Married to a Pervert Billionaire

Chapter 4

CHAPTER 4

Natasha's Point of View

Tapos na akong maligo at hinihintay ko na lang si Vlad habang nanunuod ng TV dito sa kuwarto.

"Bakit hindi ka pa bumaba?" malamig na mata ang sumalubong sa 'kin pag lingon ko dahilan upang yumuko ako.

Nakakahiya 'yong ginawa ko kanina. Tinapunan ko ba naman siya ng unan.

"H-Hindi ko kasi alam kung saan ang k-kusina," nauutal na sabi ko na parang bulong na lang dahil sa hina ng boses ko. Narinig ko siyang nag buntog hininga bago mag salita.

"Follow me." Lumabas siya ng kwarto kaya dali-dali kong pinatay ang TV at sinundan siya. Baka maligaw pa kasi ako sa bahay na 'to sa laki ba naman nito parang palasyo na.

Isang mahabang lamesa ang bumungkad sa akin, nakita kong umupo si Vlad sa pinakadulo kaya sa pinakadulong upuan din ako umupo, ang kaso lang ay walang pagkain dito, na sa harap niya lang lahat.

"Bakit ba ang layo mo sa 'kin? Come here." Lumipat ako sa isang upuan na may nakaharang sa pagitan namin.

"Closer." Lumipat naman ako sa isang upuan na malapit sa kanya.

"Closer please." Okay, closer daw eh kaya inusog ko ang upuan sa tabi niya at doon umupo.

"I said, closer," mukhang naiinis na na sabi niya so I gave him the look that's saying "this-is-close-enough" look.

"Closer!" Hinila niya ang mga kamay ko papalapit sakanya kaya bigla akong nagtapilok.

Sa lakas ba naman ng hila niya imposibleng hindi ka matatapilok. Mabuti na lang at may nakapitan ako rito kung hindi, siguro ay nasubsob na ako. Tiningnan ko siya, nanlalaki ang mga mata niya na para bang gulat na gulat.

Sa takot ko ay napiga ko ang isang bagay na nahawakan ko pero mas lumaki lang ang mga mata niya.

"V-Vlad, ayos ka lang ba?" nag-alalang tanong ko sa kaniya. Hindi niya ako sinagot at parang natutulala lang siya.

"Vlad," tawag ko pero hindi niya pa rin ako pinansin.

"Vlad!" Tumigas ang buong katawan niya at nakatulala lang sa hangin.

"VLADIMIR!" sigaw ko. Tumingin siya sa akin dahil sa lakas ng sigaw ko. Tinaasan ko siya ng kilay at para naman itong natauhan.

"'Y-Your hand." Kita kong lumunok ito.

"Kamay ko?" Tiningnan ko ang kamay ko at ngayon ko lang na pansin na nakahawak pala ako sa ano niya! Sa pagitang ng hita niya! Shocks! Ito ba ang pinipiga ko?!

"Ah! S-Sorry!" Dali-dali akong tumayo ngunit napabalik din ako sa position ko ng mauntog yung noo ko sa lamesa.

"What the fvck? What happened to you?! Manang, they key! Sh*t, Natasha, who the hell told you to stand up? I just told you to remove your hand!" sigaw niya at napatayo na sa upuan niya.

Nagiging blur na ang paningin ko at naging slow motion na rin ang boses ni Vlad hanggang sa unti-unti nang bumibigat ang talukip ng mga mata ko.

Vladimir's Point of view

Kinarga ko si Natasha papunta sa sasakyan. What is she thinking? Why did she even stood up?

"Move it!" I yelled when a car blocked us.

Mabuti na lang at malapit ang hospital ko kaya mabilis kaming nakarating. Pagkadating namin sa hospital ay agad akong dumeretso sa loob kung saan alam kong na roon ang taong mapagkakatiwalaan ko.

"King, what happened?" tanong ng I think isa sa mga doctor.

"T-The stupid—I mean my wife hit her head. Baka ma comatose siya o hindi kaya makalimutan niya ako at hindi na niya ako makila—"

"King, calm down—"

"Just do your job already! I'll give you five minutes at kapag hindi mo pa nagawa ang trabaho mo as a doctor, that stupid head of yours will explode." We're talking about the girl whom I payed millions for. I will not let her die because of her stupidity.

Dinala siya ng ibang nurse papasok sa private room na ginagamit ko kapag pumupunta ako rito.

"King, calm down, ano ba kasi ang nangyari?" that's Mark, the one that I can trust. He's studying to become a doctor and I'm the one paying for it. He must be a nursing student here.

"Mark, tulungan mo ako, nabagok ang ulo ng asawa ko," paghihingi ko ng tulong habang naglalakad kami papasok sa private room.

"Saan?" tanong niya.

"Sa lamesa." He laughed. "Pati ba naman sa lamesa gumagawa kayo ng milagro?" Kahit kailan talaga.

"Dude, natapilok lang siya." Nakarating na kami sa private room at lahat sila ay abala sa pag check sa kaniya kahit halos lahat lang naman sa kanila ay nakikisabay lang.

"She's fine, nabigla lang siguro siya kanina kaya nahimatay. There are no injuries and it's not serious, bukol lang. Magigising lang siya kung kailan niya gusto." Parang nabunutan ako nang tinik ng marinig ko 'yon.

"Well, what are you doing? Treat her para mawala yung bukol niya."

"Mahal mo talaga siya, ano?" tanong niya habang tinitingnan namin si Natasha na mahimbing na natutulog.

"Not sure, why?" I asked.

"Kanina lang kasi kita nakita na grabe mag-alala natamaan ka ata?" napangiti ako sa sinabi niya.

Tama siya. Magaling naman ako umiwas, but damn, I think  she hit me.

"Simula pa noong una, minahal ko na talaga siya."

"Yown! HAHA! Sige King, mauna na ako." Niligpit niya ang mga naiwang gamit ng kasama niya.

"Layas!" pabirong sabi ko. Nnang makaalis siya ay agad akong lumapit kay Natasha at hinalikan siya sa noo.

"Get well soon, wife, I love you," I said as I kissed her soft lips. It's mine anyway.

Tumabi ako sa kaniyang paghiga at niyakap siya ng mahigpit.

"Hindi mo alam kung gaano ako nag-alala sa 'yo kanina but you know what? Natawa ako noong natapilok ka kasi yun lang pala ang paraan para mahawakan mo ako." Tiningnan ko ang mukha niya.

She's pretty, pero hindi ako natamaan sa kaniya dahil lang sa kagandahan niya. I don't know why, but when I saw her, I fell.

"Wife, pahalik ha" I said as I press my lips on hers. "Sosoft," I mumbled and kiss her again.

Damn, I think I'm addicted to her soft lips now.

I laughed. "Bahala ka, I'll take this for granted while you're sleeping." I said as I gave her another kiss, not just an ordinary kiss but a special kiss with pure love from a billionaire.