(Rosekook) Sonsuz Aşk (Tamamlanmış Hikaye)

Bölüm 14 - İyiyim.

10/ 02/2020
Gözlerimi sile sile koşmaya devam ediyordum . Yarın doğum günüm doğum günü hediyem bu muydu şimdi? Her şey eskisi gibi güzel olmasını istiyordum . Biri bileğimi tutup kendine çekti bu Baek idi . Canım üvey kardeşim gerçi üvey kardeşim mi onu da bilmiyorum.
Bana iyi miyim diye soruyor sence iyi miyim Baek tabiki değilim .Kolumu çektim ve bir şey demedim koşmaya devam ettim. Han nehrine gelmiştim yorulduğumu fark edince banka oturdum. Düşündüm ama inanamıyorum her şey üst üste gelmişti. Ayağa kalktım ve nehrin yanına gelip içime dökmeye başladım. "SENDEN NEFRET EDİYORUM JUNGKOOK! SENDEN DE NEFRET EDİYORUM İREN'E ! JUNGKOOK'UMU BENDEN ÇALDIN AMA BİLİYOR MUSUN BEN BU SATRANÇ OYUNDA ŞAHIM SENSE HEMEN VAZGEÇİLE BİLECEK BİR PİYON ! BAEK NE KADAR İYİ BİRİ OLSAN DA BEN SENDEN DE NEFRET EDİYORUM! ÇÜNKÜ İREN'E İLE AYNI KANI TAŞIYORSUNUZ! İKİNİZ DE AYNISINIZ İŞTE AYNI CORONA VÜRÜSÜ KAPIP ÖLÜRSÜNÜZ UMARIM!!" Çok iyi gelmişti biraz oturdum ve bugün okula gitmeyecektim. Ailemin yanına gidip her şeyi öğrenecektim. En önemli soruyu, ben kimim? Taksiye binip bizim eve geldim . Derin bir nefes aldım.

Annem - Rose sen misin?

Ben- Bilmiyorum adım Rose bile olmayabilir.Baba anne bana doğruları söyleyin lütfen...

Gözlerim dolu annem ve babamın gözlerinin içine bakıyordum. Onlarda "Ne diyo bu kız mal mı?" diye bakışlar atıyorlardı.Çantamdan İren'nin bana verdiği DNA testini çıkarıp onlara verdim, onlara baktım. Endişeli ve dolu gözlerle bana bakıyorlardı.

Babam- Rose bunu sana aslında hiç söylemeyecektik sen...sen bunu nasıl öğrendin?

Ben- D doğru yani sen benim gerçek babam değil misin? Lütfen şaka de... Lütfen baba...

(Yazarınız ağlıyor xkxkkd)

Babam- Üzgünüm ama bu doğru olabilir. Gerçek annen ve baban biz değiliz ama ben seni yangından aldım ve büyüttüm. Gerçek annen baban kim gerçekten hatırlamıyorum. Ama küçük bir erkek çocukları vardı o kurtuldu . Ben de ormanda dolaşıyordum ağlayan bebek seslerini dinliyordum ve yangından geldiğini duydum seni kurtardım. Bizim çocuğumuz-

Babam ağlamaya başlamıştı ilk defa onu ağlarken görüyordum.

Babam-Çocuğumuz olmuyordu Rose o zamanlar polisler seni aradı ama veremedik sana çok alışmıştık.
Sana söyleyemedim. Büyümeni ve bunu kaldırabileceğin yaşı bekledim Rose . Ben ve annen senden çok özür dileriz...

Hiç düşünmeden babama ve anneme sarılmıştım. Annem ve babam onlar olmayabilir ama beni onlar büyütmüştü. Eğer babam beni kurtarmasaydı yangından ben ölecektim. Ona bir hayat borçluydum... Göz yaşlarımı sildim ve hiç bir şey olmamış gibi mutluymuş gibi yalancıktan bir gülümse ile hayata bakmaya başladım ; pijamlarımı giymedim ve istemesem de o okula gitmek zorundaydım.

Okula gittim. Güçlü durmak dışında bir şansım yoktu. Okula geldiğim de İrene ve Jungkook'un mutlu bir şekilde gülümsüyorlardı ve Jungkook kolunu İrene'e atmıştı . Onlara bakmadan dimdik yürüdüm . Sanki dün ağlayan kız ben değilmiş gibi...
Yatağıma yattım ve uyudum.

11/02/2020
Kızlar sabah olduğunda bana meraklı gözlerle bakıp tonlarca soru soruyorlardı ve doğum günümü kutladılar. Haklıydılar , bir anda gitmiştim onlara bir şey anlatmamıştım . Bu yüzden her şeyi baştan sona onlara anlattım.Daha doğrusu anlatmak zorunda kaldım.

Jisoo- Şimdi gerçekten o İrene sürtüğü senin üvey kardeşin mi?

Jisoo- Pardon öyle demek istemedim.

Ben- Sorun değil. İyiyim ben...

Neyse zar zorda olsa iyi olduğuma inandırmıştım. İyi miydim ? Değildim ama iyi gibi yapıyordum. Dersler bitmek bilmiyordu ama bitmişti . -Sonunda çok şükür.-