Οι φωνές της ψυχής

Δίχως Ελπίδα

Η δύναμη μου;
Χάθηκε.
Πίσω από έρημα στενά.
Με εκείνον τον αντίλαλο
Που ηχούσε κάθε βράδυ
Με κάτι από τον ήχο της φωνής μου
Που ολοένα χανόταν..

Κρατήσου!
Λεω στον εαυτό μου
Και εκείνος στέκεται αμίλητος
Σαν να μην του μίλησα ποτέ.
Φωνάζω.Φωνάζω δυνατά
Δεν με ακούει κανείς

Μην ανησυχείς.
Θα τον βρω τον δρόμο μου
Μπορεί όχι τώρα
Αλλά σίγουρα θα τον βρω.
Θα έρθει η μέρα,
Που θα γράφω για την ευτυχία μου
Και τα μάτια μου θα λάμψουν ξανά
όπως τότε.
Τα λευκά χαρτιά μου θα έχουν διαφορετικό γραφικό χαρακτήρα.
Απλό
Και σίγουρο
Δεν θα ματαιώνονται οι ελπίδες μου.
Για φαντάσου..
Να ελευθερωθεί η ψυχή μου
Και να ενωθεί με κάποια άλλη.
-ποιος ξέρει-

Τα συναισθήματα είναι προκαθορισμένα
Και φευγαλέα
Σαν τις μικρές μας στιγμές..
Όταν νιωθαμε την ευτυχία με τα μάτια μας
Περίεργο ε;
Μα τώρα σε ψάχνω στα βλέμματα περαστικών
Σε φίλους και γνωστούς
Μην κρύβεσαι.

Η δύναμη μου;
Χάθηκε.