Torpe's love (Cyra girls series no. 1)

15: Means Goodbye?

A/N: This chapter is very nakakalungkot hahah ewan ko lang kung malulungkot kayu, kasi ako nalulungkot habang sinusulat ang part nato......

Spoiler ako hahah.

Basta vasahin niyo nalang.........
Sana enjoy niyo😘😘

*****

Ann.

Sabi nila, kapag aalis ang isang tao, kailangan niyang kalimutan lahat ng iniwan niya, dahil parte na iyon ng masalimuut na nakaraan, pero ganun ba talaga yon?, Paano kung ang mga naiwan mo pala eh napaka importante para saiyo, na hindi mo kayang iwan at kalimutan dahil sila ang naging parte at bumuo ng pagkatao at buhay mo sa mga nakaraang mga taon, paano kung sakanila ka nakontento, sakanila ka nakaranas ng totoong pagmamahal, paano kung sakaniya ka na pala sumasaya, paano kung siya na o sila na ang buhay mo, na hindi mo na kayang iwan ang mga andito, kapalit ng pangarap mo, kahit katumbas pa non ay ang pagtalikod sa mundong pinapangarap mo, sa mundong dapat doon ka? kaya mo bang magpaalam at kaya mo bang lumimot?.

Hindi....Hindi madali...

Im just thinking that kind of thought but I really can't handle that idea... Im frustrated.

Why?

Nakatanggap na ako ng sulat galing sa France na kinukuha ako bilang student sa art school sa france, sikat na art school sa Fra nce, actually ito ang pangarap ko, matagal ko na tong pangarap, since I knew that art is my passion, I wanted to study here, this is the perfect opportunity for me, this is it. Hindi man uso ang mga painting ngayon, dahil marami na ang photography systems, pero kahit na, maraming mag bubukas na opportunity saakin, maaaring magmay ari ako ng isang museum or maging tagapamahala nito.

But in the other hand, If Ill continue my dream, I will sacrifice them, my friends, my life here, Zans.

I need to talk to him.

I needed to.

My father agreed this for me, since he is aware of my art skills, mother in the first place wouldn't allow me, she's worried, Im the only princess in our home, And they cant afford to loose me, but I convinced her, We convinced her to give me a chance and study my passion, then so be it, she agreed, My only worry joe is Zans, I dont want to leave him, but I dont want to loose this open door for me either.

Urgh! I cant choose, I cant.

"Wag mo akong sanaying ganiyan, mamaya isang araw, kailangan mo nang umalis, mahihirapan ako, at baka hindi pa kita payagan"

Naalala ko tuloy ang mga katagang iyan ni Zans.

Wag sanayin.

"Pero love pag pinapili ka , kung ako o sila, chose them, At kung papapiliin ka kung ako o ang hilig mo..Dont choose me okay?, Cause I dont want to be selfish and I dont want to be a hindrance to your success, Id rather go away than to be a hindrance to you"

Naalala ko ulit ang huli niyang sinabi, somehow it makes sense, alam ko na. Maybe Zans Know that Im about to leave, maaaring alam niya ring na tanggap ko na ang pinadala ng mga taga France school of arts.

Masaya ako na malungkot.

Masaya kasi sa hinaba haba ng panahon matutupad na ang pangarap ko, sa dinami daming nag aapply sa school na iton ako pa ang napiling mag aral doon, Malungkot dahil, marami akong iiwan dito, marami, ang buhay ko ang mundong kinagisinan ko, ang mga taong mahal ko at mahal ako, Si Zans.

Hayy. 

Tadhana, bakit mo ba ako pinapahirapan ng ganto?.

"Ann"Tawag saakin ni Laurence, oo dumating siya kagabi lamang pero ngayon lang nag pakita ang luko.