Uzuun bir aradan sonra tekrar sizlerleyim.Yenilgi başlığı sizi korkutmasın.Çok büyük bir yenilgi değil bu :):)
Olamaz.3-2 lik skorla yenilmiştim.Hadi kolayı alması bir şey değil.Ulan bu saatte açık market nerden bulacaktım?Kahvemi yudumlarken bir yandan bunları düşünüyor,bir yandan kitap okuyordum.Kelime dağarcığımı geliştirmem gerekti.Nedenini bilmiyorum.Ama geliştiriyim yani :D
Tamamen hayatımdan silmek istediğim ama aklımdan çıkmayan Burcu..Ah Burcu.Beni karanlıklar arasından alıp bu pis dünyaya attın ya.Yazıklar olsun sana.Sen kalk dümbükle sevdiğini kendi evinde bas.Ama hala sev.Vay be.Kadınlara güven olmaz.İnsanlar nasıl 7-8 yıl kimseye bakmadan sevgili oluyorlar anlamış değilim.
Evet.Açık bir büfe felan bulmalıydım.Telefonum ve sigaramı aldım.Çıkarken Batuhan,Yakup ve Utku'nun da benimle beraber geldiğini gördüm.Işıkları felan kapatıp evden çıktık.Yürüyerek gidecektik.Dışarıda yağan kar,nefes verirken çıkan hafif duman manzarası içimi rahatlatıyordu.Bayağı bayağı yürümüştük.Ev artık görünmüyordu bile.Korktuğum olmalı ki saptığımız yollardan kaybolmuştuk.Sessizliği bozan çığlık sesiyle hepimiz irkildik.Herkes bir tarafa bakıyordu.Yakup'u sessizce dürterek soldaki odunluğu gösterdim.Koştu ve hepimize birer sopa aldı.Kalbimin atışlarını duyabiliyordum.Biraz ilerledikten sonra seslere iyice yaklaştığımızı hissettim.Önümüze bir molotof kokteyli düşmüştü.Gecenin bu saatinde kim eylem yapardı ki?Gözümü hafif çevirip baktım.Evet 2 grup fena halde resmen 3. dünya savaşını yapıyorlardı.Bizim bulunduğumuz taraf bayağı kalabalıktı.Öndeki grup.Evet hatırlıyordum..
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*(GEÇMİŞE YOLCULUK)
Nadiren sokağa çıkmıştım.Yine kar yağıyordu.Soğuktan titreyen ellerim sigaramı zor tutuyordu.Çığlık sesleri...
Yaklaşıp baktığımda iki grup gördüm.Bir grup bayağı kalabalıktı.Bunların hepsi bir çete gibi kırmızı ceket giymişlerdi.Az kişiden oluşan grup ise mavi ceket.Klasik çete kavgası sanmıştım.Asker araçları gelmişti.Aralarında geçen diyaloğa kulak misafiri olmuştum.
-Bunlara yardım edemeyiz!
+Neden?İki ateş edip dağıtıcaz işte lan grubu.
-Bildiğin gibi değil.Eğer birinin kılına zarar verirsek tüm dünyayı başımıza yıkarlar.Bunlar böyle böyle,böy...
Cümleyi bitiremeden göğsüne gelen 2 el kurşunla yere yığıldı.Kırmızı ceketliler;onların tarafından olmayan herkesin düşmanıydı.
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*(HİKAYEYE DEVAM)
Sorun şuydu.Nasıl aşacaktık kırmızı ceketlileri?Evet hepimizin yanında silah vardı.Utku'ya cep telefonunu çıkarmasını ve flaşını(flashta olabilir bilmiyorum yazılışını lşawklşwfk) açmasını söyledim.Evet tamamen bir pislik yapacaktık.Lağımın kapağını açtım.Yanımdaki bandanaları (her ihtimale karşı yanımda taşırım) burunlarına sarmaları için bizimkilere dağıttım.Bir elimizde silah,diğer elimizde feneri açık cep telefonlarımız.İlerden ses geldi.Çat çut çat çut vuruş sesleri geliyordu.Sanki duvar kırıyormuşsunuz gibi.Sessizce; "Fenerleri söndürün." diye fısıldadım.Karanlıkta ilerliyorduk.Telefonlarımızı kapadık.Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.Sesin olduğu yöne doğru gittim.Sağ tarafa hafif eğildim ve gördüğüm manzarayı belki şu ana kadar izlediğim hiç bir filmde izlememiştim.Masum mahalle sakinlerine silahlarıyla çatur çutur vuruyorlardı.5 kişi kadarlardı saydığıma göre.Sırtımı boş tarafa döndüm ve sıkmaya başladım.İki kişiye isabet edebilmiştim.Ki şarjörüm bitmişti.Tek Utku'da mermi vardı.O da korkusundan gelemiyordu.Arkamı verip siper aldığım duvardan kurtulup koşmaya başladım.O anda bacağım yanmaya başladı.Ancak koşmalıydım.Bacağıma hiç bakmadan Utku'dan mermileri aldım.
Ölüyormuş gibi inledim.Bu sayede bizim bulunduğumuz tarafta kimsenin olmadığını zannediyorlardı.Sessizce yandaki tezgaha doğru ilerledim.Ve tezgahın arkasına attım kendimi.Gittiğimizi sanmış,işkenceye devam ediyorlardı.
Bacağıma baktım.Ağır kan kaybediyordum.Sol cebimi tuttuğum gibi pantolonun kumaşını söktüm ve kan kaybını azaltmak amacıyla bacağıma sıkıca bağladım.Ağırıyodu ancak yapacak bir şeyim yoktu.
Kalkıp gözlerimi kapadım.Ve 3 el ateş ettim.
Waow!Pezevenk şansı.3'üde tutmuştu.Oradaki insanların yanına koştuk.Ve orada kalmalarını söyledik.Başka çaremiz yoktu.
Batuhan'ın yardımıyla lağım kapısını açtım ve üste çıktık.Bir arabanın yanındaydık.Hızlı hareket etmemiz gerekti.Silahlarını ceplerine koymalarını söyledim.Ben onları koruyacaktım.Çünkü ben yenilmesem hiç biri başımıza gelmeyecekti.
Sessizce "Yandaki arabaya koşun" dedim.Onlar çömelmiş şekilde yandaki arabaya ulaştılar.Lağımlardan içeriye girmek daha tehlikeli olacaktı.Bende sessizce yan arabaya gittim.Kar yağışının artması işime geldi.Beyaz da giyinmiş olmamız sebebiyle resmen kamufle olmuştuk.Çok yüksek olmayan bir büfenin çatısına tırmandım.Diğerlerinide çektim.Can havliyle koşuyorduk.Hastanenin önüne varmıştık.Eve dönmek zorladı.Bu kadar ekşın benim vücuduma fazla.Üstelik katil olmuştum.Ama canımı korumak içindi.Boş yere vurmadım ben o adamları.
Üstelik kolada almamıştık.Bunun pek bi önemi yoktu.Bacağımdaki yarayı sıkıca sardık.Yakup'un annesi hastanede çalıştığı için bişeyler biliyodu bu konular hakkında.Bacağımı sıkıca sardılar,bişeyler falan yaptılar.Kafamı yastığa koydum.
Tavana bakarken kendi kendime "Bugünde ölmedim anne." dedim.Hafif gülümseyerek uykuya daldım.
Bol ekşınlı bölümümüz ardından hemen şarkılarımız geliyor :)
PMC Represents The Underground
Saian-Feleğin Çemberine 40 Kurşun
Eminem-Berzerk
