"

"ahhh,,hahaha, oo nga pala",

ibinigay nya sakin yung kutsara at magsisimula na sana akong humigop ng mainit na sabaw,,

"bakit?",, naiilang ako,,ikaw ba naman titigan habang nakain, as in titig na titig ha,,

"ah wala,,wala"

"okay,, akala ko may sasabihin ka eh" itutuloy ko na sana yung naudlot na pag higop ko sa soup,, bbwelo pa lang ako...

"Sey?",,

"ahuhauhh,, bakit?",, papatayin ata ako nito sa pagkasamid eh.."anu ba yon".. this time kasi, lumabas na sa ilong ko yung sabaw,, dyahe na to oh...

" ahaay sorry"medyo natawa sya ng makita yung lumabas sa ilong ko,,

"anu nga kasi yon,papatayin mo ko kakasamid eh"

sumeryoso ang mukha nya..

"Sey,..

hindi ako sya",,

sa sinabi nyang yon, nung una ay naguluhan pa ko, pero sigurado akong si Drey ang tinutukoy nya,, pero di ko alam kung bakit nya nasabi ang bagay na iyon...