🔥Kabanata 8🔥

4.2K 67 5

ni tagabukid_14

ni tagabukid_14

🔥Kabanata 8🔥

Dimitri:

F**k!

I am so..dead! I discarded Clara's hands on my arms and immediately tailed Maine. Hindi ko naisip na—magtatrabaho siya dito! Damn it!

May sugat pa siya. "Maine!" I called her pero hindi niya ako nilingon. Instead she continued packing those mangoes but obviously her irritation was vivid. Wala akong pakialam when everyone was startled at alam kong nakatingin sa'min si Clara—I pulled Maine up.

"Ano ba," Palag niya. It felt like I had to explain something to her. Right here and now. I pulled her and hid her behind this huge mango tree. Naniningkit ang mga mata niya ngayon sa'kin—okay fine, I lied!

"Ano? Sabihin mo na ang gusto mong sabihin—may trabaho pa ako." Ayst! My mistake! Nakalimutan kong ibilin kina Mang Nestor at Aling Ester if this case might happened—and damn, hindi ko inakala!

"Look, Maine. I'm sorry kung nagsinungaling ako." I plead. Binitawan ko ang braso niya. She composed herself.

"Look, Dimitri. Your lies didn't bother me at all—I cared not. So, okay lang." Ano? Talaga ba? Akma itong tatalikod sa'kin but I caught her again.

"May trabaho pa ako. At pwede ba, bitiwan mo ako—pinagtitinginan tayo." She warned me. Pero wala akong pakialam! E, ano ngayon if they'd entertained themselves at us? Mas okay nga yun—at walang lapit ng lapit sa kaniya!

"Ba't nagtatrabaho ka dito? You're not feeling better yet." May plaster pa nga ito sa noo, e. But I really commend her heroism for today. Even I was shocked na may skills pala siya—pero ang mas ikinagulat ko ay kung paanong may minor de edad na nakapuslit para magtrabaho sa sakahan. Of course, we didn't allow it!

"Kelangan pa ba talagang itanong kung ba't nagtatrabaho ang isang tao? Make up with your senses." Then he marched away and when my eyes followed Maine—Clara was standing a meter away and bet she heard everything. To hell I care!

My eyes were glued to Maine's corner habang ipinagpatuloy na niya ang trabaho niya.

"Sino siya, Dimitri? She's really..pretty.." Clara blurted here. Sabay tingin din sa gawi ni Maine. Ayst! She might tell this to dad or mom.

"She's a friend. Let's go." I hated Maine doing the work in this hot weather pero anong magagawa ko? She's too hard headed! O galit lang talaga siya sa'kin? Might the latter. Hmm..

"Hindi ko 'ata siya napansin sa mga group of friends mo before, Dimitri." I annoyingly turned around and gave her this sharp stare. What was she trying to imply?

"Hindi mo naman kelangan parating pansinin, Clara—none of your business. Ihahatid na kita." Candidly I said. Ang ayaw ko talaga sa lahat itong gan'tong mga eksena sa pakikipagrelasyon, e. Simple question but full of dirty intuitions!

***

Charmaine:

"A, ineng, yun kasi ang sabi ni seniorito sa'min, e.. Sorry talaga, ha?" Kakarating lang namin sa bahay nila at wala pa ring tigil si Manang Ester sa kaka-explain sa'kin—actually, she doesn't have to or they don't really have to explain anything.

"Wala po sa'kin yun, Manang Ester. Masaya nga po ako't kayo ang nakita sa'kin—I'll repay you soon.." Ginanap ko ang kamay ng matanda para kumalma na ito. Kanina pa kasi siya hindi mapakali—that was Dimitri's decision not them. At isa pa, may hindi rin akong sinasabi sa kanila—well the truth of course. I was not hell sure kasi, saka na siguro..

"Heto po, Manang." Kinuha ko ang tatlong daang sweldo ko ngayon at ibinulsa ko sa kaniya. Nagulat pa ito at akmang ibabalik pero 'agad ko siyang pinigilan. "Kunin niyo po nang may maitulong naman ako sa inyo.." Sabi ko.

"Ikaw talagang bata ka, hindi mo naman talaga kelangang tumulong sa'min—ituring mo na kaming tunay mong kapamilya, Maine.." Napangiti ako saka tumango. Right. It had been so long na wala man lang akong maturing na pamilya.

"Maraming salamat po.." I hissed saka pumanhik na kami sa taas para maghanda na ng hapunan. This family helped me a lot kaya wala akong karapatan para magdamdam—it was Dimitri's decision to fool me around. Anyway, I am concealing about what really happened to me..

***

Second day in harvesting and I finally found it fun mingling with the other farmers. Masaya at nagtatawanan ang lahat sharing all the foods for lunch. Kahit nakakapagod talaga pero I deeply appreciated simple things in my life.. You just really need those right people para maging toxic-free ang buhay mo.. Hell, right.

"Kain ka pa, Maine—papayat ka niyan lalo." Nilagyan pa ni Nico ang lunch box ko ng ulam na baon namin. Tumango ako. I was not on diet ever since—malakas lang talaga ang metabolism ko.

"Seniorito! Magandang tanghali po—kain po tayo." He's here? Dumako 'agad ang tingin ko sa bagong dating. He looked so..different from the last time na nasa baryo ito—parang naging modelong artista lang ang look nya ngayon. Mukhang bagong haircut din—ayst, yun talaga ang napansin mo, Charmaine! Ibinalik ko ang mga mata sa pagkain.

"Sige, maraming salamat.. Napadaan lang ako.." Dinig ko at alam kong nakatingin siya sa gawi ko ngayon. Pero hindi ko siya tinapunan ng tingin—I stood up. I finished my lunch.

"Dahil po ba sa nalalapit niyong kasal ni miss Clara kaya napapadalas ang bisita niyo sa hacienda, seniorito?" Nahinto ako sa paghakbang. Nakatalikod ako sa lahat ngayon and thanked God they failed to see my reaction. Ikakasal siya? Napakurap ako. E, ano naman ngayon? Napabuga ako ng hangin coz it seemed that I needed to loosen up a bit.

Ikakasal na pala siya tapos lapit pa ng lapit sa'kin nun! Dun nag-init ang tenga ko sa isipin yun. Tss! Nagmamadali akong umalis at bumalik sa trabaho ko matapos kong mailigpit ng maayos ang pinagkainan ko.