Harry Potter Short Stories

4. Cedric Diggory ~ Yule Ball

Jij bent de hoofdrolspeelster! Vul je voornaam in op de plaats van (Y/N) en je achternaam op de plaats van (Y/L/N)!

Het was nog enkele dagen tot het Yule Ball en ik had tot nu toe nog geen date, op zich maakte dat voor mij niet uit want eigenlijk las ik veel liever een boek of iets anders waarbij contact met anderen niet noodzakelijk was.  Ik was een zesdejaars Ravenclaw en ik had dan ook de leeftijd om gevraagd te worden maar ik zou alleen maar gaan als ik een date had. Stiekem hoopte ik dat Cedric Diggory me zou meevragen maar hij was een Hufflepuff, een jaar ouder en veel knapper dan ik dus de kans dat hij me zou vragen was immens klein, hij zal wel een heel knap meisje meevragen en dan zou ik zelfs niet meer van hem kunnen dromen. Mijn moeder had me wel een ontzettend mooie jurk en hakken opgestuurd in de hoop dat ik eindelijk eens aan een schoolactiviteit zou deelnemen die niks met leren of lezen te maken had. Hij zou waarschijnlijk nog wel een hele tijd in de kast blijven hangen totdat ik eens gevraagd zou worden voor een bal. Ik kon maar beter stoppen met aan dat bal te denken en te gaan leren in de bibliotheek. Onderweg naar de bibliotheek kwam ik Hermione Granger tegen, een vierdejaars Gryffindor. "En? Heb jij een date voor het bal?" vroeg ze nieuwsgierig. Ik schudde mijn hoofd. "Jij?" Ze knikte en dat zorgde ervoor dat ik me nog slechter voelde. Toen stelde ze de vraag waar ik het liefst geen antwoord op gaf namelijk of dat ik hoopte op een specifiek iemand. Zodra ze de vraag gesteld had werd ik vuurrood. "Ja dus," concludeerde ze door mijn rode wangen. "En wie is het?" vroeg ze nog nieuwsgieriger dan daarvoor. "Cedric Diggory" zei ik met een zucht. "Ik wil je niet ontmoedigen maar ik hoorde dat Cho Chang achter hem aanzit en je weet het, als Cho iets wilt zal ze het krijgen." Na de woorden van Hermione voelde ik me nog slechter. Waarom ging alles verkeerd? "Als ik niet gevraagd wordt voor het bal ga ik ook niet, dan ga ik op mijn kamer een goed boek lezen," deelde ik Hermione mijn plan mee. Ze schudde haar hoofd. "Je gaat zo'n unieke kans niet laten voorbijgaan alleen door een jongen?" "Het is wel niet zomaar een jongen, het is Cedric Diggory!" Zijn naam riep ik zowat door de gang en iedereen keek naar ons om. Alsof het niet nog erger kon stond Cedric ineens achter ons. "Wat was dat over mij?" vroeg hij verbaasd. Ik werd rood en begon te stotteren. Gelukkig nam Hermione me: "Ik zei dat Cho Chang graag met jou naar het bal wilde en daar was (Y/N) heel verbaasd over." Dankjewel Hermione, hier zat ik echt op te wachten. Ik keek haar kwaad aan. "Met Cho Chang? Naar het bal? Ik denk het niet, ten eerste heeft ze een veel te groot ego en ten tweede had ik al iemand anders op het oog," sprak Cedric. Na deze zin zakte de moed me helemaal in de schoenen, hij had al iemand in  gedachten en als ik dat was geweest had hij me nu ook kunnen vragen. "Je hebt groot gelijk," zei ik met een neplach. We namen afscheid van Cedric en zodra hij uit het zicht was begonnen de tranen in mijn ogen te prikken. "Sorry Hermione maar ik ga naar de Common Room. Ik zie je later!" riep ik met verstikte stem. Zodra ik in de Common Room van Ravenclaw aankwam rende ik door naar de slaapzaal en kroop in mijn bed waar ik voor een paar uur in slaap viel. Toen ik wakker werd was het tijd voor het avondeten in de Great Hall. Ik haastte me naar daar maar in mijn haast struikelde ik over mijn eigen voeten en viel op de grond, recht voor de voeten van niemand minder dan Cedric Diggory. "Amai (Y/N), val je voor me." knipoogde hij naar me. Hij stak zijn hand uit om me recht te helpen en zodra ik recht stond trok hij me wat dichter naar zich toe. "Kan ik je straks even spreken na het eten?" fluisterde Cedric zachtjes in mijn oor. Ik kon alleen maar knikken. "Doe je wel een dikke jas aan? Dan gaan we even naar buiten." glimlachte hij. Weer knikte ik. Cedric liet me los en ik liep door naar de Great Hall. Daar aangekomen liep ik naar de Gryffindortafel want ondanks het feit dat ik in Ravenclaw zat, zat ik regelmatig bij Hermione aan tafel. Ik ging langs haar zitten en vertelde het voorval van enkele minuten geleden. Ze was meteen enthousiast: "Misschien vraagt hij je voor het bal!" Ik schudde mijn hoofd, ik wilde niet dat ze me valse hoop gaf want hij zou toch wel iemand van zijn eigen afdeling of zijn eigen jaar vragen. "Wacht maar af," glimlachte Hermione geheimzinnig. Na het eten liep ik vlug naar mijn slaapzaal om mijn warme jas te halen, ook nam  ik mijn sjaal, muts en handschoenen mee want het was echt koud buiten. Toen ik buiten kwam stond Cedric al op me te wachten en hij leek een beetje zenuwachtig maar dat kon ook aan mij liggen. "Zullen we wat wandelen?" vroeg hij, en deze keer hoorde ik heel zenuwachtig een zenuwachtige ondertoon in zijn stem. Hij wachtte mijn antwoord niet af en nam mijn hand in de zijne, ik had spijt dat ik mijn handschoenen aanhad want anders kon ik zijn hand in de mijne voelen. We waren een tijdje in stilte totdat Cedric bleef staan en zich naar mij toe draaide. "(Y/N), ik wil je graag iets vragen. Zou je met mij naar het bal willen gaan?" vroeg hij met een rode blos op zijn wangen. Ik dacht dat ik ging flauwvallen, vroeg hij me nu echt mee naar het bal? Ik besefte dat ik Cedric nog geen antwoord had gegeven en begon hevig te knikken. Er kwam een megalach op zijn gezicht en van enthousiasme nam hij me in zijn armen en draaide een rondje. "Ik ben benieuwd hoe mooi jij bent met een galajurk," fluisterde hij in mijn oor. 

Ook van deze Cedric Diggory short story komt een deel 2!