Pregnant by the Prince

CHAPTER 3

A/N: WARNING..WARNING🚫 TO ALL WHO AGED -15 PLEASE BE AWARE. 

CHAPTER 04

Val's POV

"Prinsepe Xion." tawag ko sakanya ng lumayo sa siya halik ko. Kita kong nagulat siya sa pagtawag ko ng kanyang pangalan.

"Naka-inom din ako Vanessa, Wag mo kong unahan." tela may pinigilan siya. Napa-nguso naman ako. Hinubad ko ang damit ko sa harap niya para maibsan ang init na naramdaman ko ngayon. Ang naka tali kung buhok kanina ay tinanggal. Tumingin ako sa kanya kita ko ang pagnanasa sa kanyang mata. Nawala nako sa sarili tela sa medesina ang komontrol sakin.

"Sa-Xion..." patuloy kung tawag sa kanya. kita kong napalunok siya. Lumapit ako sa kanya, wala nakong damit maski isa dahil hinubad ko, pero yung init na naramdaman ko ay mas lalong lumala ng nakita ko ang kanyang mata na may pagnanasa.

Agad akong kumandong sa kanya at hinalikan siya. Tumugon naman siya agad.

"Walang sisihan, Vanessa." sabi niya at hinubad ang kanyang damit. Napalunok ako lalo, napakaganda ang katawan niya. Dahan-Dahan kong hinawakan ito na siyang nagpapa-uungol sa kanya. Parang musika iyon sa aking tenga.

Hinapit niya ang batok ko at sununggaban ako ng halik, tinugon ko ito tulad ng ginawa niya, pinasok niya ang kanyang dila na siyang ginawa ko din. Nilagay ko ang kamay ko sa ulo niya at sinabunutan ang kanyang buhok. Napa-liyad ako ng bumaba ang kanyang halik sa dibdib ko at dinilaan ito at sinipsip.

"Ahhhh...Xiohhhhhnnn...!" hiniga niya ako sa higaan niya at dinaganan. Nasa dibdib ko parin ang kanyang bibig ang malikot niyang kamay ay nasa ibabang bahagi ko na.

Nang nagsawa na siya sa dibdib ko ay dahan dahan siyang bumaba damit ang dila niya.

"Ohhh..Xioohhhhhhnnn...ahhhhh" malakas kung ungol nang kinain niya ang aking ibaba. Napakasap sa pakiramdam tela nauubusan nako ng hininga. Ang kaninang kamay niya ay nasa ibabang bahagi ko sa ngayon ay nasa dibdib ko na. Nag-palit lang ng pwesto.

"Ohhhh..!!" Umulos ako para sabayan ang dila niyang nasa loob ko. Napakalikot nang dila niya. Nilibot niya ito sa ari ko at sunipsip. Di ko na alam kong saan ko ibabalibag ang ulo ko sa sarap.

"Xiiiooonnnn....Ahhhh..uggghhhhh!"

Nang nalabasan ako ay agad niya itong sinipsip at nilunok. At tumingin saking mata, hingal-hingal akong tumitig sa kanya.

"Di pa tayo tapos, nag-uumpisa palang tayo" sabi niya at tumayo, hinubad niya ang panghuli niyang saplot at tinapon ito kung saan. Nanlaki ang aking mata sa nakita napakahaba nito at mukhang malambot.

"Maghanda kana." bulong niya sa aking tenga at kinagat ito. Agad dumapo ang kamay ko sa alaga niya at hinaplos ito, rinig ko ang malutong niyang mura.

"Ahhhh..Vanessa.!" ungol niya at hinawakan ang kamay kong nakahawak sa ari niya at dahan-dahang gumalaw.

"Uggghhh..ahhhggg!" napapikit siya at ang kanyang bibig ay nakabukas.. Mas lalo kong binilisan ang taas-baba, napa ub-ob siya sa leeg ko at nagumpisang humalik at sumipsip, talagang nag-iwan ito ng marka.

Isang malakas na mura ang narinig ko sa kanya bago niya inalis ang aking kamay sa kanyang ari. Agad siyang pumwesto sa harap ko at dahan-dahang pumasok. Napakagat labi ako ng naramdaman ang kirot at parang napupunit. May mainit din na likidong tumulo sa pisnge ko.

"Patawad, dahan-dahanin ko, pangako" bulong niya. Nang napasok na nang buo ay di pa siya gumalaw sa ibabaw ko.

Maya-maya lang naramdaman ko na ang kiliti kaya ako mismo ang unang umulos.

Puro ungol at halinghing lang namin ang naririnig sa buong silid.

__________________

Nay Celia's POV

Wala pa ang prinsepe at si Vanessa kanina pa naka-abang ang pagkain. Ano ba ang ginawa nila at di ata sila lumabas ng silid. Ehh kung tutuosin nga palagi namang namamasyal ang Prinsepe sa pasyalan, at palaging wala sa kanyang silid.

