Married to a Pervert Billionaire

Chapter 2

CHAPTER TWO

Warning: Mature Content. Words, sentences and scenes in this chapter is not suitable for minors.

Natasha's Point if view

Nagising ako dahil sa mga patakaw na halik na nararamdaman ko, hindi ko pa iminulat ang mga mata ko dahil sa antok at sakit ng katawan ko, dagdagan mo pa ng mga paa kong halos hindi ko na maigalaw.

"Ah," mahinang daing ko sinusubukan kong igalaw ang paa ko. Minulat ang mga mata ko at ngiti ni Vlad ang bumungkad sa akin, agad niya akong hinalikan sa noo at binati.

"Good morning, wife," bati niya at humalik sa tungki ng ilong ko. "Nakatulog ka ba ng mahimbing?" Napatulala ako sa nakikita ko, si Vlad... ngumingiti siya at hindi naka busangot o na ka poker face!

"Did you enjoy our honeymoon last night? Mukhang napagod ata kita ng husto," malambing niyang sabi. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa at doon ko lang napansin na ang lapit lapit pala niya sa 'kin dahil yakap-yakap niya ako.

Aatras na sana ako ng biglang sumakit ang pagitan ng mga hita ko. "Aww," ani ko at ipinikit ang mga mata ko para hindi ko siya makita.

"Hey, take it easy. Dahan-dahan lang sa pag galaw, may masakit ba sayo? Nasaktan ba kita?" tiningnan ko ang mga mata niya, puno ito ng pag aalala. "N-Nagugutom kana ba?" Dahan-dahan niyang hinaplos ang mukha ko at pinahid ang mga luhang tumutulo sa pisngi ko.

Natatakot ako, natatakot ako sakanya. Natatakot ako sa gagawin niya.

"Nasaktan ba kita kagabi?" Napapaos niyang tanong habang tinitignan ako ng deretso. Namumula ang mga mata niya, ibang-iba sa nakita ko kahapon. Ngayon parang maamong pusa ang mukha niya at hindi na parang leon na manganganain.

Mariin itong napapikit ng hindi ko sinagot ang tanong niya. "T-That was a stupid question, of course nasaktan kita. What I mean is may masakit pa ba sa iyo?" 

Tahimik pa din ako at patuloy na dumadaloy ang luha sa mga mata ko. "M-Masakit—Should I call a doctor?"

"N-Natasha?" Tiningnan ko lang siya at nabigla ako nang mahigpit niya akong niyakap saka niya isiniksik ang kanyang ulo sa aking leeg na parang nagtatago.

"Natasha, please answer me. If you need something, just ask, I'm not gonna hurt you," bulong niya habang nakasiksik pa rin sa leeg ko. Maya-maya lang ay nakaramdam ako ng basa sa leeg ko at nagulat ako ng mahinang suminghot si Vlad.

Umiiyak ba siya?

"Natasha, p-please nag-aalala na ako sa 'yo,". Ang kilalang heartless na Vladimir Perez ay umiiyak? I think I would believe it if he's making fun of me after what he did last night.

"Natasha, please I'm begging you." Inangat niya ang mukha niya para harapin ako. "Please say a damn word." Kitang-kita ko ang pagtulo ng mga luha niya ngayon.

"Are you hungry? I-I can cook, gusto mo ipagluluto kita? Just say a word... please," saad niya at hinawi ang mga buhok na nakaharang sa mukha ko.

"Vlad," tawag ko. Muling bumalik ang mga ngiti sa labi niya at pinahid niya ulit ang mga luha ko. 

"Thank God you spoke," sabi niya at niyakap ulit ako.

"A-Ang sakit ng katawan ko," nauutal kong sabi. 

"I'm sorry, I didn't know. Hindi ko alam na ganun pala kitang nasaktan. I'm so sorry,  Natasha." Hinalikan niya ulit ako sa noo ko. "Wait here, I'll cook for you to make it up." Tumayo siya at kinumutan ako bago siya lumabas ng silid.