Cassidy Hurdiss intentionally broke the heart of the one man who has always loved her. She had to set him free so he could fulfill his lifelong dream to be a successful business tycoon in New York City.
Four years later, Aaron Ceyx Monteverde come...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Cassidy saan ka pupunta? Sa kuwarto mo ikaw dumeretso." Saad ni Manang.
"Sorry," natatawang sabi ko sa kanya. Nakapameywang siya sa aming dalawa.
Nagkamot naman ng ulo si Aaron. "We're not kids anymore, Manang." Aaron reasoned while still holding my hand.
Umiling-iling si Manang. "Aaron, anak. Hindi porke't dinala mo ako rito ay puwede na ang mga ganyan.
"Manang Soling naman! Kahit isang gabi lang," pamimilit pa ni Aaron habang nakasimangot na.
Nangingiting nakatingin lang ako sa kanilang dalawa.
"Hindi," Manang said firmly.
Aaron turned to me for help but I just shrugged. "Wala ka bang gagawin? Ayaw mo 'ko katabi?" nagpapaawang saad niya.
"'Wag mo nang kulitin si manang at mukhang nakukunsumi na siya sayo." Natatawang sagot ko.
Aaron crossed his arms. Lumapit siya and leaned forward. He captured my lips and I felt like I'm in heaven again.
"Ouch!" sigaw ni Aaron.
Nakita kong may hawak na nakarolyong diyaryo si manang na siyang nakatutok kay Aaron.
"What is it this time?" gulat na tanong niya rito.
Hinampas ulit siya ni manang ng diyaryo bago nagsalita. "Lumampas ng isang segundo 'yong halikan niyo!"
Aaron looked incredulous. "Manang, are you even for real?"
Nagkunot-noo si manang. "Real na real. Dalandan."
Nailing na lang si Aaron. "Goodnight, chief." nakangiting sabi niya.
"Tama na ang lambuchingan," naiinip na sabi ni manang na pinapanood pa rin kami.
This time Aaron grinned. "Goodnight, manang."
Tinanguan siya ni manang. Hinintay muna nitong makapasok kami sa kani-kanyang kuwarto bago pumasok sa sarili niyang silid-tulugan.
I lay in bed smiling like an idiot. Ipinikit ko ang mga mata ko at niyakap ang unang nasa tabi ko.
Creak...
My eyes shot open. Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng kuwarto ko. Gulat na napatingin ako sa direksyon nito.
"What the hell, Aaron? You scared me!" I hissed although I was whispering.
Tinabihan niya ako sa kama at niyakap ako. "Sorry. Just wanted to sleep next to you tonight."
"Kapag tayo nahuli pupukpukin ka ulit ni Manang ng diyaryo," pananakot ko, but he just smirked.
"Kahit ilang pukpok pa ng diyaryo 'yan makakaya ko, makasama ka lang."
My cheeks flushed. I tried to calm my hysterical heart but it continued to thump wildly. Aaron hugged me and rested his head on top of mine.
"Behave." Paalala ko. I could almost imagine him smiling after I said that.
"I am behaved." He said as his hands snaked under the blanket.
—
"Cassidy, anak! Gising na!" Manang Soling's loud voice woke me up. I sat upright groggily and it dawned on me that Aaron was still sleeping soundly beside me.
"Cassidy! Bangon na r'yan!" She knocked on my door repeatedly. That sent major uh-oh chills on my back. Patay ako kapag nakita niya si Aaron na natutulog dito!
"Hey, hey. Wake up. Mahuhuli tayo ni manang!" Inalog-alog ko siya para magising.
He opened his eyes slowly and rubbed them. He smiled upon seeing me. "Good morning."
"Cassidy! Papasok ako sa kuwarto mong bata ka kapag hindi ka bumangon!" pagbabanta ni Manang.
"Wait lang po, manang. Nagpapalit pa po ako ng damit," sigaw ko. Pinandilatan ko si Aaron. "Under the bed. Now," I told him.
His eyes bulged. "What? No!" he protested.
I punched him lightly and gave him a glare. "Now." Naiinis na isiniksik niya ang sarili niya sa ilalim ng kama ko. Just then, the door to my room suddenly opened. Manang peeked inside and frowned at me.
"Sigurado ka bang wala si Aaron dito? Wala na siya sa kuwarto niya."
"Baka po maaga umalis para mangisda kasama si Mang Carding. Hindi man lang siya nagpaalam sa akin." I pretended to be annoyed.
She sighed. "Hayaan mo na. Babalik naman 'yon. Lika na, hinanda ko na ang agahan."
I smiled at her before following her to the dining area. Pinaupo niya ako at naghain na siya. "Ang aga umalis ni Aaron, hindi man lang nag-almusal. Kawawa naman ang batang 'yon," she uttered.
I gave her a small smile. "Ipagluto na lang po natin para 'pag uwi niya nakahanda na ang dinner."
She nodded approvingly.
The front door opened. Dalawa kaming napalingon ni manang. A smiling Aaron came into view.
Huh?
"Akala namin ni Cassidy ay umalis kayo nang maaga para mangisda?" tanong ni manang habang kumukuha ng isa pang plato para kay Aaron.
He walked towards us."I took a short jog."
Manang raised an eyebrow. "Bakit hindi ka man lang pawis? Niloloko mo ba ako, hijo?"
Nagkamot naman ng ulo si Aaron. "Natuyo na po ang pawis ko kasi no'ng pabalik na po ako galing sa pagdiya-jogging ay nilakad ko pauwi."
Mukhang hindi parin naniniwala si manang pero tumango na lang siya. "Umupo ka na nga lang sa tabi ni Cassidy nang makakain na."
Sasandok n asana ng kanin si Aaron nang mapabulalas si Manang, "Aaron, anong nangyari sa braso mo? Bakit dumudugo?"
Napatingin ako sa braso niya at nakitang may sugat nga. "What happened?" nag-aalala kong tanong.
"Nagasgas lang po sa gate."
"May first aid kit ba rito? Gamutin natin 'yan nang hindi maimpeksiyon."
"Nasa kuwarto ko po, bottom drawer," sagot niya.
Nagmamadaling tumayo si manang para kuhanin ang kit. Nang wala na si manang ay tinanong ko ulit siya. "What really happened?"
He just grinned and stole a kiss from me. "Nagasgas no'ng dumaan ako sa bintana mo."
