Epiphany

Chapter 4

____________

I stayed silent after seeing him laugh in front of me. The others finally finished their business at the counter and taking our orders. Thank goodness! It's like I was saved from that moment with him.

We stayed at the cafe for about an hour and talked about random things but none of us mentioned anything about their lives. It's like all of us had a silent agreement to not invade the personal lives of each other which I think is for the better. I don't want to open up my past to other people. Another thing is the danger that the information about my past brings. Someone is behind that tragedy of mine and I am still unaware of the reason why it happened to me for I only have limited information about my family's situation that time. I had to live my life running away from the things that happened in the past.

Makalipas ang ilang minuto ay nagpasya na kaming lahat na umuwi. Nang mkalabas kami ng cafe na iyon ay naghiwa-hiwalay na kami ng landas. Imbes na dumiretso ako pauwi ay tinahak ko ang landas patungo sa isang mall. Kailangan ko pang bumili ng bagong filler ngayong ubos na ng stock na mayroon ako. Ito na rin siguro ang huling pagkakataon na kailangan kong bumili nito ngayong patapos na rin ang aming klase. Konting panahon nalang ay makakapagtapos na ako at pwede ko nang simulan ang paghahanap ng sagot tungkol sa nakaraan ko.

Kilala ako sa pangalang Abhaya Silva pero ang tunay kong pangalan ay Abhaya Raine Gredor. Kinailangan lang palitan ng tita ko na kapatid ng tatay ko ang aking pangalan para sa kaligtasan ko mula sa mga taong gumawa ng bagay na iyon sa mga magulang ko. Binigay niya sa akin ang apelyido nila ng asawa niya kaya ito naging Silva. Wala na akong nagawa sa desisyon niya ng mga panahong iyon dahil wala din akong kakayahang tumayo para sa sarili ko.

The only thing that I can't understand is the part where my auntie left me here in the City of Felidad. She said I'd be safe here but she can't be with me since her life might be threatened too. She didn't tell me any information about the reason why my parents experienced that cruel thing. Even if I want to find out who did that to them, my relatives are keeping me in the dark. They never told me the whole story and simply left me here all alone. I appreciate the fact that they helped me start a new life here but why do they keep things from me? I even remember how I tried reading their minds but they keep on avoiding my eyes for they know the ability I have.

After paying for the school supplies I needed, I went outside the mall and headed home. My apartment is just walking distance from this mall and it will take me for about 15 minutes to arrive at my place.

I suddenly felt bothered as I walk on the sideway. You know that feeling you get when someone is staring at you or following you? I turned my head to the side to see what's behind me but there's nothing that seems unusual. I shrugged off the thought and continued walking.

Lumiko ako sa isang eskinita kung saan wala masyadong tao ang dumadaan. Maya-maya lang ay naramdaman ko na naman ang nakakakilabot na pakiramdam na iyon. Lumingon ako at may nakitang isang puting van. Napatigil ako sa paglalakad at pinagmasdan ito nang mabuti. Parang nakita ko na ito kung saan pero hindi ko lang maalala kung saan. Nagpatuloy na ulit ako sa paglalakad at narinig ko na nagsimula na rin itong umandar. Binilisan ko ang paglalakad ko at bigla nalang binagalan ulit. Tinitignan ko lang kung ako ba ang sinusundan nito. Ginaya nito ang bilis at bagal ng paglalakad ko, isang kompirmasyon na ako nga ang pakay nito.

Hinanda ko ang katawan sa binabalak kong gawin. Hinawakan ko nang mahigpit ang mga gamit sa kamay ko at tumakbo ng napakabilis, sinundan nito ang bilis ng takbo ko. Bigla akong tumigil sa pagtakbo samantalang ang van ay dumeretso sa dinadaanan niya. Tumakbo ako pabalik sa kung saan ako nanggaling tutal ay one way naman ang eskinita na ito kaya kakailanganin niyang i-maniobra ang sasakyan. Nagulat ako ng nasa tabi ko ang van ata kasakuyang paatras ang takbo. Tumigil muli ako sa kaya napapreno ito, dali-dali akong tumakbo patungo sa kabilang sideway at pumasok sa isa pang mas masikip na eskinita.

Nilingon ko ang likuran ko at nakitang bumaba ang mga kalalakihan sa van na iyon. Lalo pa akong nagmadali sa pagtakbo at lumiko nalang sa kung saan saan na pwede kong daanan.

I looked behind to check if they are still following but there is no one behind me. I was interrupted from running when I bumped into a tall man in front of me. Bumagsak ang katawan ko sa semento nang tumama ang katawan ko sa kaniya. Lagi nalang akong natutumba lately, hindi na ako natutuwa!

Sinulyapan ko ang lalaking nasa harapan ko "Ikaw na naman?!" sigaw ko sa kaniya. Walang iba kung hindi si Noah Devore. Lagi nalang akong nahuhulog kapag nakakasalubong ko siya. Tinulungan niya akong tumayo na tinanggap ko naman dahil sa pagmamadali, nandito pa rin ako sa lugar na ito, posibleng hindi pa nakakaalis ang mga lalaking iyon.

"Why are out here running? You're not even looking at the way, you should be more careful." He said but I was busy roaming my eyes around

May isa sa mga lalaki ang lumitaw sa bandang likod ni Noah na tumitingin din sa paligid. Bago niya pa man kami makita ay hinigit ko na si Noah sa isang masikip na sulok para makapagtago.

Nanlaki ang mata niya sa ginawa ko "Woah, woah, woah! Easy! You're too fast, hindi mo man ako sinabihan na gusto mo pala sa sul---" Tinakpan ko ang bibig niya gamit ang aking kamay at pinatahimik siya.

Lumapit ako sa tainga niya at bumulong, "May humahabol sa akin. 'Wag kang maingay." bulong ko sa kaniya

"Mukhang nakatakas na siya." usal ng isang lalaki na malapit sa pinagtataguan namin

"Wala pa namang confirmation na siya 'yon! Pinamamatyagan lang pero pumalpak pa kayo!" galit na sabi naman ng isa pang hindi ko kilalang boses. Maya-maya lang ay narinig ko ang yapak nila na papalayo na sa kinaroroonan namin.

Nakahinga ako nang maluwang at napatingin kay Noah na nasa harapan ko. Ngayon ko lang narealize na sobrang lapit pala ng katawan namin sa isa't-isa at nakatitig na siya sa akin ngayon.

"Masyado mo atang nagugustuhan ang pwesto natin kaya ayaw mo na lumabas?" usal niya na nagpatulala sa'kin

_____________