Harry Potter Short Stories

7. Druna

Request van aimechin, een Luna Lovegood en Draco Mafloy short story. Veel leesplezier!

Luna Lovegood zat in haar zesde jaar op Hogwarts en was bang, het waren donkere tijden want de school was overgenomen door de Death Eaters  en Severus Snape was het nieuwe schoolhoofd geworden waardoor er drastische veranderingen waren doorgevoerd in het schoolleven. Draco Malfoy daarentegen vond het op school geweldig, hij voelde zich sterk omdat hij een van de volgers van Lord Voldemort was. Niemand wist zeker dat hij een volgeling was maar hij vond het alleszins leuk dat anderen bibberden als hij nog maar in hun buurt kwam. Eerstejaars waren zijn favoriete slachtoffers maar ook leerlingen van de andere afdelingen waren regelmatig zijn doelwit, maar was Draco Malfoy echt zo slecht?

~Luna's point of view~

Ik liep samen met Ginny Weasley en Neville Longbottom door de gangen van het kasteel, nu ja Ginny en Neville liepen want ik huppelde zoals gewoonlijk door de gangen en bleef ondanks de dreiging van een naderende oorlog even optimistisch. Mijn vader en ik steunden Harry in zijn strijd tegen You Know Who en dit werd uitvoerig beschreven in The Quibbler waarvan mijn papa hoofdredacteur was. We liepen de hoek om en daar zagen we Draco Malfoy die een kleine eerstejaars van Hufflepuff wilde vervloeken.  "Crucio!" riep Malfoy luid. Ginny bedacht zich niet en liep naar Draco toe. "Stop Malfoy!" schreeuwde ze luid. Neville en ik gingen naast haar staan en probeerden Draco te intimideren maar een Malfoy krijg je niet zo gemakkelijk klein. "Ga jij zijn plaats innemen, Weasley?" Ze schudde haar hoofd. "Wel, laat me dan  met rust bloedverrader!" Ginny en Neville liepen langs Malfoy door en namen de eerstejaars bij zijn arm. Ze liepen richting de Common Room van Hufflepuff om de eerstejaars veilig terug te brengen zodat Malfoy geen kans meer had om hem nog eens te proberen te vervloeken. Ik bleef dromerig voor me uitstaren. "Kan je het zien stomme Lovegood? Ga je me eindelijk met rust laten?" riep Malfoy in mijn gezicht. Ik haalde mijn schouders op en huppelde langs hem heen en volgde mijn vrienden. 

~Draco's point of view~

Wat is dat toch met die Lovegood? Het kan haar precies niet schelen of ik iets gemeens zeg tegen haar, ze blijft even vriendelijk. Dat intrigeert me, iedereen denkt van mij dat ik mij niks van anderen aantrek en dat het de bedoeling is dat anderen bang voor me zijn maar soms ben ik wel jaloers op de vriendschap en liefde tussen andere leerlingen. Ik voelde me hier vaak alleen door maar dat zei ik natuurlijk niet tegen anderen want mijn reputatie moet natuurlijk behouden worden. Ik schudde mijn hoofd om die gedachten van mij af te schudden want ik moest sterk zijn en ging mij niet meer bezig houden met van die zielige gedachten want in plaats daarvan zou ik maar op zoek gaan naar een nieuw slachtoffer om te pesten.

Er waren enkele weken verstreken sinds het incident tussen Luna en Draco. Makkelijker was het er niet op geworden, integendeel. Lord Voldemort won alleen maar aan macht en volgelingen en zijn invloed was goed voelbaar. De Dementors zorgden voor een nog grimmigere sfeer waardoor het op Hogwarts bijna niet uit te houden was. Luna was enkele dagen geleden plots verdwenen en niemand wist waarheen. Ginny en Neville verdachten de Death Eaters van Luna's ontvoering en bijgevolg verdachten ze Draco ook. 

~Luna's point of view~

Ik zat hier al enkele dagen gevangen in de donkere kelder van Villa Malfoy. Bellatrix Lestrange had me al verschillende keren gemarteld in de hoop dat ik informatie zou geven over Harry Potter en zijn plannen. Harry, Ron en Hermione hadden me niks verteld over hun plannen maar dat geloofden Bellatrix en de andere Death Eaters helaas niet. Tijdens de martelingen stonden er altijd een aantal Death Eaters rond mij, waaronder Draco maar deze keek niet triomfantelijk zoals de rest want hij keek eerder gekweld. Een paar uur geleden was de laatste marteling en lag op de koude vloer nog wat te bekomen toen ik ineens gestommel op de trap hoorde. Ze kwamen naar hier! Ik kroop weg in het verste hoekje van de kelder uit angst voor wat komen ging. Van de blije Luna was niet veel meer over. Ik had geen idee van tijdsbesef en wist dus niet wat er ging gebeuren. Ik hoorde een sleutel in de deur en langzaam ging deze open waardoor ik iemand zag staan. Doordat hij of zij in het tegenlicht stond wist ik niet wie het was maar in dit huis zaten alleen Death Eaters dus goed kon het niet zijn. De persoon liep op mij af en zodra hij vlakbij was zag ik zijn gezicht. "Jij!" riep ik verbaasd uit.