Making My Ex Fall In Love With Me Again || COMPLETED ||

21: Ate

MIKE

"How is it?" rinig kong sabi ni ate mula sa kabilang linya.

"Well, it's going great. Everything was going on the plan..." sabi ko habang hindi mapigilan na mapangiti.

I feel so great, dahil sa ginawa at sinabi ni Nash kay Melody? Hinding hindi na talaga sila magkakabalikan pa.

"Niloloko mo ba ko?" my smile suddenly disappear.

"What do you mean?" kunot noo kong tanong sa kaniya.

"Just look what I'm looking right now..." sabi nito na ikinabangon ko mula sa pagkakasandal sa swivel chair.

May na receive akong file na sinend ni ate. Agad kong binuksan to at anong inis ang nararamdaman ko ng makita yung file.

Its a picture of Nash kneeling down and hugging Melody in the park.

"H-how?" di ko makapaniwalang sabi habang tinitignan yung picture nila.

"I must be the one to ask that!" bakas sa boses nito ang galit.

"How can be that possible? Akala ko ba ginawa na ni Nash yung part niya? Did you really make sure na ginawa ni Nash ang lahat to break Melody's heart?" sunod sunod nitong tanong.

"Yes, ate! Nandun ako when Nash said that..." paninigurado ko dito.

"Then, why am I seeing them hugging in the park?"

"I..."

"You what?"

"I don't know..." Dismayadong sabi ko.

"Siguraduhin mo lang na hindi magkakabalikan yung dalwa dahil hindi lang pera at yaman ang mawawala sayo..." sabi nito na ikina kaba ko at ng puso ko.

"Mawawala rin ang pinakamamahal mong babae na si Melody and alam kong hindi ka makakapayag ng ganun diba?"

Hindi talaga...

Hindi ako papayag na for the second time mapupunta sa kanya si Melody after what I sacrifices for her. Not for the second time, Nash.

"Hello? Andyan ka pa ba?" sabi ni ate na ikinabalik ko sa realidad.

"Yes, ate..." sagot ko.

"So what is your plan now, mr. Castallio?" sabi ni ate.

"You know me ate, hindi ko hahayaan na basta nalang masayang at mabalewala ang nasimulan natin..." paninigurado ko dito

"Then do great..." sabi nito bago pinatay yung tawag.

Nilagay ko yung phone ko sa desk ko at saka napasandal sa swivel chair ko.

"You are for me, Melody, only for me." sabi ko habang nakatitig dun sa laptop ko, nanggagalaiting tinitingnan yung picture nila ni Nash na magkayakap.

Only for me...

MELODY

"Oh? Ginabi ka ata?" sabi ni ate Harmony habang tutok na tutok sa laptop niya.

"Yeah..." dismayadong sabi ko at umupo sa upuan na nasa harap ni ate.

Sinong di madidismaya, yung taong gusto mong makabalikan? Hinanggang kaibigan ka lang.

Pero syempre, okay lang sakin. After ng pag uusap kasi namin ni Nash kanina, I realized na mas okay siguro na kaibigan muna. Take note, muna.

"So tell me..." napatingin ako kay ate na hindi man inaalis yung tingin niya sa laptop. "...bakit nandun ka sa park with him."

"Ano?" sabi ko habang nagpoproseso pa sa utak ko yung sinasabi nila.

She sighed. " I said bakit kayo magkasama ni Nash sa park?"

Shet! How did she know? 

I stared at her shocked, scared for my life na baka magalit siya sakin.

"Come on baby, While I am on my way I see you with Nash and he was hugging you..." sabi nito at tumingin sakin ng derecho. "...hindi ko lang kayo pinakielaman because I know na alam mo naman ang ginagawa mo."

"You know I trust you, right? Alam ko namang hindi ka gagawa ng isang bagay na ikakagalit ni mom and dad diba?"

"I-- I..." utal utal kong sabi dahil sa kaba na baka galit siya.

"I-I don't know know how to start ate..." sabi ko at bumuntong hininga.

"What do you mean?"

I looked down. Hindi ko alam kung kaya ko bang ikwento lahat ng kagagahan na ginawa ko kay ate dahil for sure, makakatanggap ako dyan ng isang word of wisdom.

I sighed before deciding to tell her lahat.

Trust me, when I say lahat? It means the beginning up to the end.

(Time skip)

"Yang Nash na yan, talagang ginigigil ako..." ate Harmony burst because of irritation.

"It's not his fault naman ate, It's mine..." Sabi ko at bumuntong hininga. Inhaling some hope, exhaling some hate. "...hindi mo ba napansin yun?"

"No, baby." Wow, for the first time, someone thought that it wasn't my fault.

Ngumisi ako. "Sinasabi mo lang yan kase kapatid mo ko."

"I'm not kidding. Hindi mo talaga kasalanan yun. It was Nash's..." ate exclaimed and seriously look at me. "...kung sinamahan ka niya sana sa outing niyo with your friends, edi sana alam niya yung nangyari na kalokohan niyo."

That is genius.

Kung andun sana siya, edi sana alam niya na ang lahat ng kalokohan ni Mike. Alam niya sana na dare lang ang lahat. At kung alam niya sana ang lahat edi sana di kami nagbreak. At kung hindi sana kami nagbreak di ako maguguluhan sa nararamdaman ko. At kung di sana ako naguluhan sa nararamdaman ko edi sana di ako mag aassume.at kung di ako nag assume edi sana di ako nareject. Kung di ako nareject edi sana di ako masasaktan.

What a concept!

"Your are so genius ate!" I exclaimed in glad.

Nagulat si ate sa sinabi ko. "Oh diba? It was really Nash's fault."

Di ko alam kung aagree ako sa mga pinagsasabi ni ate or kahit kay ate.

But only one thing for sure...

Hindi na siya babalik pa...

Hindi na babalik si Nash. Hindi na kami babalik sa dati kahit pa na ipilit niyo na may kasalanan siya sa paghihiwalay namin at kahit pa ipilit niyo na it was his fault for not listening to my reasons.

"Hayaan mo na ate..." sabi ko dito at ngumiti ng mapait sa kanya. "...wala na yun at tapos na yun."

"Hindi na kayo nagkabalikan?" sabi ni ate Harmony.

I wish..

Sana...

"Hindi na..." I answered honestly, holding my tears again. "...he end it and said that we can never comeback again."

"Aw..."

Aw talaga...

"Eh ano yung yakap niyo kanina sa park?" takang tanong ni ate Harmony.

"Ah yung hug?"  tanong ko kay ate Harmony.

"It was a hug of acceptance..." I explained.

"That hug is a sign na tanggap namin ang desyon ng isat isa..." I smile bitterly.

Tanggap ko, we are only friends...

             ...at hanggang dun nalang yun.