39 BÖLÜM

3.2K 107 1
                                    

Dudaklarını dudaklaríma bastırmıştí...
Karşılık vermeyince dahada sert öpmeye başladı. Bende mecbur karşilik vermiştim..

Şuan hiç yaşamadığım şeyi yaşıyordum..
İlk öpücüğüm, ilk heycanımdi bu..
İnanmiyordum, beynim durmuştu. Bedenimdeki kan donmuştu.. 
Kıprdayamiyordum.

Can geri çekildiğinde ben gözlerimi yumuşştum.

"İlk öpücüğün benim." dediğinde gözlerimi açtım.

"Böyle birşey.. Nasıl yaparsin!" dedim zar zor konuşarak.
Olayın şokundaydım..

"Yaparım. Benimsin sen! İlk öpücüğun de benimm." dedi can.

Hala nefes nefeseydim.
Tam kalkacakken izin vermedi 

"Kalkicam!" dediğimde "Sevgime inaniyormusun?" diye sordu.

"Beni gerçekten seviyormusun?" diye sorduğimda "Gerçekten seviyorum." dedi.

"Sadece bir şekilde inanırım." dedim iki kaşimi kaldirarak.

"Ne?" diye sordu kaşlarini çatarak.

"İpek burda kalıyor. Uyuya kalmış. Uyandır ve evine git de ona." dediğimde gözleri kocaman açildi.

"Nasıl yaparım ? Uyuya kalmış." dedi can üzgünce.

"Kıyamiyorsun öylemi? Peki sen bilirsin." dedim ve onu iterek yataktan kalktım.

"Tamam. Tamam yapıcam. Madem inanicaksin. Yaparim." dediğinda ona dondum.

"Yap."

**

Şirinin odasına gelmiştik.
Can bana baktı, sonrada kapıyi çaldı.
Şirin kapıyı açmışti.

"Noluyo abi?" diye sordu.

"İpek burda mı uyuyor?!" diye sordu can kızgınlikla.

"Evet. Ne oldu ki? Uyuya kaldı." dedi şirin.

"Gönder gitsin evine." dedi can bağırarak.

"Niye sen göndermiyorsun?" diye sordum kaşlarimi çatip .

Şirin anlamsizca bakiyordu. Hiç bişey anlamamişti tabi haliyle.

Can bir anda odaya girmişti.

"İpek!" diye bağirdiginda bende içeri girdim.

İpem gözlerini ovalayarak uyanmişti.

"N.ne oluyor be?" diye sordu ayağa kalkarak.

"Lütfen evine gidermisin?" dedi can kapiyi işaret ederek.

"Abiii! Çok acimasizsin. Kiz uyuyordu!" dedi şirin.

"Ö.önemli değil şirin. Giderim ben." dedi ve çantasini aldi.

"Böyle değildin sen can. Uyandirmaya kiyamiyordun eskiden. Şimdi ne oldu?" diye sorduğunda can başini eğdi. "Lütfen git." dedi can.

"Bu kızmi karıştirdi aklini?
Aklina girmeye çalişiyor dimi? Anlatsana ona, beni nasil sevdiğini.." dediğinde can "İPEEEK!! çik git lütfeeen!" diye bağirdi.

İpek "gidiyorum. Ama kalbinden asla gitmcem. Bunu biliyorum." dedi ve bana bakti yanimda geçtiğinde ağladigini fark etmiştim. Hizlica odadan ciktiginda şirinde arkasindan çikti.

"İnaniyormusun şimdi bana?
O s*rtuk umrumda değil melek. Nezaman anlayacaksin?" dedi can bana yakkaşarak.

"İnaniyorum." dedim gülümseyerek. "Güveniyorum sana.." dedim elinden tutarak.

Can şaşirmisti. "Ne? Nasil yani? Guvendigine gore sen.. Benimle? Yani?" 

"Yanii biz sevgiliyiiiiz" dedim lafini kesip yanağina opucuk kondurdum..

Satılan KüçükHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin