Benim domuzumsun sen🐷~WinTeam

Seninle arkadaş olduğum için çok mutluyum😊

Bölüm şarkısını söylüyorum:
Cold-Jorge Mendez piano 🎧🎹
------------------Bölüm başlıyor------------------
Prem:
"Marshall! Tamam yeter artık!"
"Ne yapayım çok komik ama" Deyip gülmeye başladı. Ben bu çocuğu öldürecektim.
"Bak birazdan Boun gelecek. Onun yanında ağzını açarsan seni gebertirim! Bu konuyu onun yanında açarsan seni-"
"Tamam bildim. Gebertirsin beniiiiiii. Ne yapayım çok güzel öpüşüyordunuz. Hahahahha" Deyip yine yüksekten gülmmeye başladı.
Marsahll bizim öpüştüğümüz şu bölüme bakmıştı. Onun için böyle konuşuyordu.

Akşam olmuştu. Boun'un işi olduğuna göre eve anca akşam gele bilmişti. Akrabalarını ziyarete gitmişti. Yani benim bildiğim öyleydi.
Eve geldiğinden beri bana yüzünü göstermiyor, odasından çıkmıyordu.
Birden kiminse odasının kapısı açıldı. Sesi duyduğum an onun Boun ola bileceğini düşünüp odadn çıktım. Düşündüğüm gibi de oldu. Boun odasından çıkmış etrafa bakınıyordu. Beni gördüğünde duraksadı. Haızlı bir şekile kafasını yere eğip yürümeye başladı. Ben de onun arkasından kızlı adımlarla gittim. En sonunda mutfağa girdiğinde onun arkasından girdim.
Bana bakmıyordu bile. Ona sormalıydım. Acaba akrabalrına mı bir şey olmuştu?
"Boun. Nasılsın? Bu gün hiç konuşamadık"
"Iyi" Sesi çok kısık bir şekilde çıkmıştı.
"Pek öyle gözükmüyorsun daa. Kötü bir şey mi var? Yani akrabalarına mı bir şey oldu?" Dediğim an yere çöktü. Buzdolabına sırtını yasladı. Yüzünü elleri ile kapattı. Ve ağlamaya başladı. Yere,onun yanına oturdum. Anlaşılan kötü bir şey olmuştu. Elimi omzuna attım desteklemek istercesine. Ama olanları bile bilmiyordum.
"Boun. Neler oluyor? Bana anlata bilirsin. Sana destek olurum. Eğer anlatmak istemezsen yani şahsi bir durumsa anlatmaya bilirsin"
"A-nlatacağım sana"
"Tamam dinliyorum. Lütfen ağlama artık"
"B-beni bu gün akrabalarım a-par topar annemlerin evine ç-ağırdılar. Eve g-gittiğime a-annem y-yerde baygın yatıyordu. Akrabalarım ambulans çağırmıştı. Annemi araca koyduklarında ben de onun yanına o-oturdum. Ambulansda a-annemi k-kaybettim. B-ben annemi k-kaybettim. Benim annemi ben,kaybettim Prem. Annemin başındaki şişlik onu her gün zayıflatıyor,ona hayatı doğru dürüst yaşamaya izin vermiyordu. En sonunda şişlik kazandı. Annem dayanamadı. O-o öldü Prem. Benim annem dayanamadı Prem. O.....o çok güçlü bir kadındı" Boun'un ağlaması şiddetlendiğinde konuştum:
"Ağla. Için ferahlasın. Başın sağolsun Boun. Ağla........ağla ki rahatlayasın. Eğer ağlamasan içinde kalır. Seni rahatsız eder"
Boun ağladığında ben de ağlmaya başladım. Ikimizde ağlıyorduk. Boun'a sarıldım. O da bana sarıldı. O kadar içten ağlıyordu ki...........
"Prem. Sana m-minnettarım. Benim yanımda olduğun için. Bana destek olduğun için"
"Ne demek. Bu benim arkadaşlık borcum. Senin annen benim annem demek. Biz arkadaşız. Seninle ne kadar yemek üzerinde kavga etsemde sen benim bu dünyada tanıdığım en anlayışlı ve kalbi temiz insansın. Ben ne zaman seninle kavga etmeye başlarsam sen çabuk beni sakinleştiriyorsun.
Hatırlıyor musun bir keresinde bana çikolata almadın diye seninle 1 hafta konuşmadım. Ama sen benimle yine de konuştun. Sana cevap vermesem bile benimle konuşup şakalaşıyordun. Bak sen işte böyle bir arkadaşsın. Seninle arkadaş olduğum için o kadar mutluyum ki"
"Ben de seninle arkadaş olduğum için çok mutyum Prem"

Ben nasıl bir yazarım böyle? Kendi yazdığım bölüme kendim ağlıyorum. Neyse kimler ağladı? Beni bir az güldürür müsünüz? Ihtiyacım var sanırım😅. Abartmıyorum gerçekten. Ağladım🤦‍♀️🤷‍♀️