---------------------------------------------------------------------
Hello, dearest readers! PLEASE give back a time in liking and following my official page where I'll post my book updates, share my personal vlogs about writing and how to monetize them esp those writers who keep on writing on me--you may connect with me on this page. Also, I'll post some AVID READERS who really love to interact with my books constantly, I'll give credits to you ALL on my page... Thank you so much in advance!
PLEASE CLICK THE BELOW LINK PO... https://www.facebook.com/Author-Mimi-Wattpad-Dreame-103429198061751
----------------------------------------------------------------------------🔥Prologue🔥
Charmaine:
"A-Aw.." N-Nasaan ako? Sobrang bigat ng ulo ko ngayon. Bumangon ako mula sa papag na kinahihigahan ko. Pain registered immediately nang akma akong bumangon.
"Ay, ineng! Gising ka na pala.. Nestor! Nestor! Nagising na ang babae.. 'Wag ka na munang gumalaw ng masyado, ineng.." H-Ha? Everything was vague—gusto kong maalala ang mga nangyari pero sumakit ang ulo ko. Napatingin ako sa katawan ko—what's up with all these leaves? I got a lot of bruises on my leg and arms pati na rin sa noo ko—obviously they'd treated me using herbal medicines.
"Ineng, mabuti't nagising ka na.. Uminom ka muna ng tubig.." Ani ng matandang babae sabay abot sa'kin ng isang baso ng tubig. Nasa likuran na nito ang matandang lalakeng tinawag niya kanina.
Where am I? Nagmatyag ako sa paligid. I was sheltered in this small nipa hut—I heard roosters crowing and dog's barking outside. Ibinalik ko ang mga mata ko sa baso ng tubig sabay abot.
"M-Maraming salamat po..sa inyo." I was saved. I remembered exactly what happened today. One thing, I realized? Trust should be limited.
"N-Naalala mo ba ang nangyari sa'yo, ineng? Naku, mabuti nalang at nakita ka ng asawa ko sa gubat bago nagdilim.."
"Mamaya na yan, Ester. Heto't luto na ang sabaw. Kumain ka na muna, ineng." Inilapag ng matandang lalake ang isang bowl na may mainit na sabaw. I totally appreciated their help—for all what they'd done. Paano nalang kung walang nakakita sa'kin habang nawalan ako ng malay? Lihim kong nakuyom ang sarili kong mga kamao.
"Ay, pasensya ka na, ineng. Nag-alala talaga kami sa'yo—hindi ka rin namin madala sa hospital dahil na-ubusan ng gasolina ang motor ni Nestor. Hayaan mo't 'pag dating ng anak ko—"
"Okay lang po ako, manang Ester.. Maraming salamat po at sa asawa ninyo.." God saved me through these good people but things shouldn't be underestimated now. At dahil hindi na man seryoso ang mga sugat na natamo ko as I checked it—no need to go to hospital.
"Okay ka lang ba talaga, ineng?" Hindi pa rin kumbinsido ang matandang babae nang sinabi kong okay lang ako at ayokong magpatingin sa hospital. I totally could handle myself.
Tanaw ko ang labas mula sa bintana ng kubo nila. It was mid-morning and the weather was fine. Actually, I was checking out the neighbourhood—anything suspicious or what pero mukhang wala naman. Everyone was doing their usual routines. Mukhang nasa isang liblib na lugar ako ngayon.
"Opo, manang Ester. Pero kelangan ko munang magtago rito ng ilang araw.." I told her that my life was threatened kaya napadpad ako sa lugar nila. At hindi ko alam kung sino ang gumawa nun or purely an accident—but knowing them? There's no such thing as coincidence or mere accident—it was planned.
"I'll repay your kindness—you and your family." Sabi ko sa matanda na kaagad namang tumango. Kelangan ko munang magtago rito ng ilang araw.
***
Dimitri:
Hunting season! Great!
Sakto sa pagbisita ko dito sa hacienda Istafani ang hunting season. I visited dad here from time to time—I aimed to win over my brother. So I need to be a good son. Actually, I felt no pressure and seemed there was no competition at all—palagi namang ako ang pinapaboran ni dad so I didn't worry at all.
"Hey, there." My black stallion. Lumapit kaagad ito sa'kin. It's always good to ride this amazing friend. Lumaki akong palaging kasama ang black stallion that I named Hero.
"'Wag kang magtatagal, hijo." Si mama. Sumunod pala ito sa'kin hanggang sa kwadra. I smiled and nodded. I was not sure kung anong oras kaming matatapos sa pangagaso ni Mang Nestor—but I yeah, I'll try to come home early. "Pupunta ang pamilya Argallon ngayon para maglaro ng golf—Clara is with them." Kumunot ang noo ko. Napapadalas 'ata ang pagbisita ng pamilya Argallon sa hacienda namin. And Clara? She's a childhood acquaintance na nag-iisang anak ng Don at Donya. Aside from that, nothing's special.
"Okay, I'll leave my phone on, mom. I have to go now." Inayos ko ang sarili ko sa ibabaw ng black stallion ko and command Hero to carry on the ride. Hindi alam ni Mang Nestor na dumating akong bigla ngayon dahil sa biglang pagtawag ni daddy Gostavo that rushed me here from Isla Del Rio.
That woman who bumped my car last night. Tsk. She was riding her bicycle at dahil sa hindi pala marunong mag-bike—she stumbled right in my car's side mirror. Yeah, nabasag pa nga niya. Tsk. Careless woman.
Medyo malayo-layo pa ang baryo Matanaw pero dahil maraming puno sa paligid ng daan—it was really a good day for horse riding and hunting, too.
***
Charmaine:
I'm 29. Ilang taon ako noong huling apak ko sa Pilipinas? Tsk.
At ilang taon ba ako noong ipinadala ako ni Mama Blanca sa Russia para maging Military Doctor. Sa lahat ba naman ng bansa, after studying senior High school in US—dun naman niya ako ipinatapon.
For quality education, she said.
Damn her. Damn them. Their circling my head like I was too stupid not to figure simple puzzles—pero sige. They couldn't penetrate papa Leandro's decision to keep me in their lives as if I was her biological daughter. Tss. Hell, alam kong anak ako sa labas. It was too young to remember kung kelan ako ibinigay ng totoo kong ina kay papa Leandro but it was clear as water that they loathed me since that day.
So, nandito ako ulit. This time, I will surprise my loving step-mother and siblings on my arrival. Maging si papa Leandro—hindi niya alam na dumating na ako sa bansa. My 2-year volunteer mission as a military doctor just ended a day ago.
Pero bago ako magtungo sa hacienda—nakatayo ako ngayon sa mismong bahay kung saan kami naninirahan ng ina ko. According to my research—isa na itong boarding house ngayon.
"Five hundred ang isang araw, Miss." Inabot ko kaagad ang pera sa landlady sabay pasok sa kwarto na uukupaan ko. Plain semi-concrete house—ni wala ngang aircon. I could stay in a luxurious hotel if I'd wanted to pero gusto kong dumiretso na muna dito.
Hoping to dig more information about my mother. Na kahit man lang sa picture ko siya Makita.
"Si Beatrice Lopez? Alam ko ang puntod niya.." Ani ng lola ng landlady nang makausap ko tungkol sa pumayapa kong ina.
"Halika, ituturo ko sa'yo. Sa iyo itong isang bike. Baka mainitan ka ha, ang puti-puti pa naman ng kutis mo." Sabi ni Aling Karing na ituturo daw sa'kin ang puntod ng ina ko. Then she let me barrowed her bicycle to go there.
![](https://img.wattpad.com/cover/215675861-288-k14841.jpg)
BINABASA MO ANG
Good Boys Gone Bad Series 2: FORBIDDEN YOU
General FictionDimitri Istafani and Charmaine Dela Fuentes