Chapter 66

3.2K 110 1
                                    

Georgina Jane POV


Tinatamad akong pumasok at mabigat parin ang pakiramdam ko, lalo na malapit na ang kaarawan ko pero wala pa sila mom and dad.

I didn’t even have an energy to go up. Ni, hindi ko pa nababasa ang meron sa phone ko na palagi kong naririnig na tumutunong.

Parang gusto ko na lang din magmukmok ng magmukmok dahil sa sakit. Mag-i 18 ako na wala sila. Kahit noon pa wala na din sila.

Nagagalit ako sa mga walang kwentang pulis. Hindi man lang nila hinahanap nang maayos.

Bumuntong hininga ako habang binabasa ang ilang text ng mga kaibigan ko. Si Led, Jio, at Sky.

Sky: Are you okay? How are you? We heard the news.

Sky: I want to go there but my mom don't want me

Sky: You are absent. How are you? I hope you're okay

Led: I love you so much, jane. Andito lang ako palagi para sa’yo

Led: Nag excuse na ako sa prof natin kung bakit di ka pumasok. don't worry ily

Jio: Hey..I heard the news. Can i go there?

Jio: Me and Led went there but you are sleeping, restwell jane. We're going to fight!

Napangiti ako sa mga text messages nila sa ’kin.

Kahit wala akong gana pumasok ay pumasok ako. Walang maiitulong ang pagmumukmok ko.

Napatingin ako sa table nang tumunog ang cellphone ko at nakita ko ang pangalan ni Lei.

Lei: Baby, I'm downstairs. Take your time. I love you.

Nang nasa baba na ‘ko nasa living room si lei, nakaupo. The Silhoutte of his face can pass as calvin Klein model.

"Breakfast kana." he said.

"Ayoko, Lei. Pasok na tayo," Sagot ko.

"Yes, baby." Aniya at sinundan ako.



Sumakay na ako sa kotse niya, wala rin akong ganang kumain. Inis din ako dito kay Lei dahil hindi nya man lang ako pinuntahan. I feel like anybody left me.

"Anong iniisip mo? 'yung parents mo?" tanong nya.

"Hmm, yes." I said. I really miss them. I hope they are alive. My birthday is nearly come..

"Huwag kang mag-alala baka ayos lang sila." Napatingin ako sa kanya.

"Paano mo nasabi 'yan? nakita na ba sila?" Sabi ko.

"Hindi pa. Pero hindi pa sila nakikita so, it means buhay sila." Sabi niya.

"I'm wishing," sabi ko.

Nasa school na ako at puro bulungan ang naririnig ko.

Ba't magkasama sila?

Sila na ba?

Namamaga mata ni Queen.

Ang gwapo ni Matthew!
..

Kabi-kabilang bulungan ng mga estudyante. Hindi ko naman sila pinansin at pumasok na ng school.

Nasa school na ako at nandon na sila, si jac, led, ken, louise, jin at jio.

Tumitig sila sa‘kin na may halong pag-aalala.

Jac POV(Ang pinakadyosa sa lahat)

Nagulat ako nang makitang pumasok si Jane, halos isang linggo ko siyang pinilit na pumasok pero ayaw nya. Boyfriend lang pala ang gusto.

Nalulungkot pa rin ako, kasi kawawa si Jane. Naiwan nanaman sya. Bakit ba ang malas malas namin? lagi na lang kaming naiiwan.

"Teka, ayos na ba sya?" Tanong ni Led sa’kin.

"Hindi pa. Hindi pa nakikita si Mrs, at Mr Viton." sabi ko.

"Sana talaga makita na sila," Sabi ni Jio.

Naglesson na kami at wala nanaman yung sky. Isang linggo na 'yun di rin pumapasok. Ano kaya ang nangyari sa taong 'yun?

Nagbreaktime na ngunit si Jane, ay ayaw sumama. Magrereview daw sya ng mga past lesson namin.

Si Lei naman ay sinamahan si Jane.







This past few weeks, wala paring balita kila Mrs, at Mr Viton. Si Jane. Kunti-kunti syang bumubuti. Pumapasok na sya sa school pero ‘di ko siya nakikitang ngumingiti.

Malapit na ang birthday niya kaya ako ito at nag-iisip nang bonggang plano 'yung mapapasaya ko sya.


Georgina Jane POV

Araw-araw akong nagdadasal sa panginoon na sana ay buhay sila. Kung nasan man sila ay sana ligtas sila.

Tumunog ang cp ko at nagtext si Lei. I am sad these past few days, si lei kasi minsan niya na lang akong dinadalaw. Hindi ko ba alam sa lalaking 'yun.

Lei: I can't fetch baby, I'm sorry

Sabi nya sa text message. Teka, nanaman? Lagi na lang siyang may pinagkakaabalahan at hindi nya sinasabi sa ‘kin. May tiwala ako kay lei kaya ok lang.

Bumaba ako at nakitang nandun si Sky.

"Jane, how are you?"
Nakauniporme sya at gwapong-gwapo sya sa uniporme  niya

"I’m not okay, sky." Ani ko.

Ayaw kong magpakaplastic. Pero ‘yon talaga ang nararamdaman ko. Araw-araw tinutusok ang dib dib ko pag naaalala ang nangyari kila Mom and Dad.

"Pasok na tayo?" Anyaya ni Sky.

"Yeah.." Ani ko.

Nasa kotse na kami niya, hindi ko na pinasama ang mga guards ko dahil alam kong safe ako kay sky.

"Magrides kaya tayo 'no? Para you know. We have Fun. Alam ko kasing malungkot ka." sabi nya.

"Ayoko, wala ako sa mood." Sabi ko.

"Sige na, magsaya tayo." Sabi nya.

Binilisan nya na ang pagdadrive. Gusto ko mang tumanggi pero wala malapit na kami sa peryahan.

Namiss ko ang lugar na 'to.Namiss ko si Tatay Bert. Pinupunta nya kami dito dati eh, 'pag wala syang trabaho.

"Sakay tayong ferris wheel." sabi nya.

"Ikaw na lang, sky," Ani ko.

"Don't be KJ, Jane. Kapag nalaman nila titang ganyan ka magagalit sila."

"O-Okay. Sasama na ‘ko,"

"Nice. Let's go!" Masaya itong sumigaw.

Mahaba ang pila pero nagulat ako nang sumingit si Sky. Nakakagulat na hindi nagreklamo 'yung mga batang estudyante. Paano ba naman, kinindatan ni Sky, edi naglupasay 'yung mga kababaihan sa sahig sa kilig.

Nang nakasakay na kami ay tumingin ako sa View at kumuha ng litrato.

"Ang ganda.." Sabi ko tyaka ngumiti.

"Oh...you are smiling..What a relief." Sky whispered.

That NerdTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon