EZNEV

1. BÖLÜM|İTİRAF

Merhabalar...

İlk bölümle kaşınızdayım. Bu benim ilk hikâyem. Umarım beğenirsiniz.

Lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Sizlerden gelen o bir oy, bir yorum bile emin olabilirsiniz ki beni fazlasıyla mutlu edecektir.

Lafı fazla uzatmadan sizi hikâyeyle baş başa bırakıyorum.

KEYİFLİ OKUMALAR...

Başlama tarihi: 03.06.2021

08/ 02/ 2018

Fazlasıyla yorulmuştu genç kadın. Artık okulu bitiyordu. Staj olarak çalıştığı yer babasının kendine ait olan avukatlık bürosuydu. Ne kadar istemese de babasını ikna etmek her zaman ki gibi kolay olmamıştı. Babası kendisine kıyamaz diye düşünürken tam tersi olmuş, babası biricik kızına hiç acımamış ve tabiri caiz ise eşek gibi çalıştırmıştı.

İşlerini bitirmişti. Önündeki dosyaları kaldırdı ve yerlerine sırasıyla koydu, biliyordu ki eğer sıralı koymazsa babası bir ton laf ederdi. Yeterince yorgundu genç kadın birde babasının hiç bitmeyecekmişçesine süren konuşmasını dinleyemezdi. Masasına geri döndü ve çantasına telefonunu da koydu. Yan masasında hala harıl harıl çalışan İsmail'e iyi akşamlar dileyip babasının odasına doğru yol aldı.

Yorgunluğundan dolayı yavaş adımlarla babasının odasına doğru giderken yanlışlıkla birine çarptı. Özür dileyip kafasını kaldırdığında gördüğü kişiyle şaşırdı. Karşısındaki Serdar'dı.

Serdar buraya ilk geldiği zaman genç kadının ilgisini çekmişti. Ama genç kadın Serdar'ın odasına dosya götürdüğü bir zaman diliminde elinde olmadan kulak misafiri olmuş ve adamın birisine sırılsıklam âşık olduğunu adamın direk ağzından duymuştu. Kendisi için zaten ufak bir etkilenmeden kolayca kurtulmuş ve o günden sonra Serdar onun için bir iş arkadaşı olmuştu. Yanından geçip gitmeyi düşünürken Serdar'ın konuşmasıyla durmak zorunda kaldı.

"Nasılsın Gökçe?" bu soruyu beklemeyen Gökçe Serdar'a döndü ve gülümseyerek Serdar'a karşılık verdi. "İyiyim Serdar Bey siz nasılsınız?" kendisinin üstü olan bu adama ve büroda çalışan diğer avukatlara karşı hep mesafeliydi zaten Gökçe. Onun resmiyet kullanmadığı kişiler stajyer arkadaşlarıydı ve büronun eli ayağı olan yardımcı Ali amcaydı.

"Seninle konuşmak istediğim bir konu var. Yarın müsaitsen öğle yemeğine beraber çıkalım mı?" fazlasıyla rahat bir tavırda söylemişti bunu. Ne konuşacağını tahmin edemiyordu Gökçe ama işle ilgili olduğunu varsaydı.

"Olur Serdar Bey." Lafı kısa tutu çünkü bir an önce eve gidip dinlenmek istiyordu.

Serdar'da "İyi günler. Yarın görüşmek üzere." Yanından geçen adamın duyabileceği seste kendi de "Görüşürüz." Dedi ve babasının odasına girdi.

"Baba çıkmıyor muyuz artık, ben çok yoruldum." Masanın önünde bulunan karşılıklı koltuklardan kapı taraftakine kendini attı. Kızının bu haline çaktırmadan gülen Refik Bey bugün kızına fazla yüklendiğini bildiği için hazırlanmaya başladı. Ne kadar kızının patronu da olsa kıyamıyordu kızına sonuçta onun ilk göz ağırıydı kızı.

"Hazırsan çıkalım. Annende erken gelin demişti misafir mi ne gelecekmiş. Şimdi geç kalırsak biliyorsun dilinden kurtulamayız." Babasının sözlerine karşılık gülmeye başladı Gökçe. Babası da kendisine katılmıştı. Babasının dediği gibi annesi eğer biraz geç kalsalar bile ok gibi olan sözlerini söylemekten kesinlikle geri durmazdı.