I'm excited to see Blyana. May usapan kaming magkikita sa ilalim ng punong madalas naming pwestuhan noong mga bata pa kami.
Anak si Blyana ng isa sa mga katulong namin at mula bata kami madalas siyang isama ng mama niya sa amin. We became friends dahil wala akong ibang makalaro.
Hanggang sa maging crush ko siya at hindi ko napansing my feelings became bigger and bigger. It grew so big that now I can't even imagine a single day without her.
Maalala ko lang siya kinikilig na ako, shit!
Kanina pa ako naghihintay pero wala pa rin siya. 5 hours I think?
Oh right! She's playing hard to get.
Sinasabing hindi niya ako gusto pero halata naman sa mga kilos niyang gustong gusto niya rin ako.
Tinignan ko ang relo ko, it's almost 5 siguro dapat na akong umuwi.
Pagpasok ko sa gate nakita ko si Blyana na naglalakad patungo sa direksyon ko. Nang makita niya ako bigla siyang lumiko at nagtungo sa iba.
Hinabol ko siya at nagtungo sa harapan niya.
"Blyana, iniiwasan mo ba ako?" hinawakan ko ang balikat niya na agad naman niyang tinanggal.
"Ano sa tingin mo?" masungit niyang tugon.
"Bakit hindi ka pumunta sa puno? Nangako tayong magkikita doon. Halos limang oras kitang hinintay." ngumuso ako.
"Bakit Xavier? Sinabi kong hintayin mo ako? At TAYO nangako? Ikaw lang. Hindi ibig sabihin na anak ako ng katulong niyo katulong o utusan niyo na rin ako. Sa paraan ng pananalita mo dahil sinabi mong pumunta sa puno obligado na akong pumunta rin. Hindi dahil mayaman ka at mahirap ako pwede mo na akong ganitohin." tinalikuran niya ako at mabilis na naglakad palayo.
Dahil mahal ko siya hindi ako magpapatalo. Hinabol ko siya at hinawakan ang palad niya. Pilit niya itong tinatanggal pero sadyang mas malakas ang pagmamahal ko. Ilang beses siyang lumingon sa paligid na baka may makakita sa amin.
"Blyana, hindi sa gano'n. Kahit kailan hindi kita tinuring na utusan. Alam mo naman kung ano talaga ang tingin ko sa'yo." natigilan siya ngunit agad ding natauhan at pwersahang hinala ang kamay niya kaya nabitawan ko.
"Xavier, hindi tayo pareho ng nararamdaman sa isa't isa alam mo 'yan." deretso niyang sabi habang nakatingala at nakatingin sa mga mata ko. Shet eye contact!
"Blyana, mahal kita. Mahal na mahal." kusang bumuka ang bibig ko para sabihin.
"Xavier, hindi kita mahal. Hinding-hindi." umiwas siya ng tingin.
I sighed.
"Hindi mahal o hindi pwede?"
Tumingin siya sa akin. Tingin na punong puno ng kalungkutan.
I knew it.
Nilapitan ko siya at niyakap ng mahigpit. She hugged me back pero agad ding kumalas.
"Blyana, I told you. Walang issue sa akin ang status ng buhay natin. Kung mahal kita, mahal kita. Tapos."
Marahan siyang natawa. "Sana Xavier, sana ganon lang kadali. Kaso hindi tayo pwede. Mahal natin ang isa't isa pero bawal." DIBA! MAHAL NIYA DAW AKO!
Hindi ko namalayang nayakap ko nalang siya bigla.
"Xavier!" narinig kong boses ni Dad.
Mabilis niya kaming pinaghiwalay ni Blyana.
"Dad! What's the problem? Akala ko boto ka sa babaeng mahal ko. Kahit sino at ano pa siya!"
"Xavier, anak oo boto ako sa kahit sinong gusto mo but please just chose any other girl from our town or even from the world but not Blyana." natawa ako sa sinabi ni Dad.
"Dad why? Dahil anak siya ng katulong natin? Dahil hindi natin siya kalevel? Dad I thought you were different!" napahilamos siya.
"Xavier no, alam mong wala akong pakialam sa status."
"Then why?! What is this fucking reason kung bakit ayaw mo kay Blyana!"
"Because she's your sister!" napapikit si Dad.
"Her mom and I had an affair. Hindi ko alam na magbubunga. Last year ko lang nalaman na ako ang ama. Kaya sana maintindihan mong hindi kayo pwede dahil magkapatid kayo."
The Fuck!?
