Chapter 13

54 3 0
                                    

Heath's
  I walked out of my house and entered my car. It's been a week since I tried to tail Sebastian, it's been a week I've been trying my best to not be left alone with Tristan as well. Today, a member called me over to go to the base since something happened.

Nagmadali ako at mabilis ang pagpapatakbo ko sa sasakyan hanggang sa makarating ako sa isang detour na kalsada papasok sa gubat.
Halfway na ako nang may narinig akong pumutok at tumigil ang sasakyan ko.
Lumabas ako para tignan kung ano yun, nakita kong pumutok ang gulong ng sasakyan sa likod.
Kinuha ko ang phone ko para tumawag ng susundo sa akin at yumuko para tignan ang gulong nang makaramdam ako ng presensiyang papalapit.

Lumingon ako pero bago ako makareact ay nandilim ang paningin ko pagkatapos akong paluin ng taong yun ng sa pagkakaalam ko ay kahoy.
Sinubukan kong tignan ang mukha niya bago ako tuluyang mahimatay pero sa kasamaang palad, hindi ko maaninag dahil sa nanlalabo kong paningin. Napamura nalang ako bago ako nawalan ng malay.

Tristan's
     "No. I already told you my decision about that. Hindi na magbabago ang isip ko." Sabi ko bago pinatay ang tawag at initsa ang phone sa sofa.
Marahas kong iniuntog ang ulo ko sa head rest ng sofa at tumitig sa kisame.

Nabubwisit na ako sa pamimilit ng mga makukulit na tao at lalong nababanas ako dahil hindi ako kinakausap ni Heath. Tang ina, gusto ko siyang makausap pero iniiwasan niya ako kapag kaming dalawa nalang ang magkasama. Napamura nalang ako at kinuha ang cellphone ko at ang jacket ko sa arm rest bago tumayo at lumabas ng bahay.
Sumakay ako sa kotse ko at pinaharurot papunta sa bahay ni Heath. Kung ayaw niya akong kausapin, pwes pipilitin ko siya.

Pinagbuksan ako agad ng guard pero pagkapark ko ng kotse ko ay napansin kong wala ang kotse na madalas ginagamit ni Heath.
Pumasok ako sa bahay pero walang Heath na nandoon.
Nagtanung ako sa guards doon at sinabi niyang nagmamadali daw siyang umalis kaninang umaga.
Tinanung ko pa kung kasama niya si Clint pero hindi daw dahil may insikaso pa sj Clint tungkol sa major business nila.

Umupo nalang ako sa sofa, nagbasa, nanood, at lahat lahat na pero walang Heath na umuuwi. Hanggang sa nakaidlip na ako sa sala.

.....

"Tristan, Tristan" tawag ng isang tao sa pangalan ko habang bahagya akong niyuyugyog.
Napamulat ako at kumurap kurap bago tinignan kung sino ang gumising sa akin.
Nakita ko si Clint na seryoso ang mukha na nakatingin sa akin.

"Clint? Si Heath? Umuwi na ba?" Tanung ko.

Mas sumeryoso ang mukha ni Clint at tumingin sa relo niya.
"Kaya kita ginising.. Alas otso na ng gabi pero wala pa si boss. Isa pa, hindi siya nagmessage o nag missed call para ipaalam na malelate siya o may pupuntahan siyang iba. Ngayon lang to nangyari, sinubukan kong tawagan ang cp niya pero nakapatay."

Nawala ang antok ko sa narinig at sinubukan ngang tawagan si Heath pero unattended. Seryoso akong napatingin kay Clint.
"Anong gagawin natin?" Sabi ko.

"Kailangan nating maghintay, kapag hanggang bukas ay hindi siya umuwi o magparamdam manlang... Kailangan nating kumilos." Sabi ni Clint bago umupo sa tabi ko.

Napatango ako ng bahagya bago napatingin sa cellphone ko. Hindi ko alam, pero masama ang pakiramdam ko dito. Heath...

Heath's
   Napabuga ako ng marahas na hangin at nagising nang may nagbuhos ng malamig na tubig sa akin.
Napatingin ako sa mga tao sa paligid ko.
Nang makita ko ang ilan sa mga taong anim na taon ko nang hindi nakikita.
Nandito ang tatlong lalaki na kasama ng tauhan ni Kean Cruise noon. Sila yung nagsisilbing pangulo ng grupo, yung mga taong gusto akong patayin.

Napatingin ako sa lalaking nakaupo sa likuran nila at napangisi nalang.
Tang ina, hindi ko inaasahan na ibubunyag niya ang sarili niya nang ganito.
"How bold of you, Mr. Claude." I said.

He smiled at me like he wasn't doing anything wrong.
"I warned you before didn't I? You should've listened to me while I was being kind. You ignored it and did what you want, and you injured my men too." Sebastian Claude said.

This cunning bastard keeps on smiling while saying those words. So I smiled back.
"And so? You think doing this will help you in the least?" I asked.

He laughed. Out loud.
"Heath Castillo, ano ka ba naman.. Kapag nawala ka sa landas ko, hindi lang ako ang magbebenefit. In the end, maraming tao parin ang may ayaw sayo okay? So kahit patayin kita dito, walang makakaalam, walang magsasabi.. Kasi nga halos lahat sila ay makikinabang.." Sabi niya.

"And why do you think so? Sa tingin mo ba kapag nawala ako, mabubuwag ang organization ko? Na mawawala ang nagpapatakbo ng rules sa US? Don't be ridiculous.. Alam mo sa sarili mo na may mga taong malalakas ang nasa ilalim ko. They can take over and continue what I started." Sabi ko.

"Like who? Clint? That all so weak bodyguard of yours? Or baka naman si Mr. Tristan.. Hahaha, do you even know who he is? Or.. His surname atleast?" He asked.

I frowned and tried to think.. He was right. I don't even know his surname, where did he come from anyway? He just appeared with Blake and then started asking me to let him in the organization..
"Don't act like you know him then.. I don't know a lot about him even when I was his boss.. How could you know it when you've only met him once.." I glared at him

"What if I do know him? What are you going to do? You see, even after becoming the boss of a large organization.. You still haven't changed..
You're still a naive idiot who's very easy to trust otheds without even knowing them." He said and took an envelope on the table behind him.

He extended it and the guy infront of him took the envelope. Dragged my chair towards a long table and scattered the papers on the table, one by one.. So that I can read all of it.
The first paper alone, made my eyes wide open and stared back at Sebastian, with confusion and anger , with a suppressed feeling of pain banging on my chest, trying to recognized but I ignored it.

I looked down on the papers once more.. Read all the words written without missing a single one. However, as I went through them, the longer I read them, the more information I gained, the more intense the pain and anger surged.. Making my chest twist, I gritted my teeth and tried to breath slowly which I suddenly find it hard to do.

"Don't try to manipulate me using a mere pieces of papers." I gritted under my breath.

Sebastian sighed and walked in front of me.
"You see, Mr. Castillo, I really wanted to kill you. I wanted to erase yoh and this is the only parting gift I could give you. Why would I try to fool you when you're as good as dead to me?" He grinned.

I clenched my fist that was painfully and tightly tied behind mg back. I gritted my teeth so hard that my jaw is starting to feel numb.
Sebastian leaned over and stared at me in the eyes.
He smiled.
"You see, the most painful thing about betrayal, is that it was never done by the enemy. Betrayal was always done by the people you considered as your ally, whom you trust so much. Besides, betrayal only happens when trust is present." He said and stepped back. He turned around to leave while laughing so hard.

I glared at him with all I have, but I can't help but to glance on the picture of that familiar handsome face on the first page. I glared at the picture too, and almost wanted to beat the hell out of him. But then, the unfamiliar pain on my chest keeps on making me weak. I just wanted to see him, and make him go out of my life. I don't want him in my life. We barely knew each other and the thought of him betraying me is causing this unfamiliar pain on my chest, it scares me, I don't want to spend more time with him and get closer, I don't know what would happen if I get betrayed by him then.

Falling deeper (Bxb)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon