Οι φωνές της ψυχής

20ο

Οτιδήποτε θυμίζει τέχνη,είσαι εσύ
Οτιδήποτε μισώ,είσαι εσύ
Εχεις αφήσει σημάδια στην ψυχή μου
Μα και στο σώμα
Όπου με άγγιζες,πονάω.
Έχω σημαδέψει καλά
Τις πληγές μου
Για να μην τις ακουμπήσει άλλος.
Μη τυχόν και πονέσω
Και θυμηθώ το πρόσωπο σου
Και τα χέρια σου
Τα γυμνά σου χέρια, που αγκάλιαζαν
το άψυχο σώμα μου
-εκείνο που στεκόταν παγωμένο-
Για ακόμη μια φορά
Φιλάω το λάθος μου
Και αποτυπώνω τον φανερό μου πόνο.
Οι ζωές μας χάνονται
Κλείνω τα μάτια.
Ολα μοιάζουν παράξενα
Ολα είναι μαύρα
Δεν βλέπω τίποτα
Πίστεψε με,δεν περπατά κανείς
Πως βρέθηκα εκεί;
Να περπατήσω;
Είμαι μόνη.
Φοβάμαι.
Θα σωθώ;
Εσύ με ακούς;
Σώσε με.
Πρέπει να ξαναβγώ στο φως..