Οι φωνές της ψυχής

Περίμενα

Περίμενα.
Περίμενα πάντα
Να νιώσει κάποιος όσα γράφω
Και να με πάρει από'δω

Περίμενα όλα εκείνα τα όνειρα
Που ανελλιπώς μου φώναζαν
Σταμάτα!
Κι εγώ προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου
Πως δεν έγινε τίποτα.

Είναι απλά ένα όνειρο
Μα κάθε βράδυ,
με επισκεπτόταν το ίδιο
Χιλιάδες φορές
Με διαφορετικο σενάριο.
Μα εσύ έμενες ίδιος
με τα καθημερινά σου ρούχα
Σχεδόν,άχαρος
ο,τι θυμάμαι δηλαδή..

Περίμενα καιρό
Κάποιες φορές ένιωθα πως ήμουν εκεί
Στο δικό μας -τότε-.
Δεν φοβάμαι να αντικρίσω το παρελθόν
Μα στην μνήμη μου
Εχουν ξεθωριάσει όλες οι καλές στιγμές
Και τα πραγματικά όνειρα μας.

Που τώρα γιναν εφιάλτες
Εφιάλτες που βλέπω συνέχεια
Κι εγώ,
Τους πνίγω στα ανακατεμένα μου σεντόνια
Και άθελά μου τους αγκαλιάζω.

Ύστερα κοιμάμαι..
Τώρα πια, ήσυχη.