Οι φωνές της ψυχής

Αναπάντητα γιατί

Βράδια που η σκέψη δεν σταματά.
Βράδια που δεν έμαθα ποτέ
Γιατί ήρθαν;
Και γιατί έφυγαν όλοι τόσο γρήγορα;
Πήραν μια γεύση από την μελαγχολική αυτή ζωή μου
γεύτηκαν τα αθώα φιλιά μου
Έπειτα,εκμεταλλεύτηκαν τις στιγμές
που αναζητούσα φοβισμένη ασφάλεια
Και γίναν καπνός
Καπνός που εξατμίστηκε σε δευτερόλεπτα
Χθες βράδυ όλα ήταν αλλιώς
Όμως δεν θυμάμαι πολλά.
Θυμάμαι μονάχα
Τον περαστικό εκείνον φίλο
Που μου έκανε παρέα εκείνο το σούρουπο και με ένιωσε όσο κανείς άλλος.
Χθες βράδυ κούρασα τον εαυτό μου
Να θυμάται
και να θυμάται..
Εκείνο το βράδυ άλλαξα εαυτό.
Σήμερα είναι πια αργά
Το χθες κρύφτηκε καλά
Και δεν μπορώ να το ξεκλειδώσω
Η μοναξιά είναι πάντα μαζί μου
Με κρυφοκοιτάζει
και πριν καλά καλά αγγίξω την ευτυχία,
εμφανίζεται
Και πάντα νικά.
Άραγε,θα της κρυφτώ εγώ ποτέ;

Φτου ξελεφθερία!