DANGEROUS OR NOT?

Η ΚΌΡΗ ΤΟΥ ΙΆΣΟΝΑ

Η κόρη του Ιάσονα η ελπίδα έφυγε από το σπίτι να πάει να συναντήσει την παρέα της στο πάρκο της γειτονιάς, εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι και συζητούσαν αλλά ήταν και ένα αγόρι το οποίο δεν είχε ξανά δει.

Πλησίασε και τους χαιρέτισε όλους με μια αγκαλιά όπως πάντα και στο τέλος άφησε τον καινούριο της παρέας τους.

Ελ:Γεια δεν σε έχω ξανά δει είσαι καινούριος στην γειτονιά?
?:Ναι μετακόμισα πρόσφατα με την μεγάλη μου αδερφή, ειμαι ο Μάριος. Της έδωσε το χέρι του για χειραψία η Ελπίδα  ανταπέδωσε με ένα χαμόγελο.
Ελ:Ελπίδα χάρηκα για την γνωριμία.

Τα δύο παιδιά συζητούσανε πολύ και είχαν δέσει αρκετά σαν χαρακτηρες.

Ελ:Και από που ήρθες Μάριε?
Μα:Εμένα στην Αθήνα με τους γονείς μου αλλά πέθαναν πριν έναν χρόνο έτσι την κηδεμονία μου την ανέλαβε η αδερφή μου και μένουμε εδώ.
Ελ:Ααα συλλυπητήρια θα ήταν δύσκολο για σένα.

Τον κοίταξε με λείπει και λίγο ντροπή γιατί ένιωσε πως έγινε αδιάκριτη.

Μα:Ήταν αλλά είχα κοντά την αδερφή μου και μου στάθηκε σαν να ήταν και μητέρα αλλά και πατέρας χαίρομαι που είναι κοντά μου.
Ελ:Αυτό είναι καλό να έχεις κάποιον δικό σου που να σε αγαπάει.
Μα:Γιατί το λες έτσι?

Η ελπίδα τον κοίταξε με απορία και τον ρώτησε.

Ελ:Πώς έτσι?
Μα:Σαν να μην έχεις κάποιον κοντά σου κάποιον δικό σου.
Ελ:Ααα Όχι απλά η ζωή μου είναι κάπως βλέπεις η γονείς μου δεν τα πάμε πολύ καλά μετάξι τους πάντα μαλώνουν πολύ με την μητέρα μου δεν έχω της καλύτερες σχέσεις σε αντίθεση με τον μπαμπά μου που ήμαστε Ποιο δεμένοι.
Μα:Τουλάχιστον έχεις τον μπαμπά σου και πιστεύω πως και με την μαμα σου θα τα πας καλύτερα στο μέλλον είσαι καλό κορίτσι δεν νομίζω να έχει κάποιο παράπονο από εσένα.

Η ελπίδα του χαμογέλασε γλυκά το ίδιο και αυτός, μιλουσανε για ώρες η δύο τους η υπόλοιποι παρέα είχε πάει σε μια καφετέρια αλλά αυτή προτίμησαν να μην ακολουθήσουν αφού δεν είχαν και πολύ όρεξη για καφέ, κατά της 10 ο Μάριος πήγε την ελπίδα μέχρι το σπίτι την αποχαιρέτησε και έφυγε για το δικό του.

Η Ελπίδα μπήκε μέσα όπου είδε την Λυδία να την περιμένει.

Λυ:Ποιος ήταν αυτός?
Ελ:Ένας φίλος.
Λυ:Πρώτη φορά τον βλέπω.
Ελ:Είναι καινούριος στην πόλη.

Λυ:Καλά δεν με πολύ απασχολεί πάνε να φας αν θες
Ελ:Ναι λες και σε ένοιαζε το οτιδήποτε έχει σχέση με εμένα.

Έφυγε από το σαλόνι και πήγε στο δωμάτιο της χτυπώντας τον πόρτα πίσω της, δεν μπορούσε να καταλάβει πως γίνετε η μητέρα της η γυναίκα που την έφερε στην ζωή να είναι τόσο αδιάφορη για αυτήν.