NAM-I DİĞER BOZKURT

Adsız Bölüm 3

*İLAYDAN*

şu bir hafta resmen sıkıntıdan patlayacaktım.

komutan ise zorunlu olmadığımız zamanlar dışında asla konuşmamıştı benimle.

neyse ki artık çıkacaktım.

hazırlanmak için doğrulmuştum ki odanın kapısı açılmış içeriye gökçe girmişti.

şüphesiz şu bir haftanın bana kazandırdığı en güzel şey gökçe idi.

onunla çok iyi anlaşmıştık.

gökçe yanıma doğru ilerlerken abisine baktı ve:

abi hadi sen çıkış işlemlerini hallet.

komutan kafa sallayıp odadan çıktı.

gökçe bana döndü ve sana kıyafet getirdim benimkiler olur sanırım sana.

gülümsedim ve gökçeye sarıldım.

teşekkür ederim sen harikasın.

gökçede gülüp benden ayrıldı.

biliyorum canım.

yüzümü buruşturdum.

sizin ego genetik falanmı?

ay hadi hadi giyin şunları abim şimdi gelir sabırsızdır o

hızlıca gökçenin getirdiği kıyafetleri giydim.

yatağı topluyordum ki alparslan komutan içeriye girdi.

hadi üsteymen hazırsan gidelim.

kafa sallayıp:

gidelim komutanım dedim.

gökçe ile vedalaşıp hastaneden çıktık.

komutan bir taksi çevirip karakola gitmesini söyledi.

**

yarım saat sonra karakolun önünde araba durdu.

arabadan indim.

komutan önden yürüyerek

albayın yanına gidelim.

hızla kolunu tutup

komutanım üniformamı giysem

 komutan başını sallayıp yanından geçen askeri durdurdu.

baran aslanım üsteymen için oda hazırlandımı?

baran bana kısa bir bakış atıp:

evet komutanım göstereyim isterseniz.

komutan kafa sallayıp:

seni odamda bekliyorum üsteymen.

baran yürümeye başladığında bende arkasından ilerledim.

baran bir odanın önünde durdu ve bana bakarak: odanız burası. üzerimde üniformam olmadığı için çekiniyor falan olmalıydı.

kafamı sallayıp:

saol baran dedim ve içeriye girdim.

odaya kısa bir göz attım.

tek kişilik ranza, demir bir dolap, küçük bir masa ve komidin vardı.

odanın köşesindeki küçük kapıda banyo olmalıydı.

daha fazla oyalanmayıp dolaba doğru ilerledim ve askıda duran üniformamı aldım

işte bu hayatımdaki en güzel kıyafetti.