Gözyaşlarımı kolumla sertçe silerek adımlarımı hızlandırıyorum.
Sürekli dolan gözlerimi elimle sertçe siliyorum, bir daha dolmasınlar diye.
Kafeyi gördüğümde koşar adımlarla kafeye ilerliyorum.
Ona anlatmak istiyorum olan biteni.
Daha adını bile bilmediğim gri saçlı kıza gözyaşlarımın nedenini anlatmak istiyorum.
Çünkü kimsem yok...
"Ah, iyi misiniz bayan?"
Kafenin içinde o yoktu.
Ağlamaktan kızarmış burnumu çektim ve kıza baktım.
"Burada çalışan gri saçlı kız nerede?"
Kadın ilk önce kaşlarını çattı. Kafasını eğdi ve birkaç saniye öyle kaldı. Ardından kafasını tekrar bana doğrulttu.
"Sanırsam süpermarkete gitmişti. Birazdan gelecektir. İsterseniz oturun."
Kafamı salladım. Akıl hastasından farkım yoktu.
Cam kenarındaki masaya oturduğumda kafamı eğdim. Avuçlarımı göz çukurlarıma dayadım.
Ağlamamak için yapıyordum bu hareketi. Ağzına kadar dolu olan kafede hıçkırık sesim yüzünden insanların bana bakmasını istemiyordum.
Gözyaşlarım tekrar akıp avuç içlerimi ıslattığı süre zarfında sırtıma ince bir el dokundu.
Ben gözyaşlarımı silmeye çalışırken o ince el sırtımı sıvazladı.
Gözyaşlarımı sildiğim de elin sahibine baktım.
Gri saçlarıyla karşımda duruyordu.
Elini sırtımdan çekmeden dizlerini büküp, yere yasladı.
"İyi misiniz?"
Başımı olumsuz anlamda salladım.
Ve tekrardan gözlerimden akan yaşlar.
Kaşlarını çattığı sırada hiç düşünmeden ona sarıldım.
"Yaralı gezegenin sahibine ihtiyacım var."
"Gezegenime yardım edeceğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~To My Beloved Planet~ GXG
Romansa'Çünkü yürekleri acıyan kadınlar ağlamazsalar ölürler.."