Umakyat ako at nag-tungo sa silid ng prinsepe, nagkarating naka ay kumatok ako ng mahina, pero walang bumukas. Nilakasan ko pa pero wala parin, baka umalis? Pinihit ko ang pinto at nakapagtaka dahil bukas ito, dahan-dahan ko itong binuksan hanggang napasok ko ang aking ulo.

Biglang nanglaki ang aking mga mata sa nakita, naka patung kay Vanessa ang Prinsepe na parang kabayong bumayo. Jusko.

Agad kong sinira ang pinto ng dahan-dahan. Napahawak ako sa dibdib ko. Jusko Ano ang gagawain ko? May ginawa sila. Mga kabataan talag ngayon di alam kong ano ang ginawa nila.

_________________

Van's POV

Naalimpungutan ako ng may mabigat na bagay ang naka patung saking bewang. Nimulat ko ang aking mata at ang maamong mukha ng kamahalan agad ang bumungad sakin. Tulog pa ito, teka bakit narito ako? Gagalaw na sana ako ng biglang sumakit ang ibaba ko. Dali-dali ko itong sinilip, wala akong damit maski isa pati narin ay kamahalan, patay maynangyari samin. jusko naman Van..

Tiningnan ko si Prinsepe Xion, ito na pag-asa mo Vanessa para malaya mong titigan ang Prinsepe. Napaka-gwapo mo talaga, at sayo ko pa talaga binigay ang dangal ko.Napabuntong hininga nalang ako ng naalala ko ang nangyari, di ako lasing para di alam ang nangyari, di parin ako makapaniwala na ang ininom kung medesina ay ang siyang komontrol sakin.Di ko masisisi ang kamahalan, pareho naming ginawa at isa pa ang reyna ang may kasalanan.

Tumingin ako sa katabi ko ng gumalaw iti, agad itong nag mulat ng mata kaya napa-iwas ako ng tingin, lubos ang kahihiyang naramdaman ko.

"Tumingin ka sa'kin, Vanessa"utos niya, di ko masisisi ang mata ko dahil tumingin talaga ako sa kanya. Bumangon siya at nilapit ang mukha sakin, hinalikan niya ako sa aking labi pero saglit lang. Nagulat ako dahil duon, akala ko kasi magalit siya sakin. Bigla akong napasinghap ng hinapit niya ang bewang ko at pinaupo sa kandungan niya. Nilagay niya ang kanyang mukha sa aking balikat ang kamay niya ay nakalibot sa maliit kong bewang.

" Nagsisisi ka'ba.?"nagulat ako dahil ang tamlay nang boses niya tumingin ako sa kanya tsaka umilng, ngumiti naman siya at binuhat ako ng pangkasal.

"Ibaba mo'ko kamahalan, mabigat ako.!" sigaw ko sa kanya sa hampas sa kanyang braso pero tumawa lang siya at pinasok ako sa paliguan.

Di lang ligo ang ginawa namin bago lumabas para magbibis. Pagkatapos ay sabay kaming lumabas sa kanyang silid, di nako nahihiyang titigan ang kamahalan o ano pa ang pwede kong gawin sa kanya, dahil simula ngayon naramdaman kong nagsimula nakong nahuhulog sa kanya.

Isang araw ang lumipas matapos ang may nangyari samin. Hanggang ngayon sariwa parin ito sa aking isipan. Minsan nga ay may oras na nilalayuan ko siya, di ko alam kong bakit. At tela naramdaman ni Nay Celia iyon dahil pinilit niya ako kong ano ba talaga ang nangyari, dahil mahihiya akong sabihin ang totoo nagsisinungaling ako.

"Ija, tulala ka na naman." sabi ni Nay Celia bago siya tumabi sakin. Di ko alam pero sa bawat oras na nilulubayan ko siya, mas lalo akong nakaramdam ng pangulila. Grabe saglit palang kami nagsama o nakilala pero may iba na akong narandaman sa kanya. Bakit nasasaktan ako tuwing iniisip ko na isa lang akong taga-silbi at napakalayo namin sa isa't-isa, dahil ba nasimulan ko siyang mahalin kaya ganito? O baka di ko pang talaga matanggap na natalo ang sa sarili kong laro?

"Umiiyak ka ba, ija?" nag-alalang tanong niya sakin. Tumingin ako sa kanya at duon na bumuhos ang kanina ko pang pinigilan. Ang luha ko.

"N-nayy..Ma-may-nangyari samin ng Prinsepe" pag-amin ko at tuluyan ng humagulgul. Niyakap niya ako at hinagod ang aking likod. Salamat at nandito si Nay Celia, wala akong ibang karamay kundi siya lang.

