Harry Potter Short Stories

2. Sirius Black ~ Vrouwenversierder

Jij bent de hoofdrolspeelster! Vul je voornaam in op de plaats van (Y/N) en je achternaam op de plaats van (Y/L/N). 

Je had hem altijd een enorme vrouwenversierder gevonden en daarom meed je hem als de pest maar stiekem liet hij jouw hart sneller slaan als hij je aankeek. Maar toch je meed hem. Helaas, dacht professor Slughorn daar anders over, voor de komende Potions opdracht moest je samenwerken met de enige, echte Sirius Black. "Wedden dat (Y/N) voor het einde van de opdracht als een blok voor je is gevallen?" hoorde je James 'zacht' fluisteren. Subtiliteit James... Peter gniffelde dom, Remus keek me vol medelijden aan en Sirius? Hij keek verbazingwekkend strak naar zijn tafel. Normaal gezien zou er na James' woorden een grote grijns op zijn gezicht verschijnen maar nu leek het zelfs alsof hij de weddenschap niet eens gehoord had. James had dat ook door. "Wat scheelt er Padfoot? Vind je (Y/N) zo lelijk dat je haar niet eens wilt versieren?" "Laat me toch met rust! Jullie begrijpen het toch niet!" reageerde Sirius fel. Na deze woorden stormde hij het Potions lokaal uit en werd hij verbaasd nagestaard door de drie overige Marauders. Zodra was doorgedrongen wat zonet had plaatsgevonden werd je aangestaard door de Marauders. "Zeg (Y/L/N), wat heb je met Sirius gedaan? Ik heb hem nog nooit zien weglopen van een meisje," riep James naar je. Nadat hij dit gezegd had begonnen de tranen in jouw ogen te prikken ook al wist je niet wat je misdaan zou kunnen hebben, je voelde me schuldig. Omdat je  niet wilde dat mensen zagen dat je moest huilen rende je ook het lokaal uit net zoals Sirius. Je hoorde James nog wat schreeuwen maar het kan je niet schelen, ze mochten je zo niet zien. Je holde richting de Common Room van Gryffindor in de hoop dat er niemand was. Je zei het wachtwoord tegen de Fat Lady en zodra het portret openzwaaide kwam je tot de ontdekking dat jouw wens helaas niet vervuld werd. Je keek recht in zijn betraande gezicht en hij in het jouwe. Daar in de zetel zat Sirius Black. Je wilde langs hem door rennen om naar de meisjesslaapzaal te gaan toen hij jouw pols beetpakte. "(Y/N), ik snap dat je boos bent maar laat het me uitleggen," smeekte hij. Eerst twijfelde je maar besloot om toch naar zijn uitleg te luisteren, ik kon nog altijd vertrekken. Je ging naast hem in de zetel zitten en wachtte tot hij zijn verhaal startte. "Ik liep daarnet weg omdat ik je niet wil versieren," begon Sirius. Je keek hem verbaasd aan en wilde opstaan omdat zijn uitleg toch op hetzelfde zou neerkomen als waarvoor je uit de les was weggelopen. Sirius merkte wat je wilde doen en greep jouw hand vast waardoor er aangename tintelingen door jouw lichaam trokken. "Wacht (Y/N), je begrijpt het niet. Ik wil je niet versieren omdat ik verliefd op je ben, ik durfde het niet te zeggen omdat ik weet dat je een enorme afkeer van me hebt," legde hij je uit. Je keek alsof je een spook had gezien. "Je bent wat? En al die meisjes dan?" vroeg je. "Ik ben smoorverliefd op je en met die meisjes probeerde ik jou gewoon te vergeten maar dat lukte me niet." "Oh Sirius, in plaats van me dit te vertellen!" riep je uit. "Ik heb alleen maar een afkeer van je doordat je al die meisjes versierde want ik vind je ook echt leuk..." glimlachte je. Die woorden waren voor Sirius genoeg om naar je toe te leunen en zijn lippen op de jouwe te plaatsen. "Jaaa! Ik heb gelijk gekregen, Padfoot heeft (Y/N) versierd!" riep James. Sirius stopte onze zoen voor even en riep naar James: "Nee James, je hebt ongelijk. Ik heb haar niet versierd, ik hou van haar!" Na deze woorden stortte hij zich terug op je.