Harry Potter Short Stories

1. Percy Weasley ~ Ministerie van Toverkunst

Je werkte op het Ministerie van Toverkunst als secretaresse van Percy Weasley. Hij had vroeger nog bij jou op Hogwarts gezeten, een jaar hoger dan jij, maar jullie hadden toen veel contact maar nu deed hij net of jullie nooit vrienden waren geweest en daar had jij het moeilijk mee. Percy was zo hard veranderd sinds hij voor de Ministerie werkte, heel koud en afstandelijk. Heel af en toe zag je nog een glimp van de oude Percy maar je wist dat hij zijn zachte kant zoveel mogelijk voor iedereen verborgen wilde houden. In je tijd op Hogwarts was je stiekem heel verliefd op hem geweest en ondanks het feit dat hij zich nu heel anders gedroeg was dat gevoel na al die tijd nog niet veranderd.  Elke keer als je hem zag en hij je aankeek of tegen je sprak werd je warm vanbinnen maar als je daarna nadacht over hoe hij nu geworden was werd je heel verdrietig omdat het heel anders had kunnen zijn. Op dat moment kwam Percy het kantoor binnen. Zijn haar was nat door de regen en de druppels vielen langzaam naar beneden. "Bent u gaan zwemmen, meneer Weasley?" grapte je.  Percy grinnikte. Zodra hij doorhad dat hij een vriendelijke reactie gaf werd zijn blik terug hard en draaide hij zich om. Je had er genoeg van. "Waarom doe je alsof je me niet kent? Alsof ik een vreemde ben? Waar is die lieve Percy, de Percy waar ik vrienden mee was? Ik ken jou niet meer en als dit zo doorgaat wil ik op een andere departement gaan werken!" riep je kwaad uit. Percy draaide zich verbaasd om. "Ik ik,..." stotterde hij.  "Ik kan het niet oke? Ik doe zo tegen jou omdat ik jaloers was op Fred omdat hij meer aandacht kreeg dan ik!" schreeuwde hij. "Jaloers? Op Fred? Er was niks tussen Fred en mij, we waren klasgenoten en werkten vaak samen aan opdrachten wat is daar mis mee?" schreeuwde je terug. "Jij was niet verliefd op Fred?" vroeg hij nu kalm. "Ik? Met Fred? Hij was als een broer voor mij! Er was voor mij maar één persoon die er toe deed en dat was jij!" zei je met trillende stem. Ondanks het feit dat hij had aangegeven dat hij jaloers was wist je niet of hij dat op vriendschappelijk vlak bedoelde of niet. "Waarom heb je me dat nooit gezegd? Dan was het nooit zo gelopen," beweerde Percy. "Ik durfde niet omdat ik meer voor je voelde dan gewoon vriendschap," zei je verlegen. "Je voelde? Dus nu niet meer?" Zijn stem klonk teleurgesteld. "Ik ben nooit gestopt met van je te houden maar jij voelt alleen vriendschap voor mij, nee?" Stiekem hoopte je dat hij zou zeggen dat hij wel meer voor jou voelde dan vriendschap maar de koude, harde manier waarop hij me altijd behandeld had ging hem veel te makkelijk af. "Geloof het of niet, maar voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Toen ik je bang in de rij zag staan voordat je gesorteerd zou worden viel het me al op dat je bijzonder was en ik hou ongelofelijk veel van je!" Jouw mond viel open van verbazing door zijn lieve woorden. "Mag ik je alsjeblieft zoenen? Ik heb hier zoveel jaar op gewacht..." Je gaf geen antwoord maar trok hem dichter naar jou toe en drukte jouw lippen op de zijne. Zodra jullie lippen elkaar raakten wist je het, vanaf nu komt het allemaal goed.

Een Percy Weasley short story omdat hij ook een keer in een positiever daglicht mag gezet worden. Hopelijk vonden jullie het een leuke!