My Tweet-ty Pie (COMPLETED)

Chapter Eighteen

Chapter Eighteen

"Mama naman kasi e." angal ni Vench.

"Mama ka dyan. Basta sundin mo ang utos ko umuwi ka ng maaga mamaya."sabi ng ina.

Napipilitang tumango na lamang siya.

"Sige ho. Pasok na ako."

Naglakad na si Vench papunta sa sakayan.

--

Ayttttss. BAKIT BA PURO PROBLEMA?? HINDI NA BA AKO PWEDENG MAGING MASAYA? Bakit kasi hindi pa ako payagang mag-bf nila mama. Tssshh. Pilit naman nilang ikinukumpara yung panahon ko sa panahon nila. Maygawdd!! Nasa 21st century na kaya kami. Hindi ba pwedeng magtiwala sila sakin? Hindi naman ibig sabihin na may bf ako mag-aasawa na ako e. Hayyyysss. Kakapagod, Nakidagdag pa yang boset na Jessica na yan. Isang linggo na akong pinepeste nun ha. Text ng text ng mga hurtful message. Tawag ng tawag. Nako. Mabuti na lang stronger na ako ngayon. Medyo nakakapagpigil na ako. Hindi ko na lang siya papansin sabi naman ni labdub mahal niya ako e. May tiwala ako sa kanya.

--

"Okay class see you after vacation." sabi ni Prof. Ilican.

--

Hayahay. Eto na dumating na ang kinatatakutan ko sa lahat. Sem Break na.

NNSB-WA. As in, Nga-Nga Sa Bahay-Walang Allowance. Pssh. Ang gulo talaga ng cycle ng buhay ko. Kung dati nung elementary ako at High School gustong-gusto ko ng Semestrial Break at lahat ng klase ng bakasyon, ngayon namang nag college na ako ayaw na ayaw ko sa bakasyon. Yung feeling na gusto ko araw-araw may pasok. Gusto kong gawing tahanan ang paaralan. Waaaa. Malilimitahan na ang pagkikita namin ni Tweet-ty Pie. Haysh.

:( 

Mamaya masalisihan pa ako nung Jessica na yun. grrr!

--

Dahil lumilipad ang isip ni Vench habang naglalakad sa daan hindi niya napansin ang sasakyan na parating..

*Beeeepppppppp*

"Ahhhhh!!"sigaw ni Vench.

Muntik na siyang masagasaan ng humaharurot na kotse kung hindi dahil sa isang lalaki na nagmagandang loob tumulong sa kanya.

Bumaling siya kay Kuya upang magpasalamat.

"K-kuya S-salamat.."nauutal at kinakabahang sabi ni Vench.

Ngumiti si Kuya.

"It's okay. Wag mo kasing isipin yun. Mahal ka nun." birong payo ni Kuya.

"Oo nga e. Salamat ulit. Sige mauuna na ko."Tumalikod  na si Vench at nagpatuloy sa paglalakad.

Sinundan ng tingin ni Rio ang papalayong babae..

--

Yeah. I'm Rio. Hindi ko alam kung bakit napadpad ako sa eskinita na to..Ang alam ko kasi may pupuntahan ako sa Simple Line e. Pero dahil bobo ako sa direksyon dito ako napadpad.Estudyante ako sa Far Eastern University. Isa akong sikat na player. Basketball player ng Tamaraw. First Love ko ang basketball kaya naman nung nalaman ko na maganda ang training system sa FEU mas pinili kung doon mag-aral. Gusto ng mga magulang ko na sa abroad ako mag-aral. Psss. As if naman papayag ako. Mahal na Mahal ko kaya ang 'Pinas. Kahit ganito to. Proud ako na Pilipino ako. Uhmm. And to describe myself, Matangkad ako sa Height na 6'1. Maputi at makinis ang aking kutis. Itim at laging bagsak ang buhok ko. Brown ang aking mga mata. Hindi ganoon katangos ang ilong ko. Pero hindi rin naman ako pango. Makinis ang aking mukha. Mapula ang aking mga labi. Wala akong magagandang abs gaya nila Derek Ramsey at Piolo Pascual pero hindi rin naman ako mataba. May muscle ako. Pero dala lang ng kakatraining sa basketball.