Promise Me ❧ Rosékook

2.7

Ufak bir kahkaha atıp ellerimi belimi tutan ellerinin üstüne koydum.

"Üzgünüm hayatım ama gitmeliyim çünkü Jennie beni bekliyor."

Jungkook gözlerini açtığında ilk baktığı yerler şiş olduğunu tahmin ettiğim dudaklarımdı.

Dudaklarında dilini gezdirirken mırıldandı.

"Beni bundan mahrum edemezsin."

Ellerimi yanaklarına çıkartıp okşadım.

"Bugünlük edebilirim."

Dudaklarını büzdüğünde sevimliliğine gülümseyerek küçük bir öpücük bıraktım.

"Bugün sınırımızı aştık bile."

Jungkook oyunbozanlık yapan bir çocuk gibi başını iki yana salladı.

"Hayır, sınıra henüz gelemedik."

Tekrar bana doğru atıldığında omuzlarından tutarak onu engelledim.

"Abartma Jungkook, şu halime bak."dedim elimle kızardığını bildiğim yüzümü gösterirken.

Jungkook kısa bir saniye alt kısmına baktıktan sonra yine bana baktı.

"Sen birde benim halime bak."

Kahkaha atarak kucağından kalktım.

"Üzgünüm canım, gitmeliyim."

Üzülmüş gibi dudaklarımı büzdüğümde derin nefes alıp ayağa kalktı.

"Biraz bekle, seni ben bırakırım."

Başımı salladım. Bu saate bir de taksiyle uğraşamazdım.

"Sen nereye?"diye saçma bir soru yönelttiğimde gözlerini devirdi.

"Bunu soruyor musun gerçekten? Tuvalete gidiyorum."

Dudaklarımı birbirine bastırıp gözlerimi kaçırdım. Bu soruyu sormamalıydım!

*****

"Rosie bundan emin misin? Başkanı daha fazla sinirlendirmiş olmaz mısın sence de?"

Omuz silktim.

"Umrumda değil Jennie. Görmedin mi grubumuzu ne hale getirdi."

Jennie dudaklarını birbirine bastırırken elimi tuttu iki eliyle.

"Haklısın ama bu yaptığınla başkanın söylediklerini hem kabullenmiş olacaksın hem de nefret toplayacaksın."

Derin bir nefes aldım. Karar vermiştim. Her ne kadar bu konular benim dememle değil başkanın istemesiyle olsa bile yine de gidip sahte ilişkimi bitirmek ve gerçek ilişkimi açıklamak istiyordum. Bundan sonrası umrumda değildi, tek umrumda olan artık kendi mutluluğumdu.

Bu yaptığım belkide bencilliğine giriyordu ama bıkmıştım. Yıllarca ağzımı açamamaktan bıkmıştım. Sürekli susturulmaktan, küçük görülmekten, arka plana atılmaktan bıkmıştım.

Kendi solomu çıkartacağımı ilk söylediklerindeki sevincimi unutamıyordum. Artık başkanın beni fark ettiğini sanmıştım, artık kendi başıma bir şeyler yapabileceğime inanmıştım ama 2 yıldır solomu ertelemekten başka bir şey yapmamışlardı.