Yavaşça gözlerimi aralamaya başladım, üstümde çok ağır bi yük varmış gibi hissediyordum.
Burası... Hastane..?
"Tae oğlum! Tanrım sonunda sonunda! Çok şükür..."
Jungkook, Jungkook nerde?
"Ben.. ne işim var benim burda?"
"Oğlum kendini nasıl hissediyorsun"
Annemin gözleri ağlamaktan şişmişti, belli. Ama.. Benim ne işim var hastane odasında?
"Jungkook nerde? Siz ne zaman geldiniz?"
"Jungkook mu?"
"Beni o getirmedi mi hastaneye.."
"Tae, Jungkook kim? Annecim sen 2 seneye yakındır komadasın.."
Ne? NE?!
"N-n ne koması?! Anne Jungkook getirmedi mi beni! Anne Jungkook nerde!!"
"Oğlum sakin ol, Jungkook diye biri getirmedi sen o gün evden sinirlenip çıktığın gün kaza geçirdin Tırın altında kaldın zar zor yetiştirdik seni hastaneye"
"Anne sen neler diyosun ya!"
"Taehyung oğlum sakin ol, rüya mı gördün kabus mu gördün ne oldu annecim?"
Rüya? Hayır hayır beni kandırıyolar kesin...
"Jungkook tembihledi dimi size söylemeyin diye, Anne hiç komik değil nerdeyse gelsin Jungkook hadi."
"Oğlum saçmalamayı bırak, Jungkook diye biri yok, nerden uyduruyosun bunları?"
"Benim ne işim var o zaman burda!!"
"Bekle doktoru çağırıcam ondan öğreniriz neler olup bittiğini"
Annem doktoru çağırmaya gitti. Tanrım ne olur şu anki yaşadıklarımın hepsi kötü bi kabustan ibaret olsun nolur!
"Tae, nasıl hissediyorsun?"
"Benim burda ne işim var söyle bana! Jungkook nerde hiç mi alakası yok!"
"Taehyung annenin söylediği gibi o kaza sonucu burdasın ve neredeyse 2 senedir seni uyandırmaya çabalıyoruz, büyük ihtimalle komada olduğun sırada beynin dünyadan ayrı kaldığı için hayal dünyanda kurduğun bi anı gerçekmişçesine yaşıyorsun"
"Ama hayır olamaz, o yaşadığım şeyler rüyadan ibaret olamaz yalan söylüyorsunuz Jungkook nerde!"
"Taehyung kendine gel Jungkook diye birisiyle irtibata geçmedik, gördüğün bir rüyaya bu kadar bağlanmam—"
"ÇIKIN DIŞARI!! HİÇBİRİNİZİ GÖRMEK İSTEMİYORUM!!"
"Taehyung sakin o—"
"ÇIKIN DEDİM!!"
Hıçkırıklar içinde ağlamaya başladım. Hayır o yaşadıklarım rüya olamaz asla olamaz!! Ben... ben... aşık olmuştum. Onca yaşanılan şey bi yalandan ibaret olamaz hislerimiz yalan olamaz. Ben.. kalbimi Jungkooka verdim bu asla yalan olamaz!!
"JUNGKOOK!!"
Hıçkırıklarım neredeyse beni boğucak derecedeydi.
"Jungkook bunu bana yapamazsın.."
"Tae.."
Jungkook?
"Jungkook?! Jungkook nerdesin?"
Eminim bu Jungkookun sesi, şaka yaptığını biliyordum!
"Jungkook hadi gel yanıma nolur bak ne kadar üzdün beni"
Jungkook'u duyduğuma eminim ya!
"Jungkook?"
Kafayı mı yedim yoksa? Beynimden sesler mi duyuyorum?
"Jungkook?!"
Ses yoktu.
"Jungkook nolur... kokunu özledim sevgilim nolur gel nolur.."
Hayır hayır hayır.. Yaşadıklarım yalan olamaz hayır kafayı yiyeceğim!!
"JUNGKOOK!!"
"Böyle bitemez! böyle bitemez hayır olamaz!!"
Tanrım deliricem, Jungkook, kalbimin sahibi hayalden ibaret olamaz nolur!
"Jungkook lütfen!!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okuduğunuz için teşekkürler😊 beğendiyseniz oy vermeyi, fikir ve görüşleriniz için yorum yapmayı unutmayın!! Bir sonraki bölümde görüşmek üzere🤗💕