"Alam ko, ija. Ngunit hinintay kong ikaw mismo magsabi sakin n'yan, Matanong ko lang ija, pinilit kaba?" agad akong napa-angat ng tingin at mabilis na umiling. Tinignan naman niya ako nagpagtataka.

"Hindi po Nay Celia ito po ang nangyari...." kwento ko sa kanya.

Nakita ko namang ngumiti siya sakin, teka di siya galit?

"Di ka galit?" tanong ko sa kanya. Tumawa naman siya at sinuklay ang buhok ko tulad ng dati na gamit ang kanyang daliri.

______________

"Sumama ka sa'kin" malamig niyang sabi sakin. Kasama ko ngayon ang kamahalan at ngayon isasama niya raw ako sa pasyalan, di ko alam kong bakit.

Naka-labas na kami ng palasyo at duon ko nakita na pati pala sa labas nito napakaganda, sa iba kasi kami dumaan. Sabi niya yung dinaanan raw namin noon yun yung tunay na daraanan ng palasyo at itong dinaanan namin ngayon at tagong daan lang.

"Napaka-ganda naman rito" sabi ko at nilibot ang paningin, may gubat siya sa malayo at dito sa tinatayuan namin ay walang matataas na damo dibale pantay lang ang taas ng mga damo at walang kahoy, napakapatag ang lugar na'to.

"Nga pala, kamahalan. Bakit pala tayo naririto?" tanong ko dito na sa ngayon ay ang tahimik nakatayo lang siya sa tabi ko.

"May pag-uusapan tayo" maikli niyang sabi. Kumunot naman ang aking noo, anong pag-uusapan namin?

"Ahh, Pero bakit dito pa, kamahalan?" tanong ko. Tumingin naman siya sa mga mata ko kaya umiwas ako at tumitingin nalang sa paligid.

"Dahil napakasariwa ang hangin, at tayo lang dalawa" napansin ko ang pag-iba nang kanyang tono, tela malungkot ito.

"kamahalan.." tawag ko sakanya ng di ko alam ang aking sasabihin. Hinawakan niya ang kamay ko at inaalayang umupo sa damo. Umupo at ganun din siya, pero hanggang ngayon hawak niya parin ang kamay ko.

"Vanessa, pwede bang tawagin mo nalang ako sa pangalan ko? Kahit ngayon lang." pagmamakaawa niya, tumango naman ako at ngumiti sakanya.

"Oo naman, Xion" sabi ko, pumikit naman ito at parang dinama ang pagtawag ko sa kanyang pangalan, tumawa naman ako. Nagmulat siya bigla ng kanyang mata at seryosong tumingin sakin. Napalunok tuloy ako nang laway.

"Tumawa ka?" tela di siya nakapaniwala. Napayuko naman ako. Nakakahiya.

"Nga pala ano yung sasabihin mo?" pang-iba ko ng usapan.

"Ahh..Bakit mo'ko iniwasan Vanessa?" tanong niya sakin, nabigla naman ako. Paano naman niya nalaman?

"Dahil naramdaman ko, Vanesa. Ramdam ko ang pag-iwas mo at..."

"masakit iyon sa'kin" pag-amin niya. Napatitig naman ako sa kanya. Seryoso? Ayoko kong umasa at masaktan, pero bakit parang may nag udyot sakin na maniwala. Di ako nakapag-aral pero alam ko ang ibig niyang pinahiwatig.

"Vanessa.." malambing niyang saad, umiwas ako ng tingin at pumikit. Wag kang maniwala Vanessa, tandaan mo yung sinabi ni Nay Celia, maaari kang mamatay pag-umibig ka sa Dugong maharlika at ang uupo bilang hari sa susunod.

"Van-nessa"

Nagulat ako nang narinig ko ang napiyok niyang boses. Nasasaktan ako sa naririnig ko. Dahan-dahan akong humarap sa kanya at duon ko nakita ang nanunubig niyang mga mata. Napa-iyak akong yumakap sa kanya. Masyado kitang minahal Prinsepe Xion kahit sa ikling panahon na nakasama kita.

"Mahal kita, Vanessa" mas lalo akong naiyak sa kanyang pag-amin. Mahal na mahal kita, ngunit di tayo pwede. Langit ka at Lupa lamang ako.

"Kahit sa ngayon lang Vanessa, sabihin mong mahal mo'ko, dahil gusto kong makaramdam ng pagpamamahal na galing sa mahal ko." di ko alam kung bakit nagawa ko ito sa kamahalan. Pina-iyak ko siya

"M-ma-mahal Ki-ta." nauutal kong sabi, ayaw ko sanang sabihin ngunit naawa na'ko sa kanyang kalagayan.