Sefirin Kızı | NarGed

#SefirinKızı

Yeniden ilk bölümü yayınlıyorum. Kitaptaki pek çok eksiği göz ardı edemedim maalesef. Her neyse, bana ulaşabileceğiniz hesabım @nighturaz instagram hesabıdır. Ona bakmıyorsam, @nargedhyal hesabınada yazabilirsiniz.

Başlayalım.

"Akın bana dokunma!"

Hıçkırıklarım boğazımı düğümlerken son gücümle haykırıyordum.

"Dokunma dedim, dokunma!"

Ses tellerimi yırtmaya ant içmiş gibi bağırıyordum, bana dokunamazdı. Yapamazdı. Bu sefer izin veremezdim.
Umutlarımı bu sefer yıkmasına izin vermeyecektim.

"Sen benimsin, bunu ne zaman anlayacaksın Nare?"

Üzerime yürürken, yüreğime korku tohumları serpiştiriyordu. Yıllardır içimde bir şeyleri koparmaya çalışıyordu.

Kalbimi istemiyordu, ruhumu istemiyordu, o benim sadece bedenime aşık bir ruh hastasıydı.

Bedenimi zorla alsada, kalbimi asla alamayacak olması onu delirtiyordu.
Ama bu benim umrumda değildi. Yapacaklarından korkmuyordum.

Bana yaptıkları yüzünden sadece acı duyumsuyordum, utanç duygusundan iz yoktu. Bu olanları ben istememiştim. Kaderimi yaşıyordum.

Benim düşüncelerimin ve duygularımın koşarken takıldığı bir taştı Akın. Ruhuma derinden bir çizik atan, yara izi bırakan bir taş.

Tek taş o değildi ya, neyse.

Üzerime yürümesine aldanmadan tezgaha doğru koştum, bulaşıkları kuruması için koyduğumuz yerden hızlıca büyük bir bıçak aldım. Ellerim titriyordu, biraz sonra yapacaklarım kaderimin satranç oynamasından ibaret olacaktı.

Bıçağın tahta sapından tuttum ve keskin tarafı ona çevirdim. Bunu beklemiyormuş gibi gözlerini benim üzerimde gezdirirken konuşmaya başladı Akın.

"Ne yapacaksın, beni mi bıçaklayacaksın Nare?"

"Evet ama merak etme,bana yaşattığın acının onda biri kadar bile  acımayacak canın."

Bıçağı ona doğru uzatmaya devam ettim, yavaş adımlarla ona doğru yürürken bu sefer o kaçmaya başlamıştı.

"Ne o, korkuyor musun?"

Bıçağı kollarının altından hızla geçirince ellerini tamamen havaya kaldırdı. Bir hamle yapacağını sezinliyordum, ama yapmasına izin verecek kadar aptal değildim.

Bıçağı hızla boğazına dayadım, ve tamamen kesmeyecek şekilde yaraladım onu. Boğazından feci şekilde kan akıyordu, dur durak bilecek cinsten değildi. Ama o hala ayaktaydı ve benim peşimi bırakmayacaktı. Bu sefer en sağlam yere, karın bölgesine bıçağı soktum. Şok içinde yere çömeldi, sonrada bilincini kaybetti.

Ellerim kana bulanmıştı, beyaz kıyafetim al rengine bürünmüştü. Saçlarım öğleden kalma duşun etkisiyle hala soğuk, ıslak ve kabarıktı.

Bu olayın burda sonlanmayacağından emindim. Elimdeki bıçağı hızla yere fırlattım. Ellerimin kanlı olmasına aldanmadan kafama götürdüm.
Şimdi ne yapacaktım?

Koşarak odama gittim, kızım, canımdan bir parça mışıl mışıl uyuyordu her şeyden habersiz..

Dolabımdan dün gece hazırladığım valizimi çıkardım, içini açtım.
Çekmecelerimi hızla kurcaladım, pasaportlarımızı elime aldım. Onlarıda valize koyduktan sonra hemen kapattım. Kızım beni bu halimle göremezdi.

Tuvalete gittim koşarak, ellerimi yüzümü her yerimi tamamen temizledim. Bu işi halletmem lazımdı.

Yatağın yan tarafına oturdum ve uzandım. Yavaşça kısık sesle konuşmaya başladım.