Burnuna tampon yaparken oğlunu sarstı endişelenen kadın.
"Burnun kanıyor."
Sabah yeni olmuş gibiydi. Chan vücudunun üzerinden kamyonla defalarca geçilmiş gibi hissediyordi. Zihninde Wonwoo'yla yaşadığı her şeyi tekrar ediyor olmasına rağmen fiziksel olarak çok pasifti.
☆
"Wonwoo seni öldürmekten vazgeçti yani."
"Bu imkânsız." diye tamamladı Joshua'yı, Jihoon.
"Ben sadece abimin bunu yapmasını istemeyeceğini düşündüm."
"Abine deli olan bir dost ha? Bu çok saçma."
"Abisi çok iyi biriydi Vernon. Bu saçma falan değil. Kanatsız bir ferişteydi."
☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annesi ve babası uyumuştu. Hyungları ortada yoktu. Yalnızlık onu sevgiyle kucaklamıştı.
Sadece yıldızlar ve ay vardı Chan'in yanında.
"Abi." dedi. Abi demenin nasıl bir his olduğunu unutmuştu. Kaza tüm hafızasını alıp gitmişti.
Kim bilebilirdi acaba abisine daha önce kaç kez abi demişti? Kaç defa ona sarılmıştı? Hatırlayamıyordu işte. Sanki hiç abisi olmamış gibiydi. Oysaki biliyordu, bir abisi olmuştu ve ömrünü minik kardeşine bağışlamıştı.
"Eğer oradaysan.. Beni ziyaret et olur mu? Wonwoo'dan çok korkuyorum. O seni dinler. Senin verdiğin hayatı senin yerine de yaşamak istiyorum."
Geceye son kez fısıldadı.
"Kurtar beni Wonwoo'dan."
■■■■■■■■■■■■■■■■■
Neler oluyor kimse anlamıyordu.
Yazar mükemmel bir kısa hikâye olması için kıçını yırtıyordu.
