VAVEYLÂ

24. Bölüm

İYİ OKUMALAR**
Yorumlarınızı bekliyorum❤️bol bol satır arası yorum istiyorum🙈❤️

Her zamanki gibi aksiyonlu ve ayrıca yorucu birgündü benim için. Babaanneyi Alilere götürünce kaç defa koluma vurup, beni azarladığını hatırlamıyorum bile. Bir an önce unutmasını umsamda ne yazık ki babaanne unutmamış ve şuan tam karşımda duran Ali ve Alevden gözlerimi kaçırırken babanenin üzerine ekleyerek anlatışı soğuk terler dökmeme sebep oldu.
Ali belli belirsiz bir ifadeyle bakıp açıklama yapmamı istiyor gibiyken Alev ise bulmaca çözer gibi bakıyordu suratıma.

Onların duyacağı ve babannenin duyamayacağı bir sesle "Size anlatırım daha sonra." diyebildim ancak. Fakat Ali'nin gözlerinde ki huzursuzluk içimi eritiyordu.

"O siyahi oğlan yapışmıştı senin kıza." derken üçümüzün de gözleri hayretle bakıyordu sesin sahibine. Sonra tabi gözler beni hedef alıyordu.

"Ben eve gitsem..." diye bocalarken tam karşımda oturan babaanne sobasını kaldırıp "Otur!" diyince doğrulduğum yerden geri oturdum.

Yüzümün renkten renge girdiğini fark eden Ali, olaya el atmak istedi.

"Tamam babanne ben halledeceğim şimdi." dedi oldukça sakin bir ses tonuyla rolünü sürdürerek.

Aliyle göz göze gelmemeye çalışırken bana dönüp ismimi seslenmesiyle gözlerim mavileriyle buluştu. "Çıkalım hadi." diyince sesinde ki ifafesizlik canımı yakmıştı. Üçümüz beraber odadan çıkınca Alev," Yine mi geldi mahalleye?" diye atılınca Ali'nin yüzünde ki renk değişimi bir anda gerçekleşti.

Gözlerimi belertmekte, sus işareti yapmakta artık faydasız olduğunu biliyordum artık ve gittikçe daralmaya başlamıştım. Alev'i merak dolu sorularından ötürü Ali'yle adam akıllı konuşamıyorum bile. Bir an önce olayı anlatıp Ali'nin yüzünde ki kara bulutun silinmesini istiyordum. Ne yazık ki bu mümkün olmadı. Aliye tam bir açıklama yapamadan eve gitmiştim ve gün boyu aklımdan çıkmıyordu üstelik kamer sürekli mesaj atıp o yaşlı kadın ne kocasından bahsediyor derken sinirle kasılmış yüzüm gülümsemeyle aralanıyordu. Sahi kocam demiştin ben!

Telefonum Kamerin mesajlarıyla susmak bilmezken aradım sonunda.

"Ne istiyorsun?"

"Ali kim?" dedi cümlemin hemen ardından.

"Hem o yaşlı kadın? Neler oluyor Hande?"

Nefesimi dışarı verdim. "Ali benim arkadaşım. O yaşlı kadın da babaannesi."

"Peki ya sana neden öyle söyledi? Aliyle aranızda bir şey mi var?"

"O kadın alzhmeir hastası." derken bir kahkaha attı. Sevinç kahkasının yanında kinayeli bir gülüşütü aynı zamanda.

"Ne gülüyorsun!" diye sinirle bağırıp yüzüne kapatmam bir oldu. Hata bende ki açıklamaya yapıyorum.

Aliyle beraber düzelttiğimiz odaya bakınca tebessüm ettim. Ve yan odadan annemin sesi gelince kalıp yanına gittim. Her zaman ki gibi yerdeki yemekleri toplayıp yakınıyordu halinden. Bir köşeye bıraktığım albümü elime aldım. Koltukta oturup resimlere bakmaya başladım. Siyah kıvırcık saçlı kızın elini tutan kadın, resim olmasına rağmen o kadar güzeldi görünüyordu ki. Bu kadını ilk defa görüyordum.Sanırım kocaman, çekik gözleri renkliydi. Büyüleyici bir güzelliğe sahipti. Yanında ki küçük kıza daha dikkatli bakarken bunun annem olduğunu anlamamla şaşırmam bir oldu.

Annemin çocukluk resmini hiç görmemiştim. Mutfağa giden annemin peşinden gittim. Onu buluşıkları yıkarken bulunca resimdeki kadını gösterip "Bu kim?" dedim.